کنایه کیهان به اصلاح طلبان: زمان برای انتقاد از دولت دیر شده

کیهان در ویژه های خود نوشت: زمان برای انتقاد اصلاح‌طلبان از دولت و فاصله‌گذاری با آن دیر شده است.روزنامه جوان در گزارشی نوشت: اصلاح‌طلبان در سال آخر دولت منتقد دولت شده‌اند. سهم‌خواهی دیگر موضوعیت ندارد و صندلی و پستی خالی نیست که بخواهند بر سر آن بجنگند، اما از این منتقد روحانی شدن در ماه‌های واپسین عمر دولت او، باز هم بوی تعهد و دلسوزی به مشام نمی‌رسد. باز باید دقیق شد و دید چه تحلیلی در پشت پرده‌ها و محافل درونی اصلاحات، آنان را به این راهبرد رسانده که باید میان خود و دولت روحانی فاصله‌گذاری کنیم. آیا پای انتخابات 1400 وسط نیست؟ آیا اصلاح‌طلبان از بیم تکرار شکست اسفند 98 در خرداد 1400، پی جدانمایی خود از دولت روحانی نیستند؟ آیا دغدغه‌های آنان با دغدغه‌های مردم در اعلام نارضایتی از دولت روحانی یکسان است؟ آیا گزاره‌های آنان برای نقد دولت روحانی همان گزاره‌های نقد دولت توسط مردم است؟
اصلاح‌طلبان این روز‌ها گاه منتقد دولت می‌شوند. اما دقت در جزییات تیتر‌های انتقادی آنان علیه روحانی نشان می‌دهد که انتقادات آنان از جنس انتقادات مردم نیست. از جمله روزنامه اعتماد، تیتر اول خود را اینگونه زده: «ناتوان در برابر انتظارات اصلاح‌طلبان» با روتیتر «اعتماد از دلایل ضعف دولت روحانی در پیشبرد و تحقق شعار‌های اصلاح‌طلبانه انتخابات 92 و 96 گزارش می‌دهد»، اما با خواندن متن متوجه می‌شویم این شعار‌های اصلاح‌طلبانه که از عدم تحقق آن‌ها گلایه دارند، ربطی به مردم ندارد: «بیش از هفت سال از روزی که اصلاح‌طلبان پشت حسن روحانی ایستادند به این امید که اندکی به خواسته‌های اصلاح‌گرایانه برسند و اندکی روابط پیچیده‌شان با حاکمیت را آن هم پس از وقایع 88 ترمیم کنند، می‌گذرد. امروز، اما نه آن خواسته‌ها محقق شد و نه اثری از ترمیم این رابطه به چشم می‌خورد. پیشنهاد «آشتی ملی» به محوریت سیدمحمد خاتمی به محاق رفت و «گفت‌وگوی ملی» که از سوی برخی چهره‌های اصلاح‌طلب، مطرح شد بی‌سرانجام ماند. اخیراً پیشنهادی مبنی بر تشکیل دولت «مصالحه ملی» نیز مطرح شده که بعید به نظر می‌رسد در ماه‌های پایانی دولت، حسن روحانی در این زمینه کاری از پیش ببرد. یکی از جدی‌ترین درخواست‌های اصلاح‌طلبان که بدنه اجتماعی آن‌ها موجب رأی‌آوری حسن روحانی شد، رفع حصر بود.»
فرض کنید بروید سراغ کارگری که چند ماه است حقوق نگرفته و به او بگویید نظرت در مورد رفع حصر چیست! همین کافی است تا میزان یکی بودن دغدغه مردم و اصلاح‌طلبان را درک کنیم. باقی دغدغه‌های گزارش مذکور هم از همین جنس است؛ «سیاست داخلی، فعالیت‌های مدنی و فرهنگی» گزاره‌های گلایه اصلاح‌طلبان از دولت روحانی است و هیچ‌گونه دغدغه معیشتی و اقتصادی ندارند.
اصلاح‌طلبان به انتقاد از دولت روحانی دیر رسیده‌اند. البته هنوز هم از فریب دادن مردم با شعار‌های کذایی انتخاباتی ابراز پشیمانی نمی‌کنند و همین یکی از دلایل بی‌اعتمادی مردم به آنان است. با این حال هم‌اکنون هم همچنان از سیاست‌های کلی دولت روحانی دفاع می‌کنند. سیاست خارجی او را می‌ستایند و برجام نافرجام او را تحسین می‌کنند. اگر روحانی هم نبود و حتی میرحسین موسوی، فتنه 88 را رقم نمی‌زد و پس از احمدی‌نژاد به جای روحانی رئیس‌جمهور می‌شد، کابینه‌اش فرقی با آنچه روحانی تشکیل داد، نمی‌کرد و سیاست‌هایش روال متفاوتی از نحوه اداره کشور توسط دولت روحانی نداشت. با این حساب، تورم و رکود مسکن و بازار به‌هم‌ریخته ارز و طلا و خودرو همچنان همین بود که اکنون وجود دارد؛ بنابراین نمی‌توان جدانمایی و فاصله‌گذاری اصلاح‌طلبان از روحانی را جدی گرفت و باور کرد.