گروه سیاست سایت فردا: اصلاحطلبان که این روزها به دنبال روزنهای برای بازگشت به قدرت میگردند و با توجه به نارضایتی که به واسطه عملکرد دولت روحانی، مجلس دهم و شوراهای شهر برای بدنه اجتماعی خود ایجاد کردهاند؛ امیدی به تحقق این مهم ندارند، انگار یک راه حل تازه یافتهاند. آن هم مظلوم نمایی است. گام نخست آنان تاکید بر ضرورت اصلاح وضع موجود است و جالب آنکه هیچ اشارهای به سهم خود در ایجاد این وضعیت ندارند.
گام بعدی آنان عقب نشینی از جایگاه مصلح و تعارف این کرسی به جریان رقیب است. هدف از این کار، اما مظلوم نمایی ونوعی فرار رو به جلو است. جریانی که میداند نه نیروی دارای صلاحیت و توانمندی برایش مانده و نه سرمایه اجتماعی که به خاطر آن پای صندوق رای آید در واقع به این شکل میخواهد ضعفهای خود را لاپوشانی کند.
شاهد این مدعا اظهارات سید مصطفی تاجزاده فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان است. او در این گفتگو تاکید میکند که «اصلاحات در حال تبدیلشدن به گفتمان غالب است حتی احمدینژاد هم امروز میگوید من اصلاحطلبم زیرا او هم متوجه شده که برای نجات کشور راهی جز اصلاحات وجود ندارد. امروز بخش مهمی از اصولگرایان خود را اصولگرای اصلاحطلب میخوانند.»
وی همچنین به تشریح دلایل عدم موفقیت اصلاح طلبان پرداخته و تاکید میکند که «یکی به ضعف و ناکارآمدی دولت دوم روحانی برمی گردد که برخلاف دولت اول وی ناموفق ظاهر شد. دلیل دوم دخالتهای گسترده و بیسابقه دولت پنهان و حزب پادگانی است. سوم تحریمهای نفتی و بانکی است و طرح آمریکا برای اینکه اقتصاد جمهوری اسلامی را مانند عراق صدام چنان ضعیف کند که هر بلایی خواست، بتواند سر آن بیاورد.»
حرف اصلی این اصلاح طلب تندرو البته آنجا است که میگوید: «پیام ما به مسئولان ذیربط این است که اگر با روشهایی درصدد حذف اصلاحطلبان هستید، دستکم خودتان اصلاحات لازم را انجام دهید. یعنی حساب اصلاحات را از اصلاحطلبان جدا کنید، چون اگر اصلاحات فوری و ساختاری انجام ندهید، کشور به سمت هرج و مرج و یا خدای نکرده به طرف جنگ کشیده میشود.»
وی همچنان تحریم را عامل همه بدبختیها و مشکلات کشور میداند و میگوید: «سخن ما با مردم نیز این است که اگر به هر دلیلی از عملکرد اصلاحطلبان راضی نیستید، از اصلاحات ناامید نشوید، چراکه جایگرین اصلاحات همین اتفاقاتی است که در منطقه میبینیم و کشور را به ناکجاآباد میکشاند. پس فقط به حاکمیت نمیگوییم بین اصلاحات و اصلاحطلبان تفاوت قائل شوید. بلکه از مردم هم میخواهیم که این دو مقوله را از هم جدا کنند. ایران راهی جز اصلاحات ندارد و اگر اصلاحطلبان را نمیپسندید و آنها را ضعیف، ناتوان، فاسد و... میدانید، از آنها عبور کنید ولی اصلاحات را کنار نگذارید. مردم در هر دوره اشخاص و احزاب اصلاحطلب را خلق یا پیدا خواهند کرد، چون جامعه عقیم نیست و میتواند نیروهای جدیدی را پرورش دهد.»
اختلاف نظرهای اصلاح طلبان
تاجزاده در ادامه نیز به اختلافنظرهای اصلاح طلبان اشاره کرده و تصریح میکند که «ما در مورد استراتژی و برنامههای خود برای آینده اختلافنظرهایی داریم، به خصوص درباره چگونگی شرکت در انتخابات 1400 مانند مجلس یازدهم، دو نگاه «مشارکت به هر قیمت» و «مشارکت مشروط» طرفداران جدی دارد. اما حتی اگر رئیسجمهور غیراصلاحطلب سر کار بیاید، میگوییم که راهی جز اجرای برنامههای اصلاحی ندارند، اگر بنا بر حل مشکلات مردم و مهار معضلات جامعه داشته باشند و نخواهند ایران به سرنوشت عراق دچار شود.»
وی همچنان به سیاست ترساندن مردم از روی کار آمدن رقیب ادامه میدهد و میگوید: «اگر افسار را به تندروها بدهند، در آن صورت باید به خدا پناه برد.»
وی در ادامه تاکید میکند: «ممکن است جامعه بهخاطر تنگناهای اقتصادی به مرحله انفجار برسد. ولی اگر مردم احساس کنند چشمانداز امیدبخشی وجود دارد، اعتراض رادیکال نخــــواهند کرد. یکی از مهمترین راههـــای جلب اعتماد و رضایت و مشارکت مردم برپایی انتخابات رقابتی و آزاد است. براین اساس باید هرچه سریعتر اعلام شود هر شخص واجد شرایطی میتواند کاندیدای ریاستجمهوری شود تا مردم به هر نامزدی که دوست دارند رای دهند و وی با دست باز به وضع اقتصادی کشور سر و سامان دهد. در آن صورت نگرانی مردم منتفی میشود، چراکه احساس میکنند شخصیت و احترام پیدا کردهاند و از جمله میتوانند هر کاندیدایی را که میپسندند، برگزینند. در این حالت به او مهلت خواهند داد به اقتصاد کشور سامان دهد. اگر انتخابات 1400 مانند مجلس یازدهم برگزار شود و تنها اصولگرایان کاندیدا شوند، جامعه به بنبست میرسد، چراکه مردم احساس میکنند حرف آنها شنیده نمیشود و به احتمال زیاد با صندوق رای قهر میکنند و ممکن است درصدد برآیند با یک روش دیگر صدای خود را به گوش مسئولان برسانند.»
تاجزاده تا انتهای این مصاحبه همین طور ادامه میدهد و اصرار دارد که همه مشکلات ناشی از روی کار آمدن اصولگرایان است، زیرا سیاستهای آنان ما را بیشتر در دنیا منزوی کرده و با افزایش اجماع جهانی علیه ایران موجب تقویت تحریمها و فشارها خواهد شد، لذا تنها راه نجات کشور اصلاحات است. در ادامه نیز با مظلوم نمایی میگوید که اگر قراربه حذف اصلاح طلبان است، حداقل خودتان اصلاحات را انجام دهید!
سوال ما از آقای تاجزاده، اما این است که مگر در هشت سال گذشته به اصلاح طلبان فرصت داده نشد تا با همین دولت ائتلافی خود برای رفع تحریم و تعامل جهانی تلاش کنند؟ آیا وضعیت موجود محصول همین سیاستها نیست؟