در نتیجه استقلال با یک پنالتی بحثبرانگیز و البته یک گل دوم خلاصکننده، به نیمهنهایی جام حذفی رسید. اگر میخواهید بدانید این باخت چقدر برای قلعهنویی «بد» بوده، تنها کافی است به این نکته توجه کنید که استقلال تا پیش از این هفت بار بدون دیاباته به میدان رفته و تنها یک بار پیروز شده بود. با وجود این زور تیم ژنرال حتی به استقلال بدون شیخ هم نرسید. بنابراین چندان عجیب نبود که ساعتی بعد، امیر با انتشار یک متن خداحافظی کوتاه در فضای مجازی از سمتش در سپاهان کنارهگیری کند. در اصفهان آنقدر فضا علیه قلعهنویی سنگین بود که مدیران باشگاه شبانه استعفای سرمربی تیمشان را پذیرفتند و موقتا تکسیرا، دستیار امیر را جانشین وی کردند. شاید خود قلعهنویی هم میدانست این بار سفرش از اصفهان به تهران، ممکن است بلیت بازگشت نداشته باشد.این اولین استعفای عمر امیر قلعهنویی است؛ نقطهای که خیلیها آن را آغاز یک پایان میدانند. موفقترین سرمربی تاریخ لیگ برتر، هرگز در دوران کارش ناچار به ترک یک تیم نشده بود. حتی در بدترین شرایط هم مثلا همکاری او با استقلال در لیگ چهاردهم تا روز آخر ادامه پیدا کرد، اما این بار شرایط غیرقابل تحمل شده بود. امیر ابتدای فصل گذشته هدایت سپاهان را پذیرفت و با این تیم در لیگ و جام حذفی تا روز آخر مدعی بود، اما نهایتا در هر دو جبهه قافیه را به پرسپولیس باخت. مدیران باشگاه امسال بیشتر هم خرج کردند؛ استنلی کیروش را نگه داشتند، محمد حسینی ذوبآهن را گرفتند، سروش رفیعی را جذب کردند و بسیار امیدوار بودند بار دیگر جام قهرمانی را بالای سر ببرند، اما اوضاع آنقدر بد پیش رفت که سپاهان در فصل زمستان از کورس قهرمانی خارج شد. مخصوصا اشتباه بسیار بزرگ این تیم در مورد عدم حضور در بازی با پرسپولیس، قهرمانی را به سرخپوشان تهرانی تقدیم کرد و جوی سنگین علیه امیر ساخت. جام حذفی هم آخرین شانس او بود که به بدترین شکل ممکن از دست رفت. بنابراین شاید دیگر دلیلی برای ادامه همکاری باقی نمیماند.
قلعهنویی هفت سال است در لیگ برتر قهرمان نشده و بدتر اینکه در این بازه زمانی، مسابقات بزرگ زیادی را هم واگذار کرده است. او حالا به استفاده از تاکتیکهای منسوخ و تک استراتژی توپهای بلند متهم میشود. رقبا در فصول اخیر برای نتیجه گرفتن مقابل تیمهای امیر کار سختی نداشتهاند و این همه، چیزی نیست که راحت بشود از کنارش عبور کرد. خداحافظی بامداد سهشنبه قلعهنویی شاید فقط یک استعفای ساده نیست. حالا آینده مربیگری او در ابهام است. قلعهنویی معمولا عادت داشت روی نیمکت تیمهای مدعی، ثروتمند و پرمهره بنشیند، اما آیا فصل آینده چنین نیمکتی در انتظار او خواهد بود؟