به گزارش ورزش سه ، دایی کسی است که پیش از این به عنوان همبازی با صادقی در سایپا کار می‌کرد و حتی بازوبند کاپیتانی را هم از او نگرفت و هم در سایپا و هم در تیم ملی به عنوان یکی از بازیکنان مورد علاقه‌اش از او استفاده کرد. صادقی در گفت و گویی که با «گل» داشت، ابراز امیدواری کرد که سایپا بعد از 10 سال که از قهرمانی‌اش می‌گذرد، دوباره بتواند با دایی به قهرمانی لیگ دست پیدا کند.
دوران فوتبالت به پایان رسید و از فصل آینده دیگر بازی نمی‌کنی. این موضوع برایت سخت نیست؟
همانطور که می‌دانید من از سال 71 تا 96 فوتبال بازی کردم و خداحافظی از دنیای بازیگری برایم بسیار سخت بود اما اگر منطقی باشیم، می‌بینیم که من فصل قبل کمتر بازی کردم و به این نتیجه رسیدم که باید از فوتبال خداحافظی کنم.
از این سال‌هایی که بازی کردی راضی هستی؟
در مجموع بله اما حسرتم این است که تنها یک قهرمانی و یک سومی به دست آوردم و فکر می‌کنم حداقل دو سال دیگر می‌توانستیم سهمیه لیگ قهرمانان آسیا را به دست آوریم.
فکر می‌کنی کدامی‌ک از این سال‌ها در اوج فوتبالت قرار داشتی؟
آن فصلی که قهرمان شدیم، بهترین هافبک ایران شدم و از یک بازیکن معمولی به یک بازیکن ملی تبدیل شدم. هم گل‌های خوبی می‌زدم و هم پاس گل می‌دادم. به غیر از این در فصل 89-88 عملکرد خیلی خوبی داشتم و به عنوان یک هافبک دفاعی، هفت گل زدم و 12 پاس گل دادم.
بازی‌های ملی کمی هم داری! فکر می‌کنی می‌توانستی بازی‌های ملی بیشتری داشته باشی یا نه؟
من اولین بار زمان آقای قلعه نویی به تیم ملی دعوت شدم و در جام ملت‌های آسیا که در ضربات پنالتی به کرده جنوبی باختیم هم حضور داشتم. در آن موقع هافبک‌های بزرگی در تیم ملی بودند. جواد نکونام در اوساسونا بازی می‌کرد، علی کریمی در بایرن مونیخ بود و آندرانیک تیموریان هم در لیگ برتر انگلیس بازی می‌کرد. با این حال، من به عنوان یار تعویضی به زمین می‌آمدم و حتی در بازی با اسلوونی در زمان آقای قلعه نویی و زمانی که کریمی نیامده بود، فیکس شدم. در زمان آقای دایی هم که نکونام رباط صلیبی پاره کرده بود و اختلافاتی بین آقای دایی و کریمی به وجود آمده بود، فضای بیشتری برای بازی پیدا کردم و در کل 15 بازی ملی انجام دادم و یک گل هم به امارات زدم.
تو با علی دایی همبازی بودی و او در سایپا و تیم ملی هم مربی ات بود. حالا دایی دوباره سرمربی سایپا شده. شرایط این تیم با دایی را در فصل آینده چطور می‌بینی؟
زمانی که علی آقا به سایپا آمد، آقای گل جهان و رکورددار بازی‌های ملی بود. ما دوران درخشانی را با ایشان سپری کردیم و قهرمانی لیگ شدیم. در تیم ملی هم یک سال با ایشان بودم و حالا علی آقا بعد از 10 سال دوباره به سایپا برگشته و امیدوارم قهرمانی با ایشان دوباره تکرار شود. البته ما فصل گذشته نتایج خوبی نگرفتیم و در روز آخر در لیگ ماندیم و در این شرایط قهرمان شدن سخت است اما امیدوارم که به موفقیت برسیم.
