خبرگزاری تسنیم: تلویزیون کویت خبر درگذشت امیر این کشور را لحظاتی پیش اعلام کرد.
دفتر امیری کویت لحظاتی پیش رسما خبر درگذشت شیخ الصباح امیر این کشور را اعلام کرد.
اخیرا گزارش‌هایی از وخامت وضعیت جسمانی امیر کویت به گوش می‌رسید.
وی چهاردمین امیر کویت است که در سن 91 سالگی درگذشت.
کویت یکی از کشورهای عربی خاورمیانه است. این کشور دارای مرزهای زمینی با عراق و عربستان سعودی و مرزهای آبی با ایران از راه خلیج فارس است.
خاندان صباح در کویت از سال 1760 حکومت خود را بر این کشور آغاز کردند. کشف و استخراج نفت در این کشور از سال 1938 به عنوان مهمترین درآمد ملی این کشور آغاز شد.
ارتش عراق در زمان حکومت صدام حسین و حزب بعث عراق در تاریخ 2 اوت سال 1990 میلادی به کویت حمله و این کشور را اشغال کرد. صدام حسین در آن زمان اعلام کرد که کویت استان نوزدهم عراق است. عراق با این حمله باعث بروز بحرانی بین‌المللی گردید و اخطار شورای امنیت را نپذیرفت. پس از آن آمریکا در سال با ائتلافی از کشورهای دیگر به کویت و سپس به عراق حمله کرد و ارتش عراق را از کویت بیرون راند.
دلیل حملهٔ عراق به کویت مشکل بدهی 130 میلیارد دلاری عراق به کویت و تلاش عراق برای بازسازی اقتصاد خود بود که در جنگ ایران و عراق نابود شده بود. عراق معتقد بود چون جنگ ایران و عراق به سود کشورهای عرب حوزه خلیج فارس بوده است، دولت‌های عربی باید بدهی 130 میلیارد دلاری عراق را ببخشند. کویت زیر بار نرفت و تشنج با کویت بروز کرد.
این نبرد بنا بر گفته دانشنامه جنگ و صلح بزرگترین نبرد قرن بیستم پس از جنگ جهانی دوم از لحاظ تعداد تجهیزات و متحدان است.این جنگ با بودجه 10میلیارد دلاری کشورهای عربی و1٨میلیارد دلاری آمریکا همراه بود.
پس از آزادسازی کویت٬ اصلاحاتی در این منطقه صورت گرفت و قانون اساسی آن که از سال 1968 به تعویق افتاده بود در سال 1992 مجددا برقرار شد.
تاریخچه خاندان الصباح در کویت
در اوایل قرن هجدهم سه خاندان مهم به نام‌های «آل صباح» و «آل خلیفه» و «آل جلاهم» بنا به دلایل اقتصادی وسیاسی در کویت اقامت کرده و در سال‌های 1716 تا 1756 برای حکومت بر کویت به صورت اشتراکی توافق کردند. اداره امور کویت به این صورت میان سه خاندان تقسیم شد که بر این اساس خانواده صباح مسئول امور سیاسی بود٬ آل خلیفه تجارت زمینی و آل جلاهم تجارت دریایی را عهده‌دار شدند. اما این حکومت اشتراکی نتوانست خیلی دوام بیاورد در سال 1756 از هم پاشید و خاندان صباح که مهم ترین بخش روند کویت یعنی سیاست را بر عهده داشت٬ به تنهایی حکومت خود را در این منطقه آغاز کرد.
اولین امیر کویت از خاندان الصباح به نام « صباح بم جابر» بود. از آن زمان تاکنون که «صباح احمد جابر صباح» که در 29 ژانویه 2006 در کویت به قدرت رسید٬ 14 امیر بر این کشور حکمرانی کرده‌اند.
در زمان حکومت « شیخ مبارک» فرزند صباح دوم و پنجمین شیخ کویت نظام حکومت این سر زمین شکل تازه ای به خود گرفت؛ زیرا وی حکومت را در تیرة دو فرزند خود موروثی کرد.
در زمان حکومت همین شیخ ، معاهدة 23 ژانویه 1899میلادی مبنی بر حمایت انگلستان از کویت میان دو کشور منعقد شد و به این ترتیب کویت به صورت تحت الحمایه انگلیس درآمد. این معاهده حاوی چند موضوع اساسی از جمله ممنوعیت واگذاری سرزمین و ممنوعیت برقراری ارتباط کویت با کشورهای خارجی بود. در سال 1961 در دوران حکومت «عبدالله سالم الصباح » کویت که به موجب معاهده 1899 به صورت تحت الحمایه انگلیس در آمده بود ، اعلام استقلال کرد. پس از شیخ عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود و تا سال 1965 امیر این کشور بود، برادرش «شیخ صباح السالم الصباح» به حکومت رسید. این شیخ نیز در 31 دسامبر 1977 فوت کرد و شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح عهده‌دار امور کویت شد.
پس از درگذشت جابر الاحمد الجابر در ژانویه 2006 ٬ «صباح احمد جابر صباح» به حکومت رسید.
با وجود حاکمیت خاندان آل صباح در دو قرن گذشته، کویت در بین کشورهای خلیج فارس تنها کشوری است که از آغاز استقلال در سال 1961، دارای قانون اساسی بوده و تفکیک قوای سه گانه پارلمان مستقل، آزادی های سیاسی و آزادی مطبوعات در آن تضمین شده است و به نظر می رسد حاکمیت این کشور کوچک خلیج فارس تاکنون به این اصول مهم قانون اساسی تا حد زیادی پایبند بوده است. گرچه امیر کویت طبق قانون اساسی حق دارد در شرایط خاص پارلمان را منحل کند، اما انتخابات در آن کشور به صورت آزاد برگزار می شود و با اصلاحاتی که در قانون انجام شده است کلیه شهروندان کویت اعم از زن و مرد از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن برخوردارند.
سیاست‌های امیر 91 ساله کویت اغلب در راستای ثبات و کاهش تنش‌های منطقه‌ای بود. او بارها تجاوزات مستمر عربستان به خاک یمن را محکوم و نیز بر لزوم حمایت از مسئله فلسطین تاکید می‌کرد.
