این کشف می‌تواند موانع موجود بر سر ساخت ابررایانه کوانتومی را بردارد
محققان برای اولین بار شاهد نحوه برهم‌کنش «بلورهای زمان» بوده‌اند. پیش از این پژوهشگران نتوانسته بودند حتی دو بلور زمان را در یک ساختار ببینند، اما حالا توانسته‌اند برهم‌کنش این بلور‌ها را ببینند.
این کشف چشمگیر می‌تواند منجر به پیشرفت‌های زیادی در ساخت فناوری‌های جدید از رایانه‌های کوانتومی گرفته تا سامانه‌های قدرتمند موقعیت‌یابی شود. استفاده از این بلور‌ها در ساخت ساعت‌های قوی اتمی یا گردش‌نما‌ها (ژیروسکوپ) موجب می‌شود زمان و راستا‌ها را از این هم دقیق‌تر نشان دهند.
علت قوی بودن بلورهای زمان این است که با وجود شرایط متفاوتی که دارند همچنان با هم می‌مانند یا به عبارتی «به هم می‌چسبند». تنها مانع بر سر راه بشر برای ساخت رایانه‌های قدرتمند کوانتومی همین چسبندگی و انسجام است. طرفداران این نظریه می‌گویند در صورت حفظ انسجام ممکن است بتوانیم بر مشکلات فنی گوناگون در این راه غلبه کنیم.
بدین ترتیب اگر بتوان بلورهای زمان را هنگام برهم‌کنش در کنار یکدیگر نگه داشت، پیشرفت بزرگی در این زمینه صورت گرفته که با استفاده از آن می‌توان نیروی موجود در این بلور‌ها را به خدمت گرفت.
سامولی آیوتی نویسنده اول این پژوهش از دانشگاه لنکستر در بیانیه‌ای اعلام کرد: «مهار برهم‌کنش دو بلور زمان دستاورد بزرگی است. پیش از این هیچ کس نتوانسته بود دو بلور زمان را در یک ساختار مشاهده کند چه رسد به این که برهم‌کنششان را ببیند.
اگر می‌خواهیم از نیروی بلورهای زمان برای مصارف کاربردی نظیر تحلیل داده‌ها به روش کوانتومی استفاده کنیم، باید اول از همه بتوانیم برهم‌کنش‌هایشان را مهار کنیم.»
آرایش اتم‌های بلورهای معمولی مانند فلزات و سنگ‌ها الگوی فضایی تکرارشونده‌ای دارد. اما بلورهای زمان فرق دارند. آرایش اتم‌های این بلور‌ها با گذر زمان حرکتی مداوم و تکرارشونده دارد حتی اگر عاملی خارجی در آن‌ها تغییری ایجاد نکند.
اتم‌های این بلور‌ها دائماً در حرکت دورانی یا گردشی در یک جهت و سپس در جهت مخالف است. این پژوهش جدید را محققان دانشگاه‌های لنکستر، ییل، رویال هالووی لندن و آلتوی هلسینکی انجام داده‌اند و در نشریه مواد طبیعی (نیچر متریالز) منتشر شده است
این پژوهشگران موفق شده‌اند بلورهای زمان متشکل از ایزوتایپ نادری از هلیوم را ببینند. آنان این ماده را سرد کردند تا دمای آن به حدود صفر مطلق برسد و سپس بلورهای زمان را ساختند و گذاشتند تا با هم تماس برقرار کنند.
بدین ترتیب بلورهای زمان شروع به برهم‌کنش، تبادل ذرات و جاری شدن در یکدیگر کردند.
منبع: ایندیپندنت
