خبرگزاری ایرنا: «بهرام امیراحمدیان» با اشاره به اعلام آمادگی روسیه برای میانجیگری تهران- واشنگتن گفت: روسیه علاقمند به برقرای آرامش در منطقه است و نمی‌خواهد هیچ گونه تنش و درگیری در منطقه رخ دهد. از دید آن‌ها هر نوع تنشی در منطقه به ناامنی بزرگتری منجر خواهد شد به همین دلیل روس‌ها می‌خواهند نقش پررنگتری برای جلوگیری از این اتفاق بازی کنند.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: روس‌ها از میانجیگری در حل بحران منطقه دو هدف را دنبال می‌کنند؛ یکی اینکه به دنبال تقویت جایگاه خود در نظام بین الملل هستند و دیگر اینکه ایران را به عنوان کشور همسایه آرام می‌خواهند، زیرا ناامنی در منطقه همه کشور‌ها را دچار آسیب می‌کند. روس‌ها بر این باورند اگر وضعیتی که آمریکا به ایران تحمیل می‌کند به یک درگیری نظامی منجر شود، تنش در خاورمیانه افزایش می‌یابد.
وی با اشاره به اینکه احتمال دارد خود آمریکایی‌ها حامل پیام به روسیه باشند، گفت: روس‌ها بدون هماهنگی با آمریکا اعلام آمادگی برای میانجیگری نمی‌کنند. احتمال می‌رود در آستانه انتخابات چراغ سبزی از طرف آمریکا دریافت کرده‌اند تا هم تبلیغی برای خودشان و هم آمریکا باشد. این موضوعات نشان می‌دهد که تحولی در منطقه در حال اتفاق است و این بر نگرانی آمریکایی‌ها دامن زده که به دنبال حل مشکلات خودشان از طریق دیپلماسی باشند.
امیر احمدیان با بیان اینکه روابط تهران – مسکو بیشتر حول مسائل سیاسی و امنیتی است بیان داشت: ایران و روسیه از نظر مبادلات اقتصادی چندان به هم وابسته نیستند. حجم مبادلات اقتصادی دو کشور سالیانه بین یک تا دو میلیارد دلار است، این در حالی است که حجم مراودات تجاری ما با چین سالانه40 میلیارد دلار است.
وی با اشاره به موعد پایان تحریم‌های تسلیحاتی ایران و موضع چین و روسیه در شورای امنیت در این خصوص گفت: ممکن است برخی‌ها مطرح کنند که چین و روسیه دو کشور تامین کننده سلاح ایران هستند و با لغو ممنوعیت و تحریم‌های تسلیحاتی از مبادلات تسلیحاتی با ایران سود می‌برند، اما با توجه به حجم کم این مبادلات این موضوع نمی‌تواند تاثیری در روابط ایران و این دو کشور به وجود آورد.
کارشناس مسائل بین الملل خاطرنشان کرد: ایران تسلیحات مورد نیاز خود را در داخل تامین می‌کند و صنایع نظامی پیشرفته‌ای دارد که می‌تواند برخی از آنان را هم صادر کند.
امیر احمدیان اضافه کرد: روابط اقتصادی ایران با روسیه در سطحی نیست که نقش تعیین کننده‌ای در تصمیمات سیاسی دو کشور داشته باشد. تهران و مسکو هر کدام بر اساس منافع مورد نظر خود سیاست‌های خاصی را در منطقه دنبال می‌کنند.
وی با اشاره به چالش‌ها و مشکلاتی که در سطح بین الملل وجود دارد، گفت: آمریکایی‌ها و روس‌ها با برگزاری مانور‌هایی در دریای سیاه باهم مشکل پیدا کرده‌اند. در دریای مدیترانه هم مساله قبرس وجود دارد و در شرق دریای مدیترانه هم کشف منابع گازی باعث بروز مشکلاتی شده است. در این شرایط اگر در خلیج فارس هم مشکلی رخ دهد، امنیت جهانی به خطر می‌افتد، زیرا مسیر‌های حمل و نقل دریایی تجارت جهانی از این شاهراه‌ها انجام می‌شود و روس‌ها از این بابت نگران هستند
امیر احمدیان با بیان اینکه اگر خواسته‌های غیرقانونی آمریکا علیه ایران در شورای امنیت تصویب شود، که بسیار بعید است، به شان و جایگاه این نهاد آسیب جدی وارد می‌شود، بیان داشت: جایگاه شورای امنیت سازمان ملل قبلا هم در زمان حمله به افغانستان و اشغال عراق از سوی آمریکایی‌ها مخدوش شده است. اگر رویه‌ای که آمریکا در پیش گرفته تصویب شود مشروعیت سازمان ملل بیش از پیش زیر سوال خواهد رفت.
کارشناس مسائل بین الملل یادآورشد: اگر آمریکا بخواهد خارج ازچارچوب سازمان ملل اقدامی انجام دهد ممکن است این اقدامات به بقیه حوزه‌ها هم تسری پیدا کند و یک بدعت در محیط بین الملل شکل بگیرد.
این کارشناس مسائل بین الملل افزود: روسیه، چین و بریتانیا از رویه شدن اقدام غیرقانونی آمریکا بیم دارند. همراهی نکردن این کشور‌ها در اقدام علیه کشورمان برای حفظ شان و جایگاه سازمان ملل است.
وی با اشاره به اینکه ساختار سازمان ملل متعلق به دوران جنگ سرد است، گفت: ساختار سازمان ملل در شرایط کنونی جوابگو نیست، ولی چون ساختار دیگری جایگزین آن نشده است، حفظ این ساختار بهتر از نداشتن آن است. از لحاظ قانونی فعلا این قوانین بر محیط بین‌الملل حاکم است، چون جایگزین ندارد و با وجود این که به همه مسائل پاسخگو نیست، ناگزیر باید همه اعضا از آن تبعیت کنند.
امیراحمدیان گفت: چین به عنوان یک قدرت جهانی، با قبول نظم جهانی می‌گوید با آنکه به آن انتقاد وارد است، ولی آن را می‌پذیرد و در راستای آن حرکت می‌کند. این نظم را سازمان ملل و نهاد‌های تابعه آن به وجود آورده‌اند.
کارشناس مسائل بین الملل تصریح کرد: کشور‌هایی که نظم جهانی را قبول ندارند، باید بپذیرند مادامی که این نظم پابرجاست و نظم جدید جایگزین نشده، همه کشور‌ها موظفند از این ساختار تبعیت کنند. کشور‌های عضو باید در این شرایط برای حفظ جایگاه این ساختار بکوشند تا کشوری مانند آمریکا نتواند از آن سوء استفاده کند.