هنوز رابطه خوب‌ات با دایی را حفظ کرده‌ای؟
بله. بعد از پایان فوتبالم و با آمدن علی آقا از طرف باشگاه پیشنهاد شد که من دستیار ایشان باشم و آقای دایی هم از این موضوع استقبال کردند و من در فصل آینده کنار ایشان خواهم بود.
پس بلافاصله بعد از پایان دوران بازیگری مربی می‌شوی. دوره‌های مربیگری را گذرانده‌ای؟
بله خدا را شکر من در این مدت درس هم خواندم و فوق لیسانس تربیت بدنی دارم. در کلاس‌های درجه C را هم گذرانده ام و B آسیا را هم تا یک ماه دیگر شرکت می‌کنم و کلاس A را هم تا سال بعد برگزار می‌کنم.
فکر می‌کنی بتوانی به مربی بزرگی تبدیل شوی؟
دنیای بازیگری کاملا با مربیگری متفاوت است. هیچ تضمینی نیست که اگر بازیکن بزرگی بوده ای مربی بزرگی هم بشوی یا برعکس. این فضا برای من جدید است و حالا باید دید که چطور پیش می‌رود.
اما به نظر می‌رسد که سرمربیگری سایپا در آینده هم در برنامه ات باشد.
من در فوتبالم پله پله و آرام رشد کرده ام و هیچ عجله ای هم ندارم. امیدوارم در کنار مربیان بزرگ تجربه اندوزی کنم و دوره‌های مختلف را هم سپری کنم و به یک مربی خوب تبدیل شوم.
به نظرت مهم‌ترین خصوصیت علی دایی مربی چیست؟
علی دایی همیشه حس برنده بودن در وجودش است و مقابل قوی‌ترین تیم‌ها هم از پیش بازنده نیست. در آن سالی که قهرمان شدیم، این حس خیلی به سایپا کمک کرد و این تیم با بازیکنان ناشناخته و جوانی به قهرمانی رسید و من امیدوارم که بتوانم از توانایی‌های فنی ایشان استفاده کنم.
تو فوتبالت را با پرسپولیس شروع کردی و با سال‌ها بازی در سایپا، نارنجی وفادار شدی. پشیمان نیستی که در پرسپولیس بازی‌هایت را ادامه ندادی؟
من در تیم جوانان پرسپولیس کاپیتان بودم و در زمان آقای استانکو به تیم بزرگسالان هم راه پیدا کردم و چند بازی هم به عنوان بازیکن تعویضی پرسپولیس در لیگ آزادگان انجام دادم. در آن زمان، پرسپولیس بازیکنان بزرگی مانند احمدرضا عابدزاده، مجتبی محرمی، یحیی گل محمدی، رضا شاهرودی، مهرداد میناوند، حسین عبدی، مجید نامجمومطلق، مهدی مهدوی کیا و ادموند بزیک را داشت و هر وقت لیست تیم ملی اعلام می‌شد نام 10 بازیکن پرسپولیس در لیست بود. در آن زمان من سرباز شدم و برای خدمت به سایپا رفتم. بعد از سربازی، پرسپولیس دوست داشت من را که در رده سنی امید هم بودم بگیرد اما سایپا با مربیگری محمد مایلی کهن فرصت بیشتری به جوان‌ها می‌داد. اگر در پرسپولیس می‌رفتم یا در استقلال، نهایتا دو سه سال می‌توانستم بازی کنم اما من ثبات را انتخاب کردم و در سایپا ماندم. در این سال‌ها باشگاه به من احترام گذاشت و دهمین سال حضورم درسایپا را جشن گرفت. خوشحالم در دورانی که بازیکنان به خاطر رقمی بیشتر تیم عوض می‌کنند، نارنجی وفادار لقب گرفتم و در ذهن مردم ماندم و این نشان می‌دهد که همه چیز پول نیست و من از ماندن در سایپا پشیمان نیستم!
