به گزارش ایسنا، این غزل چنین است:
قبول کن دل من، لُکنت زبان داری / اگرچه قصد ارادت به آسمان داری
برای عرض ارادت به آسمان آیا / شبیه چلچه‌ها، نغمه در دهان داری؟
برای خواندن مضمون آسمان آیا / دو بال روی دلت چون پرندگان داری؟
عجیب، آبی این آسمان تماشایی‌ست / چقدر چشم تماشای ناگهان داری؟
کبوترانه بخوان آسمان هشتم را / اگر که میل پریدن به بیکران داری
بیا به بام خراسان، که بوی جان اینجاست / اگر که نام و نشانی ز عاشقان داری
بچرخ سمت خراسان، کبوتر عاشق / دو بال تا ملکوت فرشتگان داری
صدای ناب اذان فرشته می‌آید / رسیده‌ای به خدا، سر بر آستان داری
