برخورد سیاهچاله ها با هم میتواند به قدری سنگین باشد که باعث انحراف مکان-زمان شود و امواج گرانشی شدیدی را در سراسر عالم هستی پراکنده کند. این امواج در ادامه زمین را نیز تحت تاثیر قرار می دهند و جالب آنکه به لطف ردیاب های دقیقی که بشر ساخته میتوان صدای برخورد دو سیاهچاله را با دقت بالا شنید. با این حال امکان دیدن این برخورد وجود ندارد. سیاهچاله ها به واسطه کشش گرانشی شدیدی که دارند نور و تشعشعات را می بلعند و به همین خاطر امکان مشاهده برخورد آنها با هم وجود ندارد.
سال گذشته دانشمندان با استناد به شواهد موجود مدعی شدند که برخورد دو سیاهچاله را ثبت کرده اند. با رسیدن امواج ناشی از این برخورد به زمین ردیاب های موجود در تاسیسات LIGO آمریکا و رصدخانه ویرگو در ایتالیا شروع به فعالیت کردند و ظاهرا آنها را ثبت نمودند. سیگنال های دریافتی توسط این دو رصدخانه حکایت از آن داشت که محققان صدای ناشی از برخورد دو ابر سیاهچاله را در نواحی دوردست فضا شنیده اند و خوشبختانه در آن زمان تلسکوپ های مرکز فضایی Zwicky Transient (به اختصار ZTF) در کالیفرنیا مشغول رصد همان ناحیه از آسمان بود و یک شعله انفجاری دقیقا در همان ناحیه را شناسایی کرد.
در مقاله ای علمی که روز گذشته در نشریه نامه های نقدهای فیزیک منتشر شد اخترشناسان به ارائه جزئیات بیشتری در مورد شعله های شناسایی شده توسط این مرکز پرداختند و استدلال های خود مبنی بر ارتباط داشتن این شعله ها با برخورد سیاهچاله های S190521g را ارائه نمودند.
اگر تئوری مطرح شده توسط آنها به اثبات برسد آنگاه این نخستین باری خواهد بود که بشر موفق به ردیابی همتای الکترومغناطیسی (یعنی نور) مرتبط با برخورد سیاهچاله ها شده است. همانطور که اشاره کردیم ثبت نور حاصل از برخورد سیاهچاله ها تا پیش از این ممکن نبود.
تصویر شبیه سازی شده از یک قرص برافزایشی
این تحقیق همچنین باعث مطرح شده نظریه دیگری می شود؛ نظریه ای که براساس آن الحاق سیاهچاله ها به صورت مستمر در قرص های برافزایشی اطراف ابرسیاهچاله ها رخ می دهد. قرص برافزایشی نوعی محدوده گردشی مملو از گاز، گرد و غبار، ستاره و سیاهچاله هستند که در محدوده آنها مرتبا اجرام کیهانی مرتبا با هم برخورد می کنند. دانشمندان در تحقیقات پیشین خود شکل و شمایل شعله های ناشی از برخورد سیاهچاله ها درون یک قرص برافزایشی را پیش بینی کرده بودند.
متیو گراهام دانشمند ارشد ZTF و تیم همراهش در ادامه تصمیم گرفتند که براساس این پیش بینی ها، به دنبال شعله های انفجاری در دیتای ZTF بگردند و عاقبت کاندید مورد نظر را در نزدیکی یک ابرسیاهچاله به نام J1249+3449 پیدا کردند.
تیم محققان باور دارند که دو سیاهچاله عظیم درون این صفحه گازی بزرگ با یکدیگر ادغام شده اند و ادغام آنها باعث داغ شدن گازها و ذرات غبار موجود در آن صفحه شده و این آشفتگی و بی نظمی در واقع همان شعله ایست که مرکز فضایی ZTF موفق به شناسایی اش شده است.
