دکتر محمدمهدی طرزی در زمینه جراحی زیبایی مشغول به فعالیت است.وی در سال 1369، توانست با رتبه 42 کنکور سراسری وارد رشته پزشکی دانشگاه تهران شود و تحصیلات خود را در اصفهان به اتمام برساند و در سال 1379 فارغ‌التحصیل شود.
به گزارش ، جام جم نوشت: پس از آن، رشته تخصصی جراحی زیبایی و گوش و حلق و بینی را در دانشگاه شیراز گذراند. او هم‌اکنون عضو انجمن جراحان پلاستیک ایران است.
دکتر طرزی می‌گوید در تمام زندگی یک مورد هم نبوده که واقعا نیاز به عمل زیبایی نداشته باشد و او آن فرد را عمل کرده باشد.
این جراح معتقد است متاسفانه فرهنگی در میان برخی افراد جامعه شکل گرفته که اگر عمل زیبایی نکنید یعنی اُمُل و متحجرید.
او نقش شبکه‌های اجتماعی را در افزایش عمل‌های زیبایی موثر می‌داند. مشروح گفت‌وگو با او را بخوانید.
شما به عنوان یک جراح زیبایی، چقدر با این موج موافقید؟
عمل جراحی زیبایی به دو بحث نیاز و فرهنگ برمی‌گردد. در خیلی از کشورها نیاز باعث جراحی زیبایی می‌شود. در چین عمل جراحی پلک خیلی باب است چون آنها افتادگی پلک دارند و بیشترین عمل پلک در چین انجام می‌شود. در آسیای جنوب‌شرقی هارمونی صورتشان خوب است. در اروپا هم بحث عمل زیبایی کم است، چون اغلب ورزشکارند و صورتشان هارمونی دارد. در آمریکا یا کلمبیا عمل جراحی سینه شایع است. در ایران ما خوشبختانه به‌خاطر هارمونی خوب صورت مشکلی نیست، فقط برخی بینی‌ها هارمونی کمتری دارد. از طرفی مراقبت‌های دوران کودکی کمتر بوده و همین ضربه‌هایی که در کودکی به بینی خورده باعث مشکل در بزرگسالی می‌شود. این بحث نیاز است. اما در مواردی می‌بینیم خیلی‌ها واقعا نیاز به عمل ندارند، اجزای صورتشان هارمونی دارد، اما طرف خودش را کاندیدای جراحی می‌کند.
این افراد چه کمبودی در خود می‌بینند؟
برخی اضطراب‌های بیش از حد یا افسردگی دارند. برخی جوان‌ها واقعیت خود را گم کرده‌اند و به داده‌هایشان شاکر نیستند و چیزی فراتر را انتظار دارند. فرد وقتی خود را در آینه می‌بیند خود را زیبا نمی‌بیند. به خودش ایراد می‌گیرد و از دکتر تقاضا می‌کند حالتش را تغییر دهد. حتی اگر نیاز واقعی نداشته باشد باز هم نیاز می‌بیند چهره‌اش را عوض کند. این یک مساله اجتماعی است.
اگر فردی نیاز به جراحی زیبایی نداشته باشد و اصرار کند، شما او را از این عمل باز می‌دارید؟
صددرصد بیمارانی را که نیاز نداشته باشند از عمل منع می‌کنیم. شاید به نفع ما باشد و درآمد داشته باشیم، اما مانع می‌شویم. ما به عنوان پزشک نه‌تنها این کار را نمی‌کنیم بلکه کار فرهنگی هم می‌کنیم، خانواده‌اش را هم دعوت می‌کنیم و به آنها توضیح می‌دهیم که چرا نیاز به عمل ندارد تا از مطب من به مطب یک جراح دیگر نرود.
موردی بوده فرد با آن‌که نیاز نداشته، خیلی اصرار کند تا شما عملش کنید؟
بله، خیلی وقت‌ها خانواده‌ها در این قضیه تاثیر دارند. اینها مسائل روان‌پزشکی است. مثلا در موردی یک خانمی اصرار داشت و حتی گریه می‌کرد و می‌گفت اگر عمل نکند دچار چالش در زندگی زناشویی می‌شود. از شوهرش دعوت کردیم و گفتیم اگر عمل کند غیرعادی می‌شود. گفت این‌طور دوست دارد. در نهایت با خانواده‌اش شرط کردیم که از نظر علمی درست نیست، اما اگر تضمین می‌دهند ما عمل کنیم. ضمانت دادند و خوشبختانه بعد از عمل هم فرد راضی بود و هم شوهرش.
به نظر شما چقدر شبکه‌های اجتماعی و چشم و هم‌چشمی عکس‌های پروفایل باعث افزایش عمل‌های زیبایی شده است؟
خیلی زیاد. چون این‌طور القا شده کسی که عمل نکند عقب‌افتاده است. هر جایی باید جلوی بحث افراط و تفریط گرفته شود. باید رسانه‌ها فرهنگسازی کنند. به‌جای این‌که پس زدن عمل‌ها را نشان دهند که در نتیجه قصورات پزشکی است، شخصیت‌های بزرگ جهان را نشان دهند که عمل‌های زیبایی نمی‌کنند. در کشورهای دیگر این‌قدر عمل نداریم که در ایران داریم. خیلی از بیمارانم که از خارج می‌آیند می‌گویند اگر خارج از کشور بفهمند که بعد از عمل چهره ما غیرعادی شده، ما را مسخره می‌کنند. آن‌وقت ما فکر می‌کنیم اگر عمل نکنیم، متحجر و اُمُل و دگم هستیم. چهره‌های شناخته‌شده ما باید با مردم صحبت کنند و این فرهنگسازی صورت بگیرد.
شما جز مسائل پزشکی چطور وقت خود را سپری می‌کنید؟
من نقاشی می‌کنم، موسیقی هم کار می‌کنم، باشگاه هم می‌روم و ورزش می‌کنم. خانواده‌ام هم هستند. پسر بزرگی دارم که با او هم وقت می‌گذرانم.
