منصور قنبرزاده در گفت‌وگو با ایسنا، در مورد تفاوت وضعیت اقتصادی باشگاه‌های ورزشی در ایران نسبت به سایر کشورهای توسعه یافته در برهه زمانی بحران شیوع ویروس کرونا، اظهار کرد: ورزش ایران را نمی‌توان با هیچ یک از کشورهای توسعه یافته در ورزش و حتی با کشورهای آسیایی و همسایگان نزدیک خود از نظر اقتصادی مقایسه کرد و باید اذعان کنیم که زیرساخت‌های لازم در ورزش ایران وجود ندارد و به هیچ وجه با ساختار درآمدزایی مواجه نیستیم و مبالغ کسب در حوزه ورزش بسیار اندک هستند.
وی ادامه داد: کشورهای توسعه یافته در ورزش دنیا از منابع درآمدی مختلفی از جمله حق پخش تلویزیونی، فعالیت شبکه‌های خصوصی، فروش پیراهن و نمادهای باشگاه، بلیت‌فروشی و مواردی از این دست برخوردار هستند، اما آیا در ورزش ایران حق پخش تلویزیونی به باشگاه‌های ورزشی تعلق می‌گیرد؟ آیا با مقوله بلیت‌فروشی واقعی روبرو هستیم؟ آیا باشگاه‌ها از فروش پیراهن و نمادهای خود درآمدزایی دارند؟
این مدیر ورزشی با تاکید بر این‌که درآمدهای باشگاه‌های ایرانی از محل حق پخش تلویزیونی صفر است و در سایر زمینه‌ها نظیر بلیت‌فروشی و یا فروش پیراهن نیز با مبالغ اندکی روبرو هستند، اظهار کرد: بنابراین وقتی چنین مسائلی را کنار یکدیگر قرار داده و ارزیابی می‌کنیم به این نتیجه دست می‌یابیم ورزش در ایران برخلاف کشورهای دنیا پولساز نیست و در برهه زمانی کنونی که به دلیل شیوع ویروس کرونا اقتصاد باشگاه‌های ورزشی در دنیا با چالش جدی مواجه و منابع درآمدی آنها متوقف شده است، تیمهای باشگاهی در ورزش ایران بدون تغییر چندان در شرایط اقتصادی پیش آمده کار خود را دنبال می‌کند.
علت عدم تاثیر جدی شیوع ویروس کرونا بر اقتصاد باشگاه های ورزش ایران؛ نبود زیرساخت‌های لازم درآمدی
قنبرزاده با اشاره به این‌که علت عدم تاثیر جدی شیوع ویروس کرونا بر اقتصاد باشگاه های ورزشی ایران ناشی از نبود زیرساخت‌های لازم درآمدی و نیز درآمدزا نبودن ورزش در کشور است، تصریح کرد: در کشور ما صرفا منبع درآمدی به تبلیغات محیطی دور زمین و یا بلیت‌فروشی محدود می‌شود که در برهه زمانی کنونی درآمدهای حاصله از این طریق نیز متوقف شده است و باید بدانیم که اعداد و ارقام در این رابطه چندان نیست و ورزش ایران در مجموع درآمد خاصی ندارد.
وی با اشاره به این‌که شرایط اقتصاد در ورزش ایران همانند وضعیت فروش نفت کشور در دوران تحریم است، اظهار کرد: کشورهای تولید کننده نفت در دنیا به دلیل شیوع ویروس کرونا با مشکلات جدی مواجه شدند اما در این برهه زمانی شرایط برای کشور ما در این حوزه تغییر چندانی نکرد، چرا که از قبل با پدیده تحریم‌ها روبرو شده بودیم، بنابراین شاهد اتفاقی مشابه در این حوزه هستیم به این دلیل که درآمدهای ما در حوزه نفت نیز محدود شده بود و در حوزه اقتصاد ورزش هم به دلیل این‌که از قبل درآمدزایی نداشتیم با شیوع ویروس کرونا تغییر چندانی ایجاد نشده است.
این مدیر ورزشی ادامه داد: به یک مثال جالب اشاره می‌کنم؛ باشگاه‌های بزرگ دنیا بلیت‌های فصل خود را تا هفته آخر پیش فروش کرده بودند، حال تصور کنید که قرار است رقابت‌ها بدون حضور تماشاگر به دلیل شیوع ویروس کرونا دنبال شود، خودتان بروید و محاسبه کنید که چه مبالغ هنگفتی از جیب باشگاه‌ها خواهد رفت و اقتصاد آن ها تا چه حد دستخوش چالش می‌شود اما آیا باشگاه های ایرانی آسیب کمرشکنی از لغو بلیت فروشی دیده اند؟
ورزش ایران از ابتدا سنگ‌بنای مناسب اقتصادی نداشت
قنبرزاده با اشاره به این‌که در ورزش ایران نه درآمدی از محل حق پخش تلویزیونی وجود دارد، نه قانون کپی‌رایت در راستای پیراهن فروشی رعایت می‌شود و نه قیمت بلیت‌ها واقعی است، عنوان کرد: شاید تنها چالش اقتصادی در ورزش ایران مربوط به تبلیغات محیطی و اسپانسرهای باشگاه‌ها باشد که این ارقام نیز بالا نیست.
وی با تاکید بر این‌که ورزش ایران از ابتدا سنگ‌بنای مناسب اقتصادی نداشت و بر مبنای سود و زیان نبوده است، اظهار کرد: هیچ فعالیت تجاری بدون لحاظ سود و زیان تشکیل نمی‌شود و این یک قانون است که متاسفانه در ورزش ایران لحاظ نشده و صنعت ورزش در کشور ما درآمدزا نیست و هیچ توجیه اقتصادی نیز برای بخش خصوصی وجود ندارد.
رویه اقتصادی در ورزش ایران مستهلک شده است
این مدیر ورزشی ادامه داد: رویه اقتصادی در ورزش ایران مستهلک شده و دیگر نمی‌توان با این روش فعالیت‌ها را ادامه داد، دولت باید دستش را از سر ورزش بردارد و دست از تزریق‌های غیرمستقیم مالی بکشد چراکه با روش در پیش گرفته شده حتی اگر تعدادی باشگاه خصوصی نیز ریسک بالای اقتصادی را بپذیرند و قصد فعالیت در ورزش ایران را داشته باشند پس از مدتی با چالش مالی مواجه شده و در ادامه‌ی حیات خود به مشکل بر می‌خورند.
