تصاویری که کاوشگر‌های ناسا از مریخ گرفته‌اند وضوح چهار هزار برابری (4k) دارند که سطح سیاره قرمز را با روشنی بیشتری نشان می‌دهند. «الدرفاکس»، موسسه بریتانیایی مستندساز عضو یوتیوب، عکس‌هایی را که کاوشگر‌های ناسا «کیوراسیتی»، «اسپیریت» و «آپورچونیتی» گرفته‌اند بزرگ کرده و به صورت ویدیو به هم متصل کرده است.
تیم «الدرفاکس» این ویدیو را «زنده‌ترین تجربه حضور در مریخ» توصیف کرده است. در این ویدیو تصاویری از «مریدیانا پلانوُم»، جلگه‌ای در نزدیکی استوای مریخ با جای چرخ‌های کاوشگر «آپورچونیتی» روی آن دیده می‌شود.
تصاویری از «دهانه گِیل»، «کِیپ وِردِه»، «دهانه سانتا ماریا»، «قله پیلینجِر» و ورودی «دره ماراتون» نیز در این ویدیو دیده می‌شوند. راوی این ویدیو می‌گوید بسیاری از این تصاویر به گونه‌ای به هم متصل شده‌اند که به بیننده چشم‌اندازی از سطح مریخ بدهد.
بسته به تعداد تصاویر، برخی بخش‌های این ویدیو به دلیل نبود عکس مناسب سیاه مانده است. هرچند این مشکل می‌توانست با زوم کردن روی تصویر حل شود، اما تیم «الدرفاکس» به خاطر آن که وضوح تصاویر خدشه‌دار نشود، ویدیو را به همین صورت نگاه‌داشته است.
تمام این تصاویر برای استفاده عموم در یوتیوب و نیز در تارنمای ناسا موجود است.
رنگ بسیاری از این تصاویر توسط ناسا عوض شده است. برای مثال، آسمان غبارآلود و قرمز رنگ مریخ به رنگ‌های آبی شبیه به آسمان زمین تغییر داده شده است. این عمل به منظور آسان کردن مطالعات زمین‌شناسان روی شکل‌گیری سنگ‌های مریخ صورت گرفته است.
این ویدیو می‌گوید تصویر «گلِن توُریدوُن» (که به نام ارتفاعات اسکاتلند خوانده می‌شود) با 1.8 میلیارد پیکسل (توضیح: نقاط کوچک متن تصویر) «بزرگ‌ترین موزائیکی است که تاکنون به هم متصل شده است». این تصویر از بیش از 1000 عکس ساخته شده که کاوشگر «کیوراسیتی» میان 24 نوامبر و اول دسامبر سال 2019 به زمین مخابره کرد.
این فرضیه وجود دارد که ناحیه «گلن توریدون» حاوی مقادیر معتنابهی خاک رس است و نمایانگراین است که کره مریخ زمانی آب داشته و ممکن است هنوز دارای زندگی باشد.
به گفته راوی این ویدیو، وقتی این ماموریت‌ها به مریخ انجام شد، دوربین‌های تعبیه شده روی کاوشگر‌ها «اوج فناوری پیش‌رفته» بودند. «اسپیریت» و «آپورچونیتی» در سال 2003 و «کیوراسیتی» در سال 2011 به مریخ فرستاده شدند.
اما، سرعت اطلاعاتی که کاوشگران می‌توانند به زمین مخابره کنند به مراتب کمتر از ارتباطات ما در زمین است که انتقال ویدیو به ناسا را تقریبا غیرممکن می‌کند. کاوشگر «کیوراسیتی» تنها می‌تواند داده‌هایش را با سرعتی برابر 32 کیلو بایت در ثانیه به زمین مخابره کند، در حالی که سرعت متوسط دانلود در بریتانیا 22.37 کیلو بایت در ثانیه است که هزار بار سریع‌تر از سرعت کاوشگر است.
وقتی «کیوراسیتی» به سفینه اکتشافی در مدار مریخ متصل می‌شود، می‌تواند تصاویرش را با سرعت 2 مگابایت در ثانیه مخابره کند، اما این تنها برای حدود 8 دقیقه در هر روز مریخ ممکن است. «کیوراسیتی» تنها کاوشگری است که هنوز در سطح مریخ فعال است.
قرار است کاوشگر بعدی ناسا موسوم به «پرسِویِرِنس» أواخر ماه جاری به سوی مریخ پرتاب شود و در فوریه 2021 به این سیاره برسد. «پرسویرنس» یک هلی‌کوپتر به نام «اینجِنیوتی» در مریخ تعبیه می‌کند که از بُعد دیگری از مریخ تصویربرداری خواهد کرد.
هم‌چنین به آسانی می‌توان از آن برای حمل بار، اکتشاف غار و دهانه‌ها استفاده کرد. قوه جاذبه اندک و آتمسفر رقیق مریخ، اما پرواز را سخت دشوار می‌کند.
اخیرا هم چین و هم امارات متحده عربی با موفقیت نخستین سفینه‌های خود را به مریخ فرستادند. سفینه «هوُپ» امارات متحده عربی پس از دو تاخیر از مرکز فضایی «تانِگاشیما» در ژاپن برای یک ماموریت هفت ماهه به سوی مریخ پرتاب شد.
در این میان، قرار است سفینه چین موسوم به «لانگ مارچ 5 وای 4» در ماه فوریه به مریخ برسد و کاوشگر خود را به نام «تیانوِن 1» (یا «پرسش‌ها از بهشت») در سطح مریخ قرار دهد. ماموریت این کاوشگر اکتشاف در سطح مریخ به مدت 90 روز است.
منبع: ایندیپندنت
