پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدید خود دریافتند که شاید بتوان با رقیق کردن پلاسمای خون موش‌های پیر، به معکوس کردن روند پیری کمک کرد. پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، برکلی" (UC Berkeley)، روش جدید و جالبی برای مقابله با اثرات پیری ابداع کرده‌اند.
آن‌ها در پژوهش جدید خود نشان داده‌اند که رقیق کردن پلاسمای خون موش‌های مسن‌تر می‌تواند تاثیر مهمی بر جوانسازی بافت‌ها و اندام‌ها داشته باشد. این کار با کاهش تراکم پروتئین‌های التهابی که معمولا با بالا رفتن سن افزایش می‌یابند، فرآیند جوانسازی را انجام می‌دهد.
این پژوهش جدید، براساس پژوهشی صورت گرفته است که "ایرنا کانبوی" (Irina Conboy) و "مایکل کانبوی" (Michael Conboy)، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، 15 سال پیش روی موش‌های پیر و جوان انجام دادند و توانستند برخی از اثرات پیری را در موش مسن‌تر معکوس کنند.
نتایج این پژوهش، به انجام دادن پژوهش‌های بیشتری در مورد پروتئین‌ها و مولکول‌های خون موش جوان‌تر منجر شد تا شاید به کند شدن یا معکوس شدن روند پیری کمک کند.
این دو دانشمند هنوز به بررسی اسرار مربوط به روند پیری و پیامد‌های پژوهش پیشگامانه خود مشغول هستند، اما قصد دارند آن را از زاویه متفاوتی ارزیابی کنند. آن‌ها این ایده را بررسی کرده‌اند که شاید به جای استفاده از پروتئین‌ها و مولکول‌های خون جوان، بتوان با پاکسازی خون پیر از پروتئین‌ها و مولکول‌های مضر، روند پیری را کند کرد.
مایکل کانبوی گفت: ما فکر کردیم که شاید بتوانیم خون خنثی داشته باشیم؛ یعنی خونی که نه پیر و نه جوان باشد. ما اثر این خون را در بهبود موش پیر مورد بررسی قرار خواهیم داد. بدین ترتیب شاید بتوان با رقیق کردن خون موش پیر، به بهبود آن کمک کرد.
ما خون رقیق شده را به موش جوان نیز تزریق خواهیم کرد و اگر حال موش جوان بدتر شود، بدین معناست که رقیق کردن خون موش جوان می‌تواند موجب بدتر شدن آن شود.
دانشمندان، این ایده را طی آزمایش‌های درمان با پلاسمای خون مورد بررسی قرار دادند. این تبادل خون خنثی که طی آن، نیمی از پلاسمای خون موش‌های مسن‌تر تعویض می‌شود، به بهبود قابل توجه سلامت آن‌ها منجر شد.
تاثیر این جوانسازی بر مغز، ریه و عضلات موش‌ها، مانند نتایج آزمایش اصلی و حتی قوی‌تر از آن‌ها بود. نتایج پژوهش نشان داد که این روند هیچ عوارض بیماری‌زایی برای موش‌های جوان‌تر ندارد.
پژوهشگران با استفاده از تحلیل پروتئومیک، پلاسمای خون و پروتئین‌های آن را بررسی کردند و دریافتند که این فرآیند، مانند یک دکمه ریست مولکولی عمل می‌کند. آن‌ها با این کار، تراکم پروتئین‌هایی را که با بالا رفتن سن افزایش می‌یابند، بررسی کردند و دریافتند پروتئین‌های مفید از جمله آن گروه از پروتئین‌ها که باعث تقویت عروق می‌شوند، قابلیت شکوفایی پیدا می‌کنند.
تغییر پلاسما در انسان‌ها که در حال حاضر به عنوان روش درمان برخی از بیماری‌های خودایمن در آمریکا ثابت شده است، دو تا سه ساعت زمان می‌برد و عوارض جانبی آن ملایم و یا بدون عوارض جانبی است. این گروه پژوهشی در حال حاضر در مرحله آزمایش‌های بالینی هستند تا ظرفیت این تبادل خون خنثی را در افراد مسن‌تر بررسی کنند.
مایکل کانبوی افزود: برخی از این پروتئین‌ها، مورد توجه ویژه ما قرار دارند و ممکن است که ما در آینده آن‌ها را به عنوان گزینه‌های درمانی در نظر بگیریم.
این پژوهش، در مجله "Aging" به چاپ رسید.
