روزنامه جام جم: یادداشتی از حمیدرضا آصفی سخنگوی اسبق وزارت خارجه منتشر کرده است که در ادامه آمده است.
طبق توافق برجام و قطعنامه 2231، تحریم تسلیحاتی که به بهانههای واهی و ظالمانه بر جمهوری اسلامی ایران تحمیل شده است باید 27 مهر به پایان برسد؛ بنابراین آنچه آمریکا در دستور کار خود قرار داد یک بداخلاقی آشکار در زیر پا گذاشتن توافق و قطعنامه شورای امنیت بوده که خود جزو آن است.
آمریکا نشان داد برای متحدان اروپایی خود پشیزی ارزش قائل نیست و البته اروپا با بیعملی و رفتار مذبذب خود چنین میدانی را برای آمریکا فراهم کرد.
آمریکا از چند ماه پیش این موضوع را در دستور کار خود قرار داده بود و با اعزام فرستادگان متعدد به پایتختهای مختلف در صدد یارکشی برآمده بود. تقریبا از چند هفته پیش با مواضع محکم روسیه و چین و برخی کشورهای دیگر مشخص شد آمریکا یک شکست دیگر را در کارنامه سیاست خارجی خود ثبت خواهد کرد و این رکوردی است که میتواند پمپئو را بهرغم دهان گشاد و یاوهگوییهای بیشمارش بهعنوان ناموفقترین وزیر خارجه آمریکا در تاریخ ثبت کند. از این رو زمزمه اخراج یا خروج برایان هوک شنیده شد که البته اخراج یا خروج وی فرقی در ماهیت موضوع نمیکند.
در هر حال، شکست آمریکا چندان دور از ذهن نبود، اما این کشور به طور حقارتباری شکست خورد، به گونهای که جریت بلانک، عضو ارشد اندیشکده کارنگی میگوید شکست ایالات متحده در شورای امنیت یک فاجعه دیپلماتیک است. باورکردنی نیست که آمریکا برای قطعنامه به بیش از یک رای دست نیافت.
مشاور امنیت ملی آمریکا هم با پذیرش این شکست گفت هنوز هیچچیز تمام نشده و دولت متبوعش بررسی گزینههای انفرادی یا استفاده از مکانیسم ماشه را در دستور کار خود قرار خواهد داد.
براساس اخباری که منتشر شده، آمریکا از روسیه و چین این پیام را دریافت کرده است که عملا حقی برای استفاده از مکانیسم ماشه برای بازگرداندن تحریمهای ایران ندارد، زیرا این کشور به علت خروج از توافق هستهای دیگر به عنوان یکی از طرفهای این توافق محسوب نمیشود که بتواند از این مکانیسم استفاده کند.
نماینده انگلیس در واکنش به این موضوع گفت به قطعنامه آمریکا رای ممتنع دادیم، چون مشخص بود از حمایت شورا برخوردار نیست. این دیدگاه را باید میان سایر اعضای اروپایی همپیمان آمریکا نیز جستوجو کرد، اگر چه با ادبیات و زبان دیگری آن را بیان میکنند.
آرای ممتنع اروپاییها که از اعضای برجام و دو کشور نیز از اعضای دائم شورای امنیت بودند نشاندهنده ریاکاری و پایبند نبودن آنها به تعهدات خویش است، زیرا مخالفت با کاخ سفید کمترین انتظار از رفتار آنها بود.
به نظر میسد آمریکا ابتدا با حیله و تفسیر حقوقی مندرآوردی، درصدد فعال کردن مکانیسم ماشه برآید و اگر در این راه نیز ناموفق شود به رویکرد یکجانبه و تهدید و ارعاب سایر کشورها روی آورد که در هر دو حالت هیچ اثری بر جمهوری اسلامی ایران نخواهد داشت.
از این رو، همچنان که ایستادگی و سرسختی در دفاع از اصول و هوشیاری در مقابل توطئه و خدعه آمریکا و متحدان اروپاییاش، این توفیق را نصیب ایران کرد لازم است بر همین خط مستقیم و بدون هراس از تهدیدات توخالی و پوسیده آمریکا، این مشی را ادامه دهیم.