روش صحیح چیدمان مبل

همه چیز را اندازه گیری کنید: اگر می خواهید در چیدن مبلمان خانه برنامه ریزی داشته باشید و مجبور نباشید که مبل های سنگین را جابه جا کنید تا به آن نتیجه دلخواهتان برسید، از اندازه گیری شروع کنید.

اتاق را با تمام وسایلش نقاشی کنید: این کار را بر اساس اندازه گیری هایی که انجام داده اید انجام دهید. ابتدا اتاق را بدون مبلمان بکشید. سپس مبل ها را روی برگه های جداگانه نقاشی کرده و برش بزنید. اکنون می توانید هرطور که دوست دارید روی چیدمان آن ها برنامه ریزی کنید.

نقطه کانونی را تعیین کنید: نقطه کانونی بستگی به نوع اتاق شما دارد. در اتاق نشیمن می تواند یک پنجره بزرگ، شومینه یا تلویزیون باشد. در اتاق خواب می تواند تخت خواب باشد و در اتاق پذیرایی میز ناهارخوری باشد. پس نقطه کانونی را تعیین کنید زیرا بیشتر وسایل دور آن چیده می شود.

درست اندازه گیری کنید: اگر وسایل در اندازه های مختلف هستند باید سایزی را انتخاب کنید که مناسب فضای اتاق باشد. به عنوان مثال تخت یا میزناهارخوری بسیار بزرگ را برای اتاق در نظر نگیرید چون باید به اندازه ای فضا در اطراف آن باشد در غیر این صورت بلا استفاده قرار می گیرند.

نقطه کانونی را جا به جا کنید: نقطه کانونی را به بهترین نقطه ممکن در اتاق جا به جا کنید. این نقطه باید جایی باشد که وقتی وارد اتاق می شوید چشمتان اول به آن بیفتد.

نقطه کانونی را مرکز توجه قرار دهید: برای این کار یک سری دکوری و و وسایل تزیینی در آن منطقه قرار دهید. این وسایل تزئینی در اتاق های مختلف متفاوت است. برای اتاق خواب می تواند میزهای پاتختی با چراغ باشد. اما برای مبل از لوازم تزیینی مثل تابلوهای نقاشی و آیینه باید استفاده کرد و برای تلویزیون هم از قفسه بندی.

اندازه گیری محل نشستن: بعد از اینکه نقطه کانونی را تعیین کردیم نوبت به محل نشستن می رسد. باید مطمئن شوید که مکانی را که برای نشستن انتخاب می کنید برای اندازه اتاق مناسب باشد. با قرار دادن فاصله مناسب با نقطه کانونی فضا را قابل استفاده کنید. به عنوان مثال حداقل یک متر فاصله باید بین صندلی های ناهارخوری باشد. سعی کنید در داخل یک اتاق فقط یک وسیله بزرگ قرار دهید. اگر چند وسیله بزرگ قرار دهید اتاق شلخته و به هم ریخته می شود.

فضایی باز ایجاد کنید: مبل ها را باید طوری بچینید که وقتی در ورودی اتاق می ایستید با یک فضای باز مواجه شوید. برای مثال مبل یا صندلی ها را در مقابل درب ورودی قرار ندهید.

زاویه ها را به صورت کاربردی به کارببرید: با قرار دادن مبل ها در گوشه ها یک فضای دراماتیک به اتاق بدهید. این کار حجم زیادی از اتاق را اشغال می کند پس فقط مواقعی که اتاق بزرگ است و یا تعداد مبل ها کم است می توانید این کار را انجام دهید.

فاصله بین مبل ها مناسب باشد: وقتی مبل ها را برای اتاق نشیمن می چینید نه باید زیاد از هم دور باشند و نه خیلی نزدیک. فاصله مناسب بین 1 الی 2 متر است.

تراز سطوح نزدیک: به خصوص در اتاق های پذیرایی باید سطحی تعیین شود که بتوانید لیوان نوشیدنی تان را روی آن قرار دهید. سعی کنید که این سطوح را در اتاق تعیین کنید. اگر این سطوح در بیشتر مواقع کاربرد نداشته باشد می توانید نوعی سطح متحرک ایجاد کنید که از مکانی به مکان دیگر قابل حرکت باشد.

به سطوح وسایل اتاق دقت کنید: سطوح باید با تمام وسایل اتاق تراز شود. به عنوان مثال سطح میزهای دکوری که در گوشه اتاق قرار می دهید، باید از میزمبل یا میزهای عسلی بلندتر باشند. این میزها را در کنار مبل ها قرار دهید.

در اندازه میزها دقت داشته باشید: سعی کنید از میزهای بزرگ استفاده نکنید چون فضای زیادی را اشغال کرده و حرکت در اتاق را مشکل می کند. پس باید فاصله بین مبل ها و میز زیاد باشد.

نور اتاق: معمولا میزهای دکوری برای قرار دادن چراغ استفاده می شوند. پس باید آن ها را در مکانی قرار دهید که چراغ روی آن تقریبا تمام اتاق را روشن کند.

ایجاد فضا برای ورودی های اتاق: اگر در اتاق بیشتر از یک درب ورودی وجود دارد باید فضای کافی بین هر دو ورودی وجود داشته باشد. این کار در تقسیم بندی فضای اتاق هم کمک می کند.

مسیرهای مسدود: سعی کنید که در اتاق مسیرهای مسدود ایجاد نکنید. به حرکاتی که یک فرد در اتاق می تواند داشته باشد فکر کنید. آیا چیزی هست که سد راهش قرار گرفته باشد و مانع حرکت فرد شود؟ اگر هست آن را رفع کنید.

پریزهای برق: همانطور که دسترسی به مبل ها باید آسان باشد، یک پریز در دسترس هم باید در کنار آن داشته باشید.

فضاها را از هم جدا کنید: فضاهای بزرگ را می توانید با استفاده از مبل تقسیم بندی کنید. البته این کار را باید زودتر قبل از چیدمان انجام بدهید. پشت مبل ها را به عنوان دیوار اتاق نشیمن در نظر بگیرید و در طرف دیگر، اتاق پذیرایی را بچینید.

تابلوهای نقاشی: نصب تابلو نقاشی در ارتفاع بالا باعث می شود اتاق بزرگتر دیده شود. نقش دیگر تابلوها پر کردن دیوارهای خالی است.

آیینه: نصب آیینه روی دیوار هم با انعکاس نور باعث بزرگ نشان دادن اتاق می شود.

سایز فرش ها: فرش ها باید به اندازه فضایی باشند که قرار است در آنجا قرار بگیرند. فرش های خیلی بزرگ یا خیلی کوچک فضای اتاق را خیلی بزرگ یا خیلی کوچک می کنند.

پرده: نصب پرده های بلند سقف را بلندتر نشان می دهد. حتی برای پنجره ها و سقف های بلند هم مناسب است.