یهود تا پیش از نزول قرآن مجید قومى پراکنده و دچار مصائب گوناگون و شکنجه‌هاى سخت و ملّتى مطرود و بیآبرو و در اکثر زمان‌ها گرفتار حملات بسیار رنج آور و شکننده بابلى‌ها و رومى‌ها و مسیحى‌ها بودند، و از آنان طوایفى که در یثرب و اطراف آن زندگى میکردند همیشه زیر فشار بت پرستان و مشرکان قرار داشتند و در ذلت و خوارى و پستى و تیره بختى بسر برده، و در میان برخوردها و نزاع‌هائى که با مشرکان داشتند و شکست‌هاى ذلت بارى که از آنان میدیدند با توجه به آیاتى که در تورات بشارت بر ظهور پیامبراسلام و نزول قرآن و پ
یهود تا پیش از نزول قرآن مجید قومى پراکنده و دچار مصائب گوناگون و شکنجه‌هاى سخت و ملّتى مطرود و بیآبرو و در اکثر زمان‌ها گرفتار حملات بسیار رنج آور و شکننده بابلى‌ها و رومى‌ها و مسیحى‌ها بودند، و از آنان طوایفى که در یثرب و اطراف آن زندگى میکردند همیشه زیر فشار بت پرستان و مشرکان قرار داشتند و در ذلت و خوارى و پستى و تیره بختى بسر برده، و در میان برخوردها و نزاع‌هائى که با مشرکان داشتند و شکست‌هاى ذلت بارى که از آنان میدیدند با توجه به آیاتى که در تورات بشارت بر ظهور پیامبراسلام و نزول قرآن و پیروزى همه جانبه اسلام بر دشمنان داشت به خود در سایه ایمان آوردن به پیامبر و عمل به آیات کتاب او و توانمند شدن نوید فتح و پیروزى میدادند و در فضاى این آرزوى مثبت بسر میبردند، و براى دشمنانشان شکست و تیره روزى پیش بینى میکردند، و انتظار میبردند که با آمدن پیابر و نزول کتاب بر او و آراسته شدنشان به ایمان براى همیشه شر دشمنان خود را ریشه کن کرده و زندگى امن و پر از آسایش و امنیت پیدا نمایند.
زمانى که از نزد خدا کتاب با عظمتى چون قرآن براى آنان آمد جاءَهُمْ کِتابٌ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ، کتابى که جلوه علم و حکمت و عدل و رحمت خدا، و حیات بخش و تأمینکننده سعادت دنیا و آخرت انسان است، کتابى که فراتر از همه عقول و اندیشه‌ها و علوم انسانى است، کتابى حاوى معارف الهیه و احکام شرعیه، و بیانکننده حقایق ظاهرى و باطنى است، کتابى که به عمل کنندگانش نوید پیروزى و به روزى میدهد، کتابى که ضامن حفظش از تحریف خداست، و همه انسان‌ها با همه قدرت عقلى و علمى خود از آوردن مانند یک سوره‌اش عاجزند، کتابى که بسیارى از درهاى علوم را به روى بشر گشود، کتابى که تا قیامت از نظر محتوا برتر از همه کتاب‌هاست، کتابى که هرگز باطل در آن راه ندارد، و مطالب حقه و معارف عرشیه‌اش بر برهان‌هاى طبیعى و عقلى و علمى استوار است، کتابى که جز خیر و سلامت انسان را در همه شئون حیات و زندگى نمیخواهد، کتابى که اگر تصدیق‌ها و دعوت‌هاى حکیمانه و استوار و فطرى‌اش نبود، براى همیشه زمان برهان صدقى براى پیامبران گذشته و کتاب‌هاى باقى مانده آنان وجود نداشت، کتابى که همه حقایق بیان شده در کتاب‌هاى نازل شده پیش از خودش را تصدیق داشت، و مهر سلامت بر مسائل حکیمانه آنها میزد، و صدق نبوت پیامبران و کتاب‌هاى آنان را اعلام میکرد، و امور ناروا را از دامن انبیاء و نبوت و کتابشان میزدود مُصَدِّقٌ لِما مَعَهُمْ
کتابى که با معارف حقه‌اش و مسائل عقلى و فطرى‌اش و آهنگ دعوت حکیمانه‌اش براى نجات مدعیان توحید و امیدواران به طلوع صبح خوشبختى، سپس دیگر ملت‌هاى ستمدیده جهان و گرفتاران به دست اربابان ظلم و جنایت آمد ناگهان قوم یهود برخلاف آرزوهاى مثبتشان، و انتظارات درست و قویمشان به آن کافر شدند و با رسول نجات بخش اسلام و کتاب حیات بخش او به ستیز و مبارزه و جنگ و ضدیت برخاستند!!
