آزادگان الماس های درخشان و آزموده ‌ترین فرزندان ملت

سالروز بازگشت پیروزمندانه آزادگان به میهن اسلامی یادآور خاطرات ایثارگری های رزمندگان و مجاهدت های سربازان وطن و مقاومت اسیران در دوره اسارت است. مقاومت و پایمردی آزادگان در شرایط سخت زندان های رژیم عراق موجب سرافرازی هر چه بیشتر ملت ایران در دنیا است.

مقام معظم رهبری در دیدار با آزادگان می فرماید: شما برادران عزیز؛ گوهرهای بازیافته ی از ذخیره ی ایمان در جمهوری اسلامی. در طول قرن های متوالی، یک عنصر جامدِ بیارزش تبدیل می شود به الماس؛ در صورتی که استعداد آن را داشته باشد. دوران اسارت، کوتاه شده ی قرنهائی است که انسان های با استعداد را تبدیل کرده است به الماس های درخشان آزادگان...زندگی شما آزادگان می تواند برای ما یک ستاره ی راهنما باشد... آن روزی که اولْ بار آزادگان عزیز وارد کشور شده بودند و یک جماعتی از آنها - شاید چند هزار نفر - در همین حسینیه خدمت شان رسیدیم و آنها را ملاقات کردیم و سید عزیزِ بزرگوارمان مرحوم آقای ابوترابی سخنرانی کرد، من از دیدن این منظره و این جوان ها و بازیافت این ارزش های بزرگ که برگشته بودند، قلبم خیلی متلاطم بود؛ گفتم که بدانید لحظه لحظه ی عمر شما در دیوان الهی محفوظ است. الان هم بر همان عقیده هستم: این لحظه لحظه ها پیش خدای متعال محفوظ است؛ لحظه هائی که قابل توصیف نیست، با هیچ بیانی نمی توان عمق آن را آشکار کرد، و شما سال ها چنین ساعات و لحظاتی را گذراندید. یک دانه از مجاهدت های شما، یک لحظه از لحظات سختی شما از دیوان الهی ساقط شده نیست. ما فراموش می کنیم، خود شما فراموش می کنید، اما کرام الکاتبین الهی فراموش نمی کنند؛ آن مجاهدت ها محفوظ است. منتها سعی کنید اینها را حفظ کنید؛ این دیگر، هم نصیحت به خود ماست، هم نصیحت به شما عزیزان است...اجر آزادگان یک طرف، اجر خانواده ها - همسران، فرزندان، پدرها، مادرها، نزدیکان - یک طرف. ما گاهی که توفیق پیدا می کردیم در خانه ی شهیدی با پدر و مادر یا کسان اسیری ملاقات کنیم، انسان می فهمید که این خانواده ی اسیر چه حالی دارند، چه احساسی دارند؛ احساس آنها سخت تر و تلخ تر از احساس خانواده ی شهید بود.[1]

آزادگان سربازان انقلاب و آزموده ‌ترین فرزندان ملت

لحظه لحظه دوران اسارت شما، صدقه است. لحظه لحظه، صدقه است! آن لحظه ‌های پر رنجی که شما گذراندید، یک سرمایه شد. یعنی شما به عنوان یک آزاده، یازده سال، ده‌سال، هشت سال، پنج سال - هرچه - که در اسارت بودید، ذخیره ‌ای از رنج ها، برای تان فراهم آورد؛ هم از جنبه فردی، هم از جنبه اجتماعی و عمومی. این مطلب، قابل تأمّل است...آزادگان، بهترین سربازان انقلابند. آزادگان، آزموده‌ترین فرزندان این ملتند. آزادگان، شایسته ‌ترین افراد برای دفاع از انقلاب و نظام جمهوری اسلامیند. آزادگان، مورد امید و اعتماد این نظام به حساب می آیند و باید برای کارهای آینده هم به حساب بیایند. اگر دشمنی، در مقابل انقلاب یا در مقابل نظام جمهوری اسلامی قد عَلَم کند، اوّل کسی که باید مشت بر سینه او بزند، آزاده است؛ چون آزاده بیشتر از همه، برای حفظ این نظام رنج کشیده است. او بیشتر از همه تجربه کرده است؛ خودش را بهتر می شناسد و محنت ‌پذیری خود را در روزهای سخت آزمایش کرده است...آزادگان، هم در میدان سازندگی کشور باید مورد تکیه قرار گیرند و هم در میدان دفاع از انقلاب. این، آن چیزی است که شما به عنوان آزاده و به عنوان یک مسلمان انقلابی، از خودتان باید توقّع داشته باشید. باید در مقابل دشمنان و بدگویان و طعنه ‌زنان انقلاب بایستید.[2]

پی نوشت ها: