این دایناسور گونه جدیدی از گروه ددپایان است
به گفته محققان مجموعه‌ای از استخوان‌های گونه جدید دایناسور‌های خانواده تیرانوسوروس‌رکس در جزیره وایت در انگلیس کشف شده است. به گفته دیرینه‌شناسان دانشگاه ساوت‌همپتون، این دایناسور‌ها که وکتائرووناتور اینوپیناتوس نام‌گذاری شده‌اند 115 میلیون سال قبل و در دوره کرتاسه در کره زمین پرسه می‌زدند و طول آن‌ها را چهار متر برآورد کرده‌اند.
این دایناسور گونه جدیدی از گروه ددپایان هست که تیرانوسوروس‌رکس و پرندگان امروزی را هم دربرمی‌گیرد. پارسال در ناحیه ساحلی شانکلین در جزیره وایت چهار استخوان کشف کردند که گمان می‌رود به احتمال زیاد به یک دایناسور تعلق داشته باشد.
به گفته محققان احتمال دارد وکتائرووناتور اینوپیناتوس در قسمت شمال مکانی که بقایای استخوان‌ها پیدا شده زندگی می‌کرده است و لاشه آن را آب به درون دریا برده است.
جزیره وایت به خاطر بقایای دایناسور‌هایی که در آن کشف شده شهرت دارد و بقایای بیش از 25 گونه دایناسور را در این جزیره پیدا کرده‌اند. در حالی که برای مثال در انگلستان که وسعت آن بیش از سیصد برابر این جزیره است فقط بقایای 21 گونه پیدا شده است.
فسیل‌های جدید را در سال 2019 به فاصله چند هفته از هم طی سه کشف مجزا از زیر خاک بیرون آوردند. دو فسیل را دو نفر و یک فسیل را خانواده‌ای پیدا کردند و همگی هم یافته‌های خود را در همان نزدیکی به موزه دایناسور‌های جزیره واقع در سنداون تحویل دادند.
رابین وارد اهل استارتفورد که فسیل‌یاب حرفه‌ای است همراه خانواده‌اش برای سفر به جزیره وایت آمده بود که فسیل این دایناسور را کشف کردند.
او می‌گوید: «از پیدا کردن این استخوان‌های جالب به راستی لذت بردیم. فهمیدم که استخوان‌های خاصی هستند و به خاطر همین وقتی به بازدید موزه دایناسور‌های جزیره می‌رفتیم آن‌ها را با خودمان بردیم. آن‌ها فوری فهمیدند که استخوان‌های نادری هستند و از ما خواستند برای انجام تحقیقات کامل آن‌ها را به موزه هدیه بدهیم.»
دیرینه‌شناسان دانشگاه ساوت‌همپتون پس از بررسی چهار استخوان مهره، تأیید کردند که احتمال دارد این استخوان‌ها متعلق به رده‌ای ناشناخته از دایناسور‌ها باشند. یافته‌های این محققان در مجله مقالات دیرینه‌شناسی چاپ خواهد شد.
کریس بارکر دانشجوی دکترای تخصصی دانشگاه ساوت‌همپتون که سرپرست این تحقیقات بود می‌گوید: «بقایای دایناسور‌ها در زیستگاه‌های دریایی وجود دارد و معمولاً در بافت‌های شانکلین یافت نمی‌شوند. یافتن فسیل صدف‌ها یا چوب‌های شناور خیلی بیشتر محتمل است به همین دلیل این یافته‌ها واقعاً نادر بود.»
منبع: ایندیپندنت