حرکت یهود برضد آرزوهاى مثبت خود
یهود با آگاهى و معرفت به کتابى که به وسیله آیات تورات از آن خبر داشتند، و براى آنان قطعى و حتمى بود که درسایه ایمان به آن و عمل به آیاتش از ستم ظالمان و فشار مشرکان و از ذلت و خوارى و پراکندگى و انگل بودن نجات پیدا میکنند کافر شدند و به نفى آن و تکذیب آیاتش برخاستند و شایعه سختى میان عوام خود رواج دادند که این پیامبر و این کتاب پیامبر و کتابى نیست که تورات از آن خبر داده، اینان با کفر به قرآن خود و بسیارى از جهانیان را از برکات قرآن محروم کردند و همه جاده‌هاى خوشبختى و سعادت را به روى خود و هم کیشان خود و مسیحیان و دیگر ملت‌ها بستند:
فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا کَفَرُوا بِهِ!!
مشهور است که علت پیشى گرفتن مشرکان یثرب به اسلام و پذیرفتن آئین حق، و روى آوردنشان به قرآن و عمل به آن همان پیش گوئى‌هاى یهودیانى بود که پیوسته با آنان در حال ستیزه و نزاع و جنگ و جدال بودند.
راستى عجب مردم تیره بخت و با شقاوتى، عجب مردم پست و بدبختى که به وسیله پیش گوئى‌هاى آنان نسبت به ظهور پیامبر و طلوع قرآن مشرکان یثرب مؤمن، رشید، صادق، امین، مخلص، عالم، جهادگر، و پایه گذار تمدن، و سعادتمند دنیا و آخرت شدند، ولى خود پیش گویان دچار کفر، زندقه، پستى، حیوان صفتى، تیره بختى و گرفتار خزى دنیا و عذاب آخرت و از همه سخت‌تر مستحق لعنت خدا گشتند: فَلَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْکافِرِینَ، آرى کفر به پیامبر و قرآن پس از معرفت به او و کتابش سبب لعنت دائم خدا و طردشدن و دور شدن کافر از رحمت ویژه حق تا ابدالآباد است.
براى یهود چه جاى عذرى در ایمان نیاوردن به نبوت پیامبر و قرآن حکیم بود؟!
یهود که به قرآن و پیامبر بزرگوار اسلام کافر شدند هیچ عذر و بهانهاى نداشتند، و حجت حق بر آنان در همه زمینه‌ها تمام بود، زیرا آنان پیش از بعثت پیامبر و نزول قرآن در فضائى از علم و آگاهى به انتظار طلوع این صبح صادق و عامل پیروزى بودند، و نزول قرآن به طور صددرصد مورد امید آنان بود که در سایه نزولش و ایمان به آن بر دشمنان پیروز و از هر جهت از برکت آن نیرومند گردند!
ولى در عین این انتظار و امید مثبت و داشتن علم و آگاهى و معرفت به تحقق این حقیقت تا قرآن به سویشان آمد به آن کافر شدند!!