سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.
*******
** اگر نگرانی اسرائیل را برطرف کنیم، تحریم ها لغو می شود
«داوود هرمیداس باوند» از فعالین اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه شرق با اشاره به اینکه «قرارداد 25ساله ایران با چین، طبق اصول به نفع ایران نیست» گفت: «اگر بخواهیم درباره تأثیر نتیجه انتخابات آمریکا بر ایران صحبت کنیم، باید بگویم طبیعی است که اگر دموکرات‌ها در انتخابات پیروز شوند -چون طراح برجام بودند- شاید با تردیدهایی پایبند به اجرای برجام باشند و تحریم‌ها به‌کلی برداشته و سرمایه‌گذاری در ایران انجام شود. این امر به نفع ایران خواهد بود. اما اگر ترامپ هم پیروز شود، باب مذاکره بسته نیست؛ ترامپ گفته اگر انتخاب شود، وارد مذاکره با ایران می‌شود... منافع ایران اقتضا می‌کند دموکرات‌ها در انتخابات پیروز شوند...اگر دموکرات‌ها برنده شوند، تحریم‌ها اتوماتیک‌وار باید برداشته شود و سرمایه‌گذاری در ایران آزاد می‌شود».
هرمیداس باوند در ادامه گفت: «دموکرات ها مایل‌اند که ضمن اجرای برجام، تغییراتی نسبی نیز صورت بگیرد...احتمال اینکه بخواهند تردیدهایی را در برجام انجام دهند، هست... زیرا اجرای برجام به معنای برداشتن تحریم‌هاست و شرکت‌های آمریکایی که در اوایل اجرای برجام وارد قرارداد سرمایه‌گذاری با ایران شده بودند، به‌محض خروج ترامپ، مجبور به خروج از قراردادهای خود شدند. بنابراین با پیروزی دموکرات‌ها امکان دارد دو اتفاق رخ دهد؛ اول اینکه تحریم‌ها برداشته شود و بعد هم شرکت‌هایی که تمایل به سرمایه‌گذاری در ایران داشتند، بتوانند وارد این عرصه شوند... برداشتن تحریم‌های شورای امنیت و تحریم‌های آمریکا در راستای اجرای برجام، در هر حال به نفع ایران خواهد بود».
این فعال سیاسی اصلاح طلب تاکید کرد: «با پیروزی دموکرات‌ها از فشار مستقیم آمریکا کاسته خواهد شد