در کنار جامعه شهری و روستایی، جامعه عشایری سومین نوع از اجتماعات انسانی با وجوه زیستی متمایز است و بر اساس همین تمایز، عنوان جامعه سوم را از آن خود کرده است، وجوهی همچون وابستگی طایفه‌ای و برخورداری از قلمرو مشترک ایلی که در جوامع روستایی و شهری به چشم نمی خورند. عشایر به دو گروه کوچنده و اسکان‌یافته تقسیم می‌شوند که هر یک از این دو، مفهوم و ویژگی‌های خاص خود را دارند.
اقتصاد عشایر کوچنده بیشتر مبتنی بر دامداری است و به دلیل نیاز به مراتع طبیعی برای چرای دام با تغییر فصل از نقطه‌ای به نقطه دیگر کوچ می کنند و فصل سرد را در قشلاق و فصل گرم را در ییلاق به سر می برند که فاصله آنها ممکن است از چند کیلومتر تا بیش از 500 کیلومتر باشد.
عشایر زرندیه از ایلات کله‌کوهی و شاهسون احمدلو از استان‌های قم، تهران و قزوین هستند که منطقه عشایری یعقوب حصاری را برای ییلاق خود انتخاب می‌کنند.
