زن جوانی که به اتهام سوزاندن خواهرشوهرش با اسید به پرداخت دیه و حبس محکوم شده است، به دلیل عجز از پرداخت دیه درخواست اعسار داد و خواستار تقسیط دیه شد. این زن جوان چهار سال قبل به اتهام اسیدپاشی به صورت خواهرشوهرش بازداشت شد و هرچند همچنان مدعی است این کار را نکرده، اما مدارک موجود نشان می‌دهند اسیدپاشی از روی کینه بوده و متهم این کار را انجام داده است.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه 2 دادگاه کیفری استان تهران برگزار شد، ابتدا نماینده دادستان در جایگاه قرار گرفت و کیفرخواست را خواند و خواستار مجازات متهم شد. سپس شاکی که دختری 23 ساله بود، در جایگاه قرار گرفت و شکایت کرد.
او گفت: من و همسر برادرم خیلی با هم خوب بودیم و من در حق او هیچ بدی‌ای نکردم و هرچه فکر می‌کنم چرا او این کار را با من کرد فقط یک پاسخ به ذهنم می‌رسد و آن حسادت است، زیرا در زمان حادثه؛ یعنی دو سال پیش من تازه نامزد کرده بودم و نامزدم با من و خانواده‌ام بسیار خوب و محترمانه برخورد می‌کرد و عاشق من بود، گویا زن برادرم نسبت به این مسئله حسادت بسیار داشته که دست به این کار زده است.
سپس متهم در جایگاه قرار گرفت. او اتهام اسیدپاشی را رد کرد و گفت: صبح روز حادثه حدود ساعت 7:30 پس از آنکه همسرم به سر کار رفت، زنگ منزل ما به صدا درآمد و من بدون آنکه بپرسم کیست، در را باز کردم. فکر می‌کردم همسایه طبقه پایین است.
خودم به دستشویی رفتم و ناگهان با صدای جیغ خواهرشوهرم بیرون آمدم. مردی را دیدم که صورتش را پوشانده بود. او مقداری اسید روی پای من ریخت و بعد هم مرا هل داد و فرار کرد.
گفته‌های متهم در حالی بود که دستکش و ظرف اسید در سطل زباله حمام خانه متهم پیدا شده بود. وقتی قاضی از او خواست دراین‌باره توضیح دهد، متهم گفت: من حرفی برای گفتن ندارم.
سپس قاضی از متهم خواست توضیح دهد چرا اسید به مقدار بسیار کمی روی پای او ریخته شده و آسیب جدی وارد نکرده، اما اسیدی که روی خواهرشوهرش ریخته وسیع بوده و صورت او را به‌شدت سوزانده است. متهم باز هم سکوت کرد.
این در حالی بود که در این حادثه فرزند متهم که کنار عمه‌اش خوابیده بود، هم هیچ آسیبی ندیده و اسید به صورت دقیق فقط روی صورت شاکی ریخته شده بود. متهم درباره این موضوع به قاضی گفت: من در آن زمان آنجا نبودم و اصلا نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد.
وقتی قاضی از متهم خواست توضیح دهد چرا بعد از حادثه شال و لباسی که با اسید سوخته بود در هال خانه او پیدا شده است، گفت: من اصلا دراین‌باره چیزی نمی‌دانم.
در ادامه، شوهر متهم در جایگاه قرار گرفت. او گفت: من اصلا باور نمی‌کردم زنم این کار را کرده باشد و حتی به خانواده‌ام گفتم خیلی تندروی می‌کنند تا اینکه یک هفته پس از این اتفاق که همسرم و خواهرم در بیمارستان بودند برای جمع‌وجورکردن منزل به خانه آمدم و متوجه یک بسته پودر اسید در زیر رختخواب‌ها شدم و همین مسئله باعث شد مطمئن شوم این قضیه کار همسرم بوده و نسبت‌دادن آن به شخص ثالث، دروغ و ساختگی است. بعد از این ماجرا تصمیم گرفتم همسرم را طلاق بدهم و دیگر اجازه نمی‌دهم بچه‌هایم چنین زن خشنی را ببینند.
با توجه به مدارک موجود در پرونده، متهم به 10 سال حبس و پرداخت دیه محکوم شد. او که چهار سال از دوران محکومیتش را گذرانده، درخواست اعسار برای پرداخت دیه را مطرح کرد و گفت: من باز هم می‌گویم این کار را نکرده‌ام، اما حالا که محکوم شده‌ام، باید بگویم پولی برای پرداخت ندارم و درخواست تقسیط دیه را دارم. من چهار سال است که فرزندانم را ندیده‌ام. خانواده شوهرم به بچه‌هایم گفته‌اند مادرشان مرده است و حتی اجازه ندارم تلفنی با آن‌ها صحبت کنم.
زن جوان که به‌شدت از این وضعیت متأثر بود، از دادگاه درخواست کمک کرد. با پایان جلسه دادگاه، قضات برای تصمیم‌گیری در این خصوص وارد شور شدند.
