به گزارش مشرق، کمتر از یک هفته از انتخاب پانزدهمین دوره هیئت‌مدیره خانه سینما می‌گذرد و قرار است سه‌شنبه این هفته و در اولین نشست هیئت‌مدیره، سیزدهمین مدیرعامل خانه سینما مشخص شود، مدیرعاملی که به دیگر سخن باید مسئول صنوف سینمایی باشد و پیگیر امور صنفی تمامی اعضای سینما و نه بخش یا حتی تعداد محدودی از آنان. مدیر عامل خانه سینما حلقه واسطه بین هنرمندان و حاکمیت و دولت است.
خانه سینما همواره در تمام این سال‌ها حواشی فراوانی داشته است. از پروژه گرفتن برخی اعضای بانفوذ گرفته تا حمایت‌های آن‌چنانی مالی سوگلی‌ها تنها بخشی از رفتارهای این خانه در سالیان گذشته بوده که متأسفانه در رگ و ریشه این نهاد صنفی به‌کرات رخ‌داده است و گویی مدیریت خانه سینما تنها برای عده قلیلی از سوگلی‌ها بوده و طیف گسترده‌ی از اهالی زحمت‌کش سینما هموار بی‌نصیب از اقدامات این نهاد بودند.
بیشتر بخوانید:
خانه سینما از سویی متأسفانه برخلاف اینکه خود داعیه بی‌ربط بودن با مسائل سیاسی را دارد یکی از سیاسی‌ترین صنوف فرهنگی کشور است. نمونه مشخص آن رفتارهای سیاسی و دیکته شده از سوی برخی جریانات معاند و مخالف مردم و نظام در مناسبات مختلف کشور است که هنوز خاطره رفتارهای سیاسی و به دور از شأن این نهاد صنفی در سال 1388 از جمله صدور بیانیه‌ها پی‌درپی و تهدید و تهییج هنرمندان مطرح برای اقدامات غیرقانونی از اذهان پاک نشده است. البته فعالیت‌های سیاسی خانه سینما به همین جا ختم نشده است و در سال گذشته و حتی تا در سال جدید نیز از گوشه و کنار خط و ربط‌های سیاسی از داخل خانه سینما به گوش می‌رسد. سیاسی‌بازی‌های هیأت مدیره خانه سینما در تمام این سال‌ها بلای جان خانه سینما بوده است؛ امری که باعث عقب افتادن کارهای صنفوف متعدد سینمایی کشور با مشکلات زیاد آنان می‌شود و خانه سینما به جای آنکه به حل مشکلات و گرفتاری‌های صنوف بپردازد، به بازی‌های سیاسی می‌پردازد.
بیشتر بخوانید:
این نگرش آفت دیگری داشته است و آن هم ضعیف‌تر شدن شیوه ارتباطی دولت‌ها با خانه سینما است؛ زمانی که خانه سینما به دنبال آن باشد که با ارتباط‌گیری‌های سیاسی خود را وارد بازی‌های سیاسیون کند، نتیجه آن گرایشات سیاسی خانه سینما و در پی آن بسته شدن خانه سینما در یک دوره و در دوره دیگر دعوا و اختلافات دیگر می‌شود. این روند باعث شده است که هنرمندان قربانیان این بازی‌های سیاسی بشوند.
همین شیوه عملکرد باعث شد که خانه سینما در 6 ماه گذشته به دلیل شیوع بیماری کرونا و عدم مدیریت مناسب برای حل مشکلات بخش ضعیف‌تر نتوانست در کارنامه خود برگ زرینی داشته باشد و کار به واکنش مراجع تقلید به خانه سینما رسید؛ امری که در تاریخ خانه سینمای ایران بی‌سابقه است.
حالا خانه سینما در آستانه دور سیزدهم هیأت مدیره خود قرار گرفته است و باید با انتخاب مدیرعامل جدید خود برگ دیگری از دفتر تاریخ خود را ورق بزند. اما مدیرعامل جدید خانه سینما در این دور جدید که در سال پایانی دولت قرار دارد چه کسی است؟ آیا مدیرعامل جدید می‌تواند برای حل مشکلات درون صنفی خانه سینما اقدام ویژه‌ای انجام دهد؟
خانه سینما باید تمام دغدغه‌اش حل مشکلات صنفی در سال پایانی باشد و اینکه بتواند بر باند و مافیابازی عزیزکرده‌های سینما پایان بدهد. البته این امر ساده‌ای نیست و مدیرعامل آن باید بداند که قرار است تا در محلی قرار بگیرد که چشم‌ها همه به او دوخته شده است.
در حال حاضر شنیده‌ها حاکی از 4 وجود گزینه برای مدیرعاملی خانه سینما است. گزینه‌هایی که انتخاب هر کدام می‌تواند به معنای انتخاب سیاست‌های جدیدی در خانه سینما در حساس‌ترین سال دولت تدبیر و امید باشد.
بیشتر بخوانید:
یکی از گزینه‌های احتمالی که خبر پیشنهاد مدیریت خانه سینما به او داده شده است، مهدی عظیمی میرآبادی مدیرعامل انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس است. مهدی عظیمی میرآبادی برخلاف تولید و تهیه آثار سینمایی چون سیب و سلما پیش‌تر به‌عنوان نماینده سازمان سینمایی در خانه سینما و همچنین معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی را در کارنامه دارد.
