به گزارش ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، در شرایط آب و هوایی نامساعد هنگام رسیدن به سکوهایی مانند عرشه کشتی‌ها و مناطق شیب‌دار، بالگرد باید فاصله ایمن خود از سازه‌های روی سطح عرشه را حفظ کند تا پره‌های بالگرد با آنها برخورد نکند. علاوه بر این بالگرد باید از لبه عرشه به اندازه کافی فاصله داشته باشد تا به دلیل فاصله کم و تکانهای عرشه به دریا نیفتد. در چنین مواردی، خلبانان باید تلاش زیادی در هنگام فرود داشته باشند.
اکنون دانشمندان با استفاده از شبیه‌ساز بالگرد در "موسسه فناوری‌های بالگرد"(Chair of Helicopter Technology) این وضعیت چالش برانگیز و خطرناک را مدل‌سازی کرده‌اند.
"تیم ملینگ"(Tim Mehling) دانشجوی مقطع دکترا موسسه فناوری هلیکوپتر گفت: به طور کلی در دریاهای آزاد، تنها چند مورد راهنمایی بصری برای راهنمایی خلبانان وجود دارد. بنابراین خلبانان مجبور می‌شوند تمرکز خود را از هدف‌شان که فرود بر عرشه کشتی است تغییر دهند و به صفحه پانل کابین خلبان نگاه کنند. در این شرایط حتی تمرکز و حواس بهترین خلبانها هم بعد از 20 بار تلاش برای نزدیک شدن پرت می‌شود.
ایده او ایجاد یک کلاه ایمنی مجهز به صفحه نمایش است که کلیه اطلاعات مربوط به بالگرد و کشتی را ارائه می‌داد. این فناوری با عنوان واقعیت افزوده (AR) شناخته می‌شود.
دانشمندان در درجه اول یک شبیه سازی کاملاً واقع بینانه از محیط دریا را ایجاد کرده‌اند. آنها همچنین در نظر گرفتند که خلبانان چه اطلاعاتی را برای نزدیک شدن و فرود امن و بی خطر روی کشتی نیاز دارند. دانشمندان در سیستم خود، نمادهای مناسبی را برای هر مرحله از فرود ایجاد کردند. نمادهای هماهنگ در مرحله پرواز، بطور خودکار روی لبه کلاه که در مقابل چشم قرار می‌گیرد، ظاهر می‌شوند.
این کلاه ایمنی یک نشانگر دید بصری را دقیقاً همانند پارامترهای کلیدی بالگرد برای خلبان فراهم می‌کند.
به همین ترتیب این نرم افزار می‌تواند از داده‌های تصویربرداری نیز استفاده کند تا عرشه کشتی را شناسایی کرده و این روش کامل را که به نوعی شبیه اسلاید سه بعدی در صفحه نمایش است، به تصویر بکشد.
ملینگ در انتها افزود: اگر دید درستی به دلیل هوای بد در دسترس خلبانان نباشد، خلبان می‌تواند از این اسلاید مجازی پایدار استفاده کرده و حرکت کند تا بتواند یک فرود بی خطر داشته باشد.
چهار خلبان با تجربه در عملیاتهای دریایی ارتش آلمان و بخش خصوصی، سیستم کمک خلبان مذکور را امتحان کرده و از این فناوری راضی بوده‌اند.
در مرحله بعدی، این سیستم توسط خلبانانی که در طیف گسترده‌ای از سناریوهای پروازی کار می‌کنند، آزمایش خواهد شد. از این نتایج برای بهینه سازی و بهبود بیشتر سیستم مذکور استفاده خواهد شد.
