انواع بیماری‌های آمیزشی و روش‌های پیشگیری و درمان (۲)

مجله دکترسلام: آیا آماده‌اید که از سلامتی‌تان در مقابل بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی، محافظت کنید؟ قسمت اول این مطلب را قبل برایتان منتشر کرده بودیم. امروز قصد داریم ادامه‌ی آن را با شما به اشتراک بگذاریم. برخی از این عفونت‌ها آشناترند (برای مثال ممکن است درباره کلامیدیا، سوزاک، تبخال تناسلی یا HIV شنیده باشید). در این مطلب به برخی از سوالات‌تان درباره علائم و بیماری‌های STD پاسخ خواهیم داد.

برای مثال خواهید آموخت که کدام نوع از بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی، برای مدت طولانی خاموش و بدون علائم می‌مانند. به علاوه با بهترین درمان‌ها برای تبخال تناسلی، HIV، سوزاک و بسیاری دیگر از بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی، آشنا خواهید شد.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس توسط جانداران تک یاخته‌ای (تریکوموناس واژینالیس) ایجاد می‌شود و از طریق تماس جنسی منتقل می‌شود. تریکومونیازیس هم زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و هم مردان را و با دارو قابل درمان است. بیشتر مردانی که تحت تاثیر قرار گرفته اند علائم مشخصی ندارند.

علائم تریکومونیازیس

مردان

• ترشحات جزئی یا سوزش هنگام ادرار

زنان

• ترشحات سبز متمایل به زرد واژینال همراه با بو، سوزش در ناحیه واژن، درد هنگام رابطه جنسی یا ادرار

علائم می‌توانند 5 تا 28 روز پس از ابتلا به عفونت ظاهر شوند.

شانکروئید

شانکروئید یک بیماری منتقله آمیزشی است که به ندرت در ایالات متحده آمریکا دیده می‌شود. شانکروئید در آفریقا و آسیا رایج‌تر است. این بیماری سبب ایجاد برآمدگی‌های دردناک در ناحیه تناسلی می‌شود که می‌توانند تبدیل به زخم باز شوند. آنتی بیوتیک می‌تواند این عفونت را درمان کند. شانکروئید به علت عفونت باکتریایی توسط هموفیلوس دوکرئی ایجاد می‌شود.

علائم شانکروئید

یک یا چند زخم یا برآمدگی در نواحی تناسلی. یک حاشیه باریک و قرمز اطراف زخم ها. زخم‌ها با چرک پر می‌شوند و سرانجام پاره می‌شوند و تبدیل به زخم باز دردناک می‌شوند.

در حدود نیمی از مواردی که شانکروئید درمان نمی‌شود، عفونت باکتریایی شانکروئید می‌تواند به غدد لنفاوی کشاله ران منتشر شود، و در نهایت سبب متورم شدن و سفت و دردناک شدن کشاله ران شود.

لنفوگرانولوم ونروم (LGV)

لنفوگرانولوم ونروم نوعی عفونت کلامیدیا است. اما در مقایسه با بیماری کلامیدیای معمولی ناشی از نوع متفاوتی از کلامیدیا (کلامیدیا تراکوماتیس) است. همچون سایر عفونت‌های کلامیدیا، LGV می‌تواند با آنتی بیوتیک درمان شود.

علائم اولیه لنفوگرانولوم ونروم (3-12 روز پس از قرار گرفتن در معرض عفونت)

• زخم‌های نرم قرمز و دردناک رو یا نزدیک ناحیه تناسلی یا مقعد
• زخم‌های مشابه در گلو یا دهان پس از رابطه جنسی دهانی

علائم نهایی لنفوگرانولوم ونروم (2-6 هفته پس از قرار گرفتن در معرض عفونت)

• زخم‌های باز در ناحیه تناسلی
• ورم غدد لنفاوی در کشاله ران
• سردرد
• زخم مقعدی، ترشحات از رکتوم یا خونریزی اگر عفونت ناشی از رابطه جنسی مقعدی است
• ادرار دردناک
• یبوست
• خونریزی رکتوم
• درد در قسمت پایین کمر و شکم
• اسهال خونی یا چرکی
• تب، لرز، درد مفاصل، کاهش اشتها و خستگی مفرط

بیماری التهابی لگن

بیماری التهابی لگن (PID) یک نوع مشخص از STD نیست. بلکه از عوارض جانبی‌ای است که می‌تواند ناشی بیماری‌های گوناگونی (خصوصا سوزاک و کلامیدیا) باشد. در بیماری التهابی لگن، باکتری‌ها به رحم یا دستگاه تناسلی زنانه منتشر می‌شوند. اگر این اختلال درمان نشود می‌تواند منجر به ناباروری شود.

علائم بیماری التهابی لگن

• درد در لگن یا قسمت پایین شکم
• ادرار دردناک
• ترشحات
• رابطه جنسی دردناک
• خونریزی خفیف

چه کسانی در معرض بیماری‌های آمیزشی قرار دارند؟

تخمین زده می‌شود که نیمی از بزرگسالانی که از نظر جنسی فعالند تا زمانی که به 25 سالگی برسند حداقل به یکی از بیماری‌های جنسی دچار می‌شوند. در حقیقت بیماری‌های جنسی رایج‌ترین عفونت‌های گزارش شده در آمریکا هستند. اگر چه این بیماری‌ها در نوجوانان و بزرگسالان جوان رایج ترند، اما هر کسی که از نظر جنسی فعال است در خطر قرار دارد. این خطر برای افرادی که چندین شریک جنسی دارند بیشتر است.

