گروه سیاست سایت فردا:مشاور و رییس‌حوزه ریاست مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی به موضوع سوال از رئیس جمهور پرداخت و نوشت: هنگامیکه پای صحبت و استدلال نمایندگان موافق و مخالف این طرح می نشینیم، می بینیم که هر دو گروه هدفی به جز گره گشایی از مشکلات بی شمار مردم و موکلینشان ندارند.
متن کامل این یادداشت را در ادامه بخوانید:
«مردم از مجلس و دو قوه دیگر انتظار بیان حق و پیگیری آن را دارند و به شدت با مجادله و گریبان گیری و تشنج میان قوا مخالف هستند.» این عبارت رهبر معظم انقلاب، بیانگر مبنای تعامل میان قوای سه گانه در جمهوری اسلامی ایران است؛ مبنایی که جز «حق طلبی» و «حق جویی» نیست. همین «حق طلبی» را می توان مهمترین معیار ارزیابی عملکرد نمایندگان مجلس در نحوه تعامل با سایر قوا، مخصوصا قوه مجریه، دانست.
طرح «سئوال از رییس جمهور» که طی چند هفته گذشته از عمر مجلس یازدهم، یکی از مهمترین اتفاقات در روابط میان مجلس و دولت بوده است را می توان در همین راستا مورد ارزیابی قرار داد. هنگامیکه پای صحبت و استدلال نمایندگان موافق و مخالف این طرح می نشینیم، می بینیم که هر دو گروه هدفی به جز گره گشایی از مشکلات بی شمار مردم و موکلینشان ندارند. هر دو گروه، دلسوزانه بدنبال راه حلی می گردند که دولت را به پویایی و تحرک بیشتر در جهت حل مشکلات مردم وا دارد و چه «حقیقتی» بالاتر از این؟ اگر از مردم بپرسیم «حق طلبی» دولت و مجلس را در این روزگار چگونه معنا می کنند، آیا نخواهند گفت که «دلسوزی برای حل مشکلات مردم»؟
عده ای از نمایندگانِ ملت که از نزدیک در جریان مشکلات روزافزون مردم قرار دارند، چاره کار را در این می بینند که با طرح سئوال از رییس جمهور، مجالی برای طرح مشکلات مردم پیدا کنند و شاید همین بهانه ای باشد برای تحرک و تلاش بیشتر دولتمردان در آخرین سالِ خدمتشان. عده ای دیگر از نمایندگان، اما، طرح سئوال از رییس جمهور را، راهکار مناسبی برای ایجاد پویایی در دولت نمی بینند. آنها بر این گمانند که سئوال از رییس جمهور در این شرایط مشکلی را حل نخواهد کرد و در این زمانِ اندکِ باقیمانده از عمر دولت، باید بدنبال راهکارهای دیگری برای انگیزه بخشیدن به دولت بود.
هر دو گروه از نمایندگان، یک هدف را می جویند و آنهم حقیقتی به نام «گره گشایی از کار فروبسته مردم در این روزگارِ سخت» است. چه آنهایی که رییس جمهور را برای پاسخ به دغدغه های مردم به مجلس می طلبند و چه آنهایی که حضور او در مجلس را ضروری نمی دانند، دغدغه ای جز حل مشکلات مردم ندارند. همه آنها سخت در تلاشند تا راه حلی برای دردهای بیشمار مردم شان بیابند. همه آنها هم دلسوز «دولت»اند و هم دلسوز «ملت»، هم سرافرازی دولتشان را می خواهند و هم سربلندی ملتشان را؛ و برای رسیدن به این «حقیقت»، از هیچ مجاهدتی فروگذار نخواهند کرد.
