به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تسنیم، معاون شهرسازی و معماری شهردار تهران از ارسال طرح خانه‌های کوچک مقیاس (35 متری) به وزارت کشور خبر داده و گفته است: این موضوع در کارگروه ویژه مسکن در حال بررسی است و منتظر تصمیم نهایی هستیم.
گلپایگانی افزود: پیشنهاد این طرح به وزارت کشور ارسال شده، در کارگروه ویژه مسکن در حال بررسی است و منتظر تصمیم نهایی هستیم . افرادی که نگران هستند که مقیاس 35 متری با سبک زندگی و فرهنگ ایرانی همخوانی ندارد، باید به محله کَن سری بزنند که خانه‌ها کوچک است اما دقیقاً مانند معماری ایرانی و سبک فرهنگ ایرانی ساخته شده است.
وی با بیان اینکه متولی اصلی این موضوع سازمان نوسازی است و در ضوابط طرح تفصیلی اجازه ساخت واحدهای 35 متری وجود دارد، تاکید کرد: طبق این طرح به هر ساختمان اجازه داده شده تا 20 درصد واحدهایش را کوچک مقیاس و حداکثر 35 متر بسازد.
طی ماه‌های گذشته چند بار موضوع ساخت واحدهای 20 تا 35 متری مطرح شده که هر بار نیز وزارت راه و شهرسازی مخالفت خود را با این برنامه اعلام کرده است. مهرماه سال گذشته پیروز حناچی شهردار تهران از ارائه طرحی برای به اصطلاح ساماندهی عرضه و تقاضا بازار مسکن به هیئت دولت خبر داد.
طرحی که در قالب آن پیروز حناچی با استفاده از ظرفیت انبوه‌سازان و برخی تخفیفات شهرداری به دنبال ساخت واحدهای مسکونی 30 متری برای اسکان مردم پایتخت است. وزیر راه و شهرسازی حدود یک ماه بعد به این طرح چنین واکنشی نشان داد: «هیچ برنامه‌ای برای ساخت واحدهای مسکونی 30 و 40 متری در وزارت راه و شهرسازی وجود ندارد و از چنین ایده‌ای نیز حمایت نمی‌کنیم.»
ساخت خانه‌های کوچک در ژاپن
دبیر کانون سراسری انبوه‌سازان با بیان اینکه هزینه اسکان در تهران به شدت گران است و باید با استفاده از ابزارها و سیاست‌ها برای مسکن خانوارهای ایرانی برنامه‌ریزی کنیم، گفت: در کشورهای دیگر مانند ژاپن چنین اتفاقی افتاده و واحدهای مسکونی کوچک متراژ را ساخته‌اند.
فرشید پورحاجت تصریح کرد: برنامه‌ریزی برای خانه‌دار کردن دهک‌های خاص جامعه یکی از الزامات دولت‌هاست اما باید به این مسئله توجه شود که آیا ساخت خانه‌های 35 متری مورد مقبولیت جامعه قرار می‌گیرد. ایرانی ها به لحاظ فرهنگی دوستدار خانه‌های بزرگ و فضای سبز هستند، حال چه اتفاقی افتاده و به این وضعیت رسیده‌ایم که شهرداری به دنبال ساخت مسکن 35 متری است.
مهرماه سال گذشته مهدی برزگر کارشناس مسکن طرح خانه‌های کوچک متراژ را عاملی برای ترویج ازدواج‌های سفید عنوان کرد و گفت: شاید ایده ساخت مساکن خوابگاهی یا پانسیونی برای کشورهای غربی که در آن متوسط بعد خانوار کمی بیش از 2 است و مفاهیمی هم‌چون ازدواج سفید و زندگی مجردی را علی‌الظاهر پذیرفته‌اند، توجیه داشته باشد.
وی افزود: یکی از چالش‌های مهمی که امروز، کشور و نظام مدیریتی کشور با آن روبه‌روست، چالش تأمین مسکن است. در باب تأمین مسکن، نکته قابل تأمل اینجاست که قانون اساسی نظام جمهوری اسلامی ایران، صرفاً به تأمین مسکن تأکید نداشته، بلکه علاوه بر تأمین مسکن، بر کیفیت مسکن نیز توجه ویژه دارد. از همین‌روست که در بند 12 اصل سوم قانون اساسی، "برطرف‌ساختن هر نوع محرومیت در حوزه مسکن را از وظایف دولت دانسته است" و در اصل سی و یکم همین قانون نیز "داشتن مسکن متناسب با نیاز را حق هر فرد و خانواده ایرانی می‌داند".
