محققان ریتم های عجیب و تکرار شونده ای را در پالس های رادیویی ساطع شونده از یک منبع فضایی ناشناخته کشف کرده اند. این پالس های رادیویی که با نام انفجارهای رادیویی سریع یا به اختصار FRB هم شناخته می شوند در یک الگوی تکرار شونده و ثابت به زمین می رسند.
محققان هنوز نمی دانند که منبع این پالس ها کجاست هرچند که احتمال می رود از بخشی بسیار دور از این عالم ساطع شده باشند و متاسفانه هیچ روشی وجود ندارد که بتوان با آن علت شدت گرفتن آنها را متوجه شد.
اولین FRB در سال 2007 میلادی شناسایی شد و دانشمندان از آن زمان تاکنون بالغ بر 100 مورد از آنها را شناسایی کرده اند. در ابتدا محققان این پالس ها را به صورت جداگانه دریافت می کردند اما در سال های اخیر آنها مرتبا تکرار شده اند.
حالا اخترشناسان به الگویی برای این پالس ها دست پیدا کرده اند و متوجه شده اند که این پالس های رادیویی به شکلی قابل پیش بینی ارسال می شوند.
در آخرین کشف، منجمان متوجه شدند که این پالس های رادیویی به صورت تصادفی در یک بازه زمانی چهار روزه ارسال می شوند و سپس برای مدت 12 روز خبری از آنها نیست و پس از این دوره سکوت مجددا از سر گرفته می شوند.محققان در پانصد روز گذشته این پالس ها را زیر نظر گرفته اند و خاطرنشان کرده اند که در این مدت این الگوی 16 روزه مرتبا تکرار شده است و این قطعی ترین الگو برای آنهاست.
کیوشی ماسوئی استادیار فیزیک موسسه اخترفیزیک و تحقیقات فضایی کویل در دانشگاه MIT در این باره گفته است:
پالس هایی که ما کشف کرده ایم حالا مانند ساعت کار میکنند. این قطعی ترین الگویی است که ما از یکی از منابع این پالس ها دریافت کرده ایم. و این میتواند یک کلید بزرگ باشد که ما را به کشف علت ایجاد آنها هدایت می کند.
نتایج این کشف صبح دیروز با عنوان فعالیت دوره ای از یک منشا انفجار رادیویی سریع در نشریه نیچر منتشر شد.
گفتنی است آخرین پالس رادیویی توسط CHIME شناسایی شد؛ یک تلسکوپ رادیویی در بریتیش کلمبیای کانادا که از سال 2017 آغاز به کار کرد و از آن زمان تاکنون بسیاری از این پالس ها را شناسایی کرده است. تکنیک کار این تلسکوپ هم به این صورت است که به جای چرخش به سمت سوژه ها در آسمان کل محدوده آسمان را در نظر می گیرد تا این پالس ها را شناسایی کند.
یکی از احتمال ها در مورد تکرار شدن منظم این پالس ها آن است که یک شی آسمانی نظیر یک ستاره نوترونی در حال چرخش در فضاست و این پالس ها را از خود ساطع می کند. علت هم این است که این ستاره احتمالا هر 16 روز یکبار در مدار خود می گردد و در آن چهار روزی که پالس هایش به زمین می رسند احتمالا به سمت زمین قرار دارد.
این پالس ها همچنین میتوانند نتیجه یک منظومه باینری یا دودویی باشند؛ مثلا یک ستاره نوترونی که به دور ستاره نوترونی دیگر یا یک سیاهچاله می گردد.
