به گزارش ایسنا، در اوایل خرداد 1360 حدود 30 تن از دانش‌آموزان شهرستان اسدآباد قبول نکردند پشت نیمکت‌های درس و مشق باشند وقتی کشورشان در خطر است برای همین مدرسه را رها کردند و به همراه رزمندگانی از همدان در قالب کاروانی از استان همدان به سرپرستی علیرضا خزائی، فرمانده سپاه اسدآباد راهی شهرستان مریوان شدند.
خزائی پس از تحویل آنها به حاج احمد متوسلیان، فرمانده وقت سپاه مریوان، به خاطر مسئولیت سپاه اسدآباد و تأکید فرمانده سپاه همدان به اسدآباد بازگشت. پساز اعزام این دانش آموزان به منطقه و حدودا یک ماه بعد عملیاتی برای آزادسازی قله بسیار مهم و صعب العبور و استراتژیک «شنام» به فرماندهی سردار «احمد متوسلیان» انجام شد و بعد از تصرف قله، دشمن تصمیم می‌گیرد به هر صورتی شده قله را پس بگیرد و با تمام توانش در منطقه پاتک‌های خود را آغاز می‌کند. دشمن قله و اطرافش را بی‌امان زیر آتش‌های گوناگون ادوات جنگی گرفت به طوری که قله تقریبا به محاصره در می‌آید و تعداد زیادی از نیروها به شهادت می‌رسند که پنج تن از دانش‌آموزان اسدآباد هم شهید می شوند.
وضعیت طوری رقم می خورد که پیکر شهدا در قله بجا می‌ماند و از پنج شهید دانش‌آموز اسدآباد فقط شهید «بیژن شفیعی» بعد از 33 سال در سال 1393 پیکرش کاوش می شود. وقتی این خبر به شهر و سپاه همدان رسید، علیرضا خزائی برای اطلاع از اوضاع به منطقه عزیمت کرد و بعد از چند روز باز گشت و حدود 30 الی 40 نفر از نیروهای زبده و آموزش دیده سپاه و آموزگاران و جهادگران و غیره را آماده کرد تا به مریوان اعزام و اجساد مطهر این عزیزان به شهر برگرداند و قسم یاد کرد که ما می‌رویم یا عزیزان دانش‌آموزانمان را به شهر می‌آوریم یا جنازه خودمان نیز باید در نزد و کنار آنها بماند.
بر حسب دستور نظامی فرمانده وقت استان همدان سردار شهید «شهبازی» به خاطر عملیاتی که قرار بود در سرپل ذهاب در ارتفاعات بازی دراز و قله‌های قراویز با هدف خارج کردن منطقه دشت ذهاب و شهر سر پل و روستاهای اطراف از زیر آتش دشمن انجام شود؛ علیرضا خزایی ملزم شد نیروها را به سرپل ذهاب ببرد. تقریبا حدود 40 روز بعد از شهادت دانش‌آموزان اسدآباد در مریوان با 12 تن از همکاران و یاران جسد مطهرش در قله قراویز بجا ماند و بعد از 11 ماه به شهر خود بازگشت.
علیرضا خزائی متولد سال 1339 در روستای «تپه شادک» در شهرستان اسد آباد بود که یازدهم شهریور1360 در جبهه قراویز به شهادت رسید.
