تماشای هرشبِ دنباله‌دار نئووایز در آسمان

 

دنباله‌دار نئووایز که اخیرا کشف شده به تدریج در آسمان شب، ساعتی بعد از غروب، خودنمایی می‌کند. برای دیدن این دنباله‌دار که از نظر درخشندگی در ربع قرن گذشته سابقه ندارد باید شتاب کنید. در منظومه شمسی دنباله‌دار‌های زیادی وجود دارد، اما بیشتر آن‌ها کوچکتر و محوتر از آن هستند که با چشم غیرمسلح قابل رویت باشند.

آخرین باری که یک دنباله‌دار نمایشی خیره کننده به راه انداخت هیل-باپ بود که در سال 1997 به زمین نزدیک شد. دنباله‌دار نئووایز که نام رسمی آن "سی/2020 اف3" است روز 27 مارس کشف شد و هفته قبل، پیش از سپیده دم در آسمان دیده می‌شد.

اما این جرم از روز دوشنبه درست بعد از تاریک شدن هوا در افق جایی که خورشید غروب می‌کند ظاهر شد. اگر امکان دارد برای دیدن آن به نقطه‌ای دور از آلودگی نوری - عمدتا دور از شهر‌های بزرگ - با افقی باز بروید.

دنباله دار این شب‌ها بالاتر از افق و زیر "ملاقه" دب اکبر قابل مشاهده است. دنباله دار به تدریج در آسمان بالاتر می‌رود تا اینکه در 23 ژوئیه در نزدیک‌ترین فاصله از زمین قرار گیرد یعنی در فاصله حدودا 103 میلیون کیلومتری از ما.

یک دوربین چشمی کمک زیادی به پیدا کردن و تماشای این جرم و دنباله بلند آن خواهد کرد. منجمان می‌گویند این دنباله‌دار فقط در نیم‌کره شمالی دیده می‌شود و احتمالا تا اواسط ماه اوت همچنان قابل رویت خواهد بود.

دانشمندان تلسکوپ فضایی نئووایز ناسا، که این دنباله دار را کشف کرد، می‌گویند قطر این جرم حدود 5 کیلومتر است و هسته آن متشکل از مواد دوده مانندی است که از زمان تشکیل سیارات یعنی 4.6 میلیارد سال قبل به جا مانده.

جو ماسیه‌رو از آزمایشگاه رانش جت ناسا در کالیفرنیا به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که حدود هفت هزار سال طول خواهد کشید تا این دنباله دار بازگردد "پس پیشنهاد من این است که منتظر عبور بعدی نباشد. "