فرار از پاسخگویی به مردم با نامه‌نگاری/ چرا موسوی خوئینی‌ها متهم ردیف اول وضع موجود است؟

سرویس سیاست مشرق - نامه «محمد موسوی خوئینی ها» خطاب به رهبر معظم انقلاب، آنقدر با واقعیت های موجود بیگانه بود که حتی صدای اصلاح طلبان را نیز درآورد.

فعالین سیاسی و رسانه ای و افکارعمومی، موسوی خوئینی ها را به عنوان یکی از بانیان اصلی وضع موجود می شناسد. حالا چرا می گوییم موسوی خوئینی ها از بانیان اصلی وضع موجود است!؟

حمایت ویژه از کارنامه دولت روحانی

در سال 96 و در شرایطی که 4 سال از آغاز به کار دولت روحانی سپری شده بود، اعضای مجمع روحانیون مبارز و از جمله محمد موسوی خوئینی ها در بیانیه ای اعلام کردند: «مجمع روحانیون مبارز از مردم شریف و آگاه ایران دعوت می کند تا با رای قاطع خود به حسن روحانی، زمینه رشد و شکوفایی هر چه بیشتر میهن اسلامی مان را در مسیر عقل و اعتدال فراهم آوردند».

موسوی خوئینی ها و همقطارانش پیش از آن در تیر 95 نیز در بیانیه ای تاکید کردند: «موضع این مجمع حمایت قاطع از دولت تدبیر و امید و خصوصا شخص جناب آقای دکتر روحانی، رئیس‌جمهوری است».

این حمایت ویژه در حالی بود که روحانی نتوانسته بود به وعده هایش از جمله چرخیدن همزمان چرخ کارخانه ها و چرخ سانتریفیوژها، ایجاد آنچنان رونقی که مردم از یارانه بی نیاز شوند، مسکن اجتماعی، مدیریت بازار خودرو، ایجاد اشتغال، رونق تولید و...عمل کند.

قرار بود بر طبق وعده های دولتمردان، پس از امضای برجام، میوه های توافق هسته ای و یا به عبارتی سیب و گلابی های برجام، گشایش های عظیم اقتصادی برای مردم ایجاد کند. اما نه تنها گشایشی ایجاد نشد، بلکه سفره مردم کوچک شد.

در این هفت سال، هیچگاه موسوی خوئینی ها از روحانی، خاتمی، جهانگیری، زنگنه، آخوندی، ربیعی، نعمت زاده، نوبخت و دیگر دولتمردان و فعالین اصلاح طلب سوال نکرد که سرانجام این وعده های رنگارنگ چه شد!؟

موسوی خوئینی ها به دلیل حمایت ویژه از روحانی در هفت سال اخیر و تشویق مردم به رای مجدد به روحانی در سال 96، شریک کارنامه دولت و به عبارتی، بانی وضع موجود است.

حمایت  از عملکرد لیست امید

در روز 5 شهریور 98- شش ماه مانده به پایان مجلس دهم- اعضای فراکسیون امید مجلس با اعضای مجمع روحانیون مبارز- و از جمله محمد موسوی خوئینی ها- دیدار کردند. پس از این دیدار، «علیرضا رحیمی» - نماینده عضو فراکسیون امید و از حاضرین در «سلفی حقارت» - در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «امیدواری مجمع روحانیون» نوشت: «گزارش مبسوط آقای عارف از عملکرد سه‌ساله فراکسیون امید بسیار مورد توجه اعضای مجمع روحانیون مبارز قرار گرفت و نقطه‌عطفی در این نشست بود. به‌نحوی که شاهد استقبال اعضای مجمع روحانیون مبارز از گزارش این عملکرد بودیم».

همانطور که این نماینده سابق مجلس تاکید کرده، موسوی خوئینی ها و دیگر همقطاران وی در مجمع روحانیون مبارز در این نشست به صورت ویژه از عملکرد فراکسیون امید مجلس تعریف و تمجید کردند.

اما آیا عملکرد فراکسیون امید در مجلس دهم، قابل دفاع است!؟

پس از شکست سنگین اصلاح طلبان در انتخابات مجلس یازدهم و فضاسازی دروغین این طیف علیه شورای نگهبان، «صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح طلب با انتقاد از رفتارغیرحرفه ای و غیراخلاقی جریان اصلاح طلب گفت: «انتخابات دوم اسفند 98 نقطه پایان رسمی اصلاح‌طلبان بود. نه‌به‌واسطه آن که بخش قابل‌توجهی از نامزدهای اصلاح‌طلب تایید صلاحیت نشدند، بلکه بیشتر به‌واسطه آنکه حتی اگر نامزدهای این جریان تاییدصلاحیت هم شده بودند، آنان بخت و اقبالی در آن انتخابات نداشتند».