یکی از فعالیت‌های مرتبط عظیمی با خانه سینما به دورانی مربوط می‌شود که خانه سینما تعطیل بود و او مسئول پیگیری کارهای صنفی خانه سینما بود.
با انتخاب عظیمی در این بازه زمانی این سؤال مطرح می‌شود که باتوجه حضور دولت اعتدالگرا و اصلاح طلب حاضر، انتخاب وی به چه معنی می‌تواند باشد؟ آیا انتخاب او به معنای قطع امید سینماگران از بدنه دولت و امید به دیگر بخش‌های نظام است؟
چهره دیگری که احتمال مدیریت وی شنیده می‌شود «سیدمحمود رضوی» است. رضوی که در سال‌های اخیر به دلیل تهیه‌کنندگی آثاری مانند ماجرای نیمروز و سیانور در سینما و پرده نشین در تلویزیون شناخته شد و در فضای مجازی نیز بعضاً با توئیت‌هایش خبرساز می‌شد، دیگر چهره مدیریت خانه سینما است.
یکی دیگر از فعالیت‌های مهم رضوی که در سال جدید جلب توجه کرد مشاور او برای ریاست مجلس است. البته نباید ارتباط خوب رضوی با بدنه سینماگران را فراموش کرد.
گزینه سوم چهره‌ای است که بلافاصله بعد از انتخاب هیأت مدیره خانه سینما درباره وی اخباری منتشر شد: تورج منصوری، مدیرفیلمبرداری و کارگردان سینمای کشور.
منصوری بیشتر فعالیت در زمینه فیلمبرداری فعالیت دارد و فیلم‌های او شامل عناوینی چون انتخاب (1383) فرار مرگبار (1374) بازیچه (1371) و هوای تازه (1365) است. در کارنامه فیلمبرداری او نیز فیلمبرداری آثاری چون هامون، من و دبورا، 33 روز، اخراجی‌ها 2، ملی و راه‌های نرفته‌اش، ایران برگر و... دیده می‌شود.
او به عنوان تهیه‌کننده فیلم پرحاشیه لاله که گویا هنوز به عوامل خود بدهکار است انتخاب شده است و در حال حاضر مسأله جدی کارنامه کاری او است. شاید یکی از دلایل به میان آمدن نام تورج منصوری، تلاش مدیران سینمایی دولت روحانی در سال آخر دولت برای همگام‌سازی خانه سینما با مدیران سینمایی این دولت باشد.
به گزارش برخی از رسانه‌ها منصوری از افراد نزدیک و معتمد علیرضا رضاداد است و به نظر می رسد انتخابات هیأت مدیره و مدیرعاملی تورج منصوری و از طرفی معرفی محمدعلی نجفی از سوی کانون‌کارگردانان نتیجه راهنمایی وتلاش رضاداد و حیدریان برای ادامه فعالیت‌های خانه سینما در امتداد اسعدیان- شاهسواری است.
توییت‌های پرحاشیه ابراهیم داروغه‌زاده
اما آخرین گزینه احتمالی برای مدیریت خانه سینما ابراهیم داروغه زاده است؛ دبیر پیشین و گویا فعلی جشنواره فیلم فجر. سمت وی قبل از دبیری جشنواره فیلم فجر معاونت نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی بوده است. داروغه زاده پزشک است و در کارنامه خود بیشتر فعالیت در سازمان صداوسیما دیده می‌شود؛ سمت‌هایی مانند پخش شبکه چهار سیما و مدیریت گروه اجتماعی شبکه اول سیما.
بیشتربخوانید:
دبیری پیشین او در جشنواره فیلم فجر به علت حواشی که در اختتامیه جشنواره پیش آمد مورد انتقاد قرار گرفت.
داروغه‌زاده یکی از مدیران سینمایی بود که با توئیت‌ها و فعالیت در فضای مجازی عملاً یکی از سیاسی‌ترین مدیران فرهنگی کشور است. او عموماً نسبت‌های مسائل سیاسی کشور اظهار نظرات گوناگونی می‌کرد و گویا مدیریت بخش بسیار مهم و راهبردی سازمان سینمایی را فراموش می‌کرد.
توییت‌های پرحاشیه ابراهیم داروغه‌زاده
اجازه ساخت و فعالیت به فیلم‌های پرحاشیه در دوران او یکی از رایج‌ترین اتفاقات بود. فیلم رحمان 1400 نمونه بارز آن بود. شیوع ابتذال در نمایش خانگی نیز در دوره وی رنگ و لعاب جدی گرفت.
بنابراین داروغه‌زاده هم حواشی زیادی در دوره معاونت خود داشته است و هم در فضای سیاسی به دفعات ورود کرده است. پس در صورتی که خانه سینما به دنبال مدیری به دور از فضای سیاسی باشد و بخواهد به مشکلات هنرمندان خصوصاً بخش ضعیف آنان بپردازد باید دنبال مدیری با شرایط و روزمه بالا نباشد، در غیر این صورت بار دیگر خانه سینما به جای محفل حل مشکلات صنفی، خانه سینمای سیاسی می‌شود.
حالا باید دید که مدیرعامل جدید خانه سینما بر اساس چه سیاست و رویکردی انتخاب خواهد شد و آیا می‌تواند کوله باری از مشکلات را حل کند یا خیر؟