وی بیان کرد:در نظام مترقّی برنامه‌یزی مسکن، علاوه بر شاخص‌های کمّی مسکن، توجه به شاخص‌های کیفی مسکن نیز از جایگاه ویژه‌ای برخوردار شده است و بالطبع تعیین استاندارد برای شاخص‌های کیفی مستلزم توجه به فرهنگ و آداب زندگی جامعه هدف است.
وی اضافه کرد: نحوه تصرف واحد مسکونی (ملکی یا استیجاری)، تسهیلات واحد مسکونی (برخورداری از تلفن، آب لوله‌کشی، برق، گاز، حرارات مرکزی و ...) و زیربنای واحد مسکونی، در زمره شاخص‌هایی است که در بحث تحلیل شاخص‌های کیفی مسکن در حوزه بین‌الملل مورد توجه قرار می‌گیرد و اما متأسفانه نظام برنامه‌ریزی تولید مسکن در ایران در مرحله تعیین سیاست‌های تولید مسکن متوقف شده و هر از چند گاهی نیز که بحثی از کیفیت تولید مسکن می‌شود، در حد نظرات شخصی و بدون گذر از فرآیند تجزیه و تحلیل علمی و فرهنگی است.
کارشناس مسکن با تاکید بر اینکه واضح‌تر این که اگر سیاست جمعیتی کشور، افزایش بُعد خانوار باشد، لازم است که واحدهای مسکونی با متراژ بیشتر و چنان‌چه سیاست جمعیتی کشور، کاهش بُعد خانوار باشد، می‌توان ساخت واحدهای مسکونی کوچک‌متراژ را در دستور کار قرار داد، ادامه داد:طی سال‌های 1375 تا سال 1395، بُعد خانوار از 4.4 نفر به 3.3 نفر تنزل یافته است و اگر سیاست، ناظر بر حفظ بُعد فعلی خانوار نیز باشد، با لحاظ زیربنای سرانه 20مترمربع، آن‌گاه حداقل زیربنای واحدهای مسکونی تولیدی می‌بایست حدود 66مترمربع باشد.
برزگر تاکید کرد: ایده ساخت مساکن خوابگاهی یا پانسیونی برای کشورهای غربی که در آن متوسط بعد خانوار کمی بیش از 2 است و مفاهیمی هم‌چون ازدواج سفید و زندگی مجردی را علی‌الظاهر پذیرفته‌اند، شاید توجیه داشته باشد. این در حالی است که در کشوری با مقتضیات ایرانِ اسلامی که بنیان اجتماعی خود را بر پایه دوام و قوام خانواده بنا نهاده است، طرح ایده ساخت مساکن با متراژ 30مترمربعی یا به علت تقلید صرف از الگوهای بیرونی است، یا به علت عدم فهم معماری و شهرسازی و ارتباط تنگاتنگ آن با فرهنگ و مسائل جامعه‌شناسی و روان‌شناسی و ... .
وی گفت: یا اینکه با هدف ایجاد دگرگونی در نظام فرهنگی و اجتماعی ایران مطرح شده است و یا از جنس شعارهای پوپولیستی برای درپوش‌گذاشتن بر کم‌کاری‌ها در حوزه مسکن است؛ مضافاً بر این که انحراف اساسی با اسناد بالادستی هم‌چون طرح جامع مسکن دارد.
وی تصریح کرد: این طرح و طرح‌های مشابه، با هر هدفی که مطرح شده باشد، غلط است و لازم است که مسئولان امر در حوزه تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی با بیان این قبیل ایده‌های غیرموجه، بیش از این، فرصت را در زمینه تأمین مسکن مردم نسوزانند و تمرکز و توجه خود را معطوف پیاده‌سازی و اجرای قوانین مصوب نمایند و این واقعیت مهم را دریابند که حوزه مسکن، فرصت آزمون و خطایی دیگر را ندارد، هم‌چنین لازم است که در هر تصمیم و اقدامی، پیوست‌های فرهنگی نیز مدتوجه قرار گیرد.