زیباکلام در ادامه تاکید کرد: «مشکل اصلی اصلاح‌طلبان آن بود که بیش از دو سال می‌شد بدنه اجتماعی‌شان را از دست داده بودند، اما نمی‌خواستند این واقعیت تلخ را بپذیرند. افول جریان اصلاح‌طلب از بعد از مجلس دهم و تشکیل فراکسیون امید آغاز شد. انتخابات 29 اردیبهشت 96 و نحوه عملکرد آقای روحانی در دولت دومش، روند فروپاشی جریان اصلاحات را سرعت بخشید».

شعار لیست امید مجلس دهم «آرامش و رونق اقتصادی» بود؛ اما نمایندگان فراکسیون امید در مجلس دهم هرکاری انجام دادند، جز تلاش و برنامه ریزی برای آرامش و رونق اقتصادی.

نمایندگان عضو فراکسیون امید یکروز مشغول سلفی گرفتن با خانم موگرینی بودند و روز دیگر مشغول تشکیل کمیته رفع حصر و اروپاگردی و مخالفت با طرح شفافیت آرای نمایندگان و تعریف و تمجید از قرارداد توتال و حمایت ویژه از آخوندی-وزیر سابق راه شهرسازی- و... با اینحال موسوی خوئینی ها از این عملکرد تقدیر و تمجید کرد.

حمایت ویژه از فتنه 88

مجمع روحانیون مبارز و شخص موسوی خوئینی ها، در سالهای گذشته حمایت ویژه از فتنه 88 را نیز در کارنامه خود ثبت کرده است. این حمایت حتی به حضور میدانی نیز رسید و موسوی خوئینی ها در برخی تجمعات از جمله تجمع فتنه گران در 25 خرداد 88 شرکت کرد.

در تیرماه 88 و در شرایطی که مدعیان تقلب در انتخابات، هیچ مستندی برای ادعای خود نداشته و در محافل خصوصی تاکید داشتند که در انتخابات تقلب نشده است، موسوی خوئینی ها و همقطارانش در بیانیه ای اعلام کردند: «ما قویاً از جناب آقای مهندس میرحسین موسوی حمایت می‌کنیم و در برابر تهمت‌های ناجوانمردانه و از آن جمله تهمت تسبیب اغتشاش‌ها به ایشان از وی دفاع می‌کنیم و عامل همه اغتشاش‌ها و زخمی شدن‌ها و دیگر خساراتی را که به مردم وارد شده است، کسانی می‌دانیم که بی‌جهت شهر را به صورت پادگان نظامی درآورده‌اند و آنها باید شناسایی و محاکمه شوند». مجمع روحانیون مبارز در بیانیه ای دیگر خواستار ابطال انتخابات شد.

فتنه 88 کشور را ماهها دچار آشوب و التهاب کرد. یکی از تبعات فتنه 88، صدور قطعنامه 1929 بود. این قطعنامه ضدایرانی دقیقا در خرداد 89- اولین سالگرد فتنه- صادر شد.

مقامات آمریکایی صراحتا اعلام کردند که این قطعنامه با هدف کمک رسانی به جریان فتنه در داخل کشور صادر شده است.  

نکته قابل تأمل اینجاست که در سال 92، جریان معتقد به تعامل با کدخدا!، خط فکری فتنه 88 را به نحوی دیگر دنبال کرد. نگاهی به نیروهای ستادی دولت روحانی، شباهت غریبی را با حلقه یاران دو تن از نامزدهای شکست خورده در انتخابات 88 و اعضای ستاد انتخاباتی آنها نشان می‌دهد. عباس آخوندی، بیژن نامدار زنگنه، اسحاق جهانگیری، مجید انصاری، رضا صالحی امیری، معصومه ابتکار، علی یونسی، اکبر ترکان، نعمت زاده و...همه از اعضای ستاد یا حامیان نامزدهای شکست خورده در سال 88 بودند که در دولت‌های یازدهم و دوازدهم به مناصب بالای اجرایی رسیدند.

جریانی که در سال 92 بر سر کار آمد، از یک‌سو با جریان فتنه مرزبندی نکرد و از سوی دیگر با بزرگنمایی قدرت آمریکا- اظهاراتی از قبیل اینکه «آمریکا با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار می‌اندازد»! و «آمریکا کدخداست»! از موضع ضعف وارد مذاکرات شد.

نتیجه آن شد که از دلار 3 هزارتومانی پیش از برجام، رسیدیم به دلار 20 هزارتومانی در پسابرجام؛ و از پراید 20 میلیونی رسیدیم به پراید 90 میلیونی و از سکه یک میلیونی رسیدیم به سکه 10 میلیونی و افزایش 6 برابری قیمت خرید خانه و اجاره بهای مسکن و...

حالا موسوی خوئینی ها که در این سه مقطع، از حامیان و به عبارتی بانیان وضع موجود است، با فرار به جلو، قصو و تقصیرهای خود و همقطارانش را به گردن دیگران انداخته است.