آیا افراد باکره هم دچار عفونت‌های منتقله جنسی (بیماری‌های آمیزشی)، می‌شوند؟

بسیاری از این بیماری‌ها می‌توانند از طریق هر نوع فعالیت جنسی منتشر شوند. این شامل تماس پوست با پوست و رابطه جنسی دهانی نیز هست. این به این معناست که افرادی که هنوز دخول جنسی را تجربه نکرده اند هم می‌توانند عفونی شوند.

پیشگیری از عفونت ناشی از بیماری‌های آمیزشی

پرهیز از هر گونه تماس جنسی (یا تماس پوست با پوست) تنها راه قطعی برای پیشگیری از بیماری‌های آمیزشی است. نداشتن چندین شریک جنسی نیز راه مناسبی برای دوری از این بیماری هاست. علاوه بر این، اگر از نظر جنسی فعالید، راه‌هایی وجود دارند که می‌توانید آن‌ها را انجام دهید تا احتمال بروز STD را کاهش دهید، این راه‌ها شامل این مواردند:

• از همسرتان بپرسید که آیا تا به حال عفونی شده است یا نه.
• از کاندوم استفاده کنید.
• پرهیز از داشتن رابطه با فردی که علائم STD را نشان می‌دهد.
• از همسرتان بخواهید که قبل از داشتن رابطه جنسی آزمایش دهد.
• از علائم و نشانه‌های این اختلالات آگاه شوید.

محدودیت‌های کاندوم در جلوگیری از بیماری‌های آمیزشی

کاندوم می‌تواند از انتشار برخی از بیماری‌های آمیزشی پیشگیری کند، اما 100% موثر نیست. کاندوم در محافظت از فرد در برابر تبخال، سیفلیس و زگیل تناسلی موثر نیست، زیرا این اختلالات می‌توانند از طریق تماس با جراحت‌های پوست که توسط کاندوم پوشانده نشده اند، منتقل شوند. کاندوم از فرد در مقابل شپش تناسلی و جرب نیز محافظت نمی‌کند.

چگونه به همسرتان بگویید که دچار عفونت شده اید

ممکن است دشوار باشد، اما اگر مطمئن هستید که دچار عفونت شده اید حتما باید این موضوع را با همسرتان در میان بگذارید. حتی اگر درمان شده باشید هم ممکن است ناقل عفونت باشید. برای برخی از بیماری ها، هر دو زوج باید همزمان درمان شوند. صحبت درباره این موضوع می‌تواند دشوار باشد پس برخی از افراد متوجه می‌شوند که آماده کردن یک نوشته از قبل می‌تواند مفید باشد. یک سری حقایق هستند که به شما کمک می‌کنند راحت‌تر درباره این موضوع صحبت کنید:

داشتن بیماری منتقله آمیزشی لزوما نشان دهنده این نیست که به همسرتان خیانت کرده اید. این بیماری می‌تواند حتی از خود همسرتان به شما منتقل شده باشد. طبق تخمین‌ها از هر دو فردی که از نظر جنسی فعالند، یک نفر تا 25 سالگی دچار یکی از بیماری‌های آمیزشی خواهد داشت.

خیلی از این افراد نمی‌دانند که دچار عفونت شده اند. بسیاری از علائم STD جزئی اند و هنگامی که فرد تازه دچار آن‌ها می‌شود علائمی ندارد و ممکن است خیلی بعد متوجه آن‌ها شود. عادی است که از این مسئله نگران باشید. اما اگر شجاع باشید می‌توانید سلامت خود و همسرتان را بهبود ببخشید.

بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی و بارداری

برخی از انواع STD می‌توانند سبب زایمان زودرس در زنان باردار شوند و خیلی از این بیماری‌ها می‌توانند در طول بارداری یا پس از تولد از مادر به فرزندش منتقل شوند. پس تمام زنان باردار باید برای STD تحت نظر گرفته شوند. بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی، می‌توانند سبب بروز مشکلات زیادی در جنین شوند (از جمله وزن کم هنگام تولد، مرده به دنیا آمدن، مشکلات مربوط به عصب ها، نابینایی، عفونت‌های جدی و مشکلات کبد). درمان در طول بارداری می‌تواند خطر بروز این عوارض جانبی را کاهش دهد و بسیاری از انواع عفونت را درمان کند.

آیا بیماری‌های آمیزشی یا عفونت‌های منتقله جنسی، می‌توانند دوباره برگردند؟

در بیشتر موارد قرار گرفتن دوباره در برابر بیماری آمیزشی‌ای که در گذشته دچار آن بودید، می‌تواند احتمال بروز دوباره عفونت را افزایش دهد. بیشتر درمان‌ها از شما در برابر ابتلا به STD در آینده محافظت نمی‌کنند. اگر همسرتان درمان نشده ممکن است دوباره دچار عفونت شوید.

بدون رعایت اقدامات احتیاطی ممکن است دچار STD ثانویه یا بازگشت دوباره عفونت یکسان شوید. به علاوه، ویروس هرپس تناسلی تنها پس از این که یکبار در معرض آن قرار گرفتید می‌تواند دوباره رخ دهد.