در قلب صحرای کاراکوم ترکمنستان دهانه آتشی به اندازه زمین فوتبال وجود دارد که حدود پنجاه سال بوجود آمده است. این منطقه که به طور رسمی دروازه گاز نام دارد در میان بومیان آن منطقه به دروازه جهنم معروف شده است. این حفره عظیم در اثر اقدامات حفاری گروهی برای اکتشاف ذخایر نفتی ایجاد شده است و هنوز هم شعله های آن ادامه دارد.
این مکان اکنون در لیست بهترین مکان های دیدنی توریست ها جای گرفته است.
شترهای وحشی زیادی در این بیابان گردش می کنند و بدون توجه به اتومبیل های در حال عبور راه را می بندند و ایجاد ترافیک می کنند.
مهندسین شوروی در سال 1971 جهت اکتشاف گاز گودال عظیمی حفر کردند که این گودال به ناگهان ریزش کرد و تمام دکل حفاری را با خود به زیر زمین برد. هیچ نوع تلفات جانی برای این حادثه گزارش نشده است.
آثار باقیمانده حفاری هنوز هم پابرجاست و به نظر می رسد همه چیز را در خود بلعیده است.
شاید این سوال برای همه پیش بیاید که چرا این شعله ها را مهار نکردند؟ ترکمنستان بزرگ ترین مناطق ذخایر گاز طبیعی چهارمین منطقه روی زمین می باشد. بنابراین سرمایه گذاری و حفاری در این منطقه از ریسک بالایی برخوردار است. اگر هر اقدامی برای خاموش کردن آن انجام شود گاز متوقف نمی شود. فقط باید برای پوشاندن حفره اقدام کرد که این کار بسیار پر هزینه و نا کارآمد می باشد. این حفره گاز متان زیادی در منطقه پخش کرده که به محیط آسیب هایی جدی می رساند.
و اما دلیل نام گذاری این حفره به دروازه جهنم چیست؟ این حفره شب ها منظره بسیار زیبا و دل انگیزی دارد و از آنجایی که شب ها تنها منبع گرما در این بیابان می باشد باعث شده است که حیوانات به سمت آن جذب شوند. شترها با گرمای این حفره اغوا می شوند و در کام مرگ فرو می روند.
هیچ حصاری در اطراف این حفره نصب نشده است بنابراین می توانید تا جایی که مقدور است به آن نزدیک شوید. در کنار حفره می توانید خاک های زیر پای تان را ببینید که چگونه فرو می ریزند. حتی فکر افتادن در این گودال نیز وحش آور است. مرگی دردناک آمیخته با خفگی، آرام آرام پخته شدن در زبانه های آتش در میان صدای خروش شعله ها. تا به کنون هیچ توریستی در این منطقه آسیبی ندیده است اما گویا یکی از بومیان منطقه شانسی برای زنده ماندن نداشته است.
شب ها به نظر می رسد زمین تبدیل به چراغ نورافکن شده و درخشش آن به همه جا روشنایی می دهد.
جهنم در سپیده دم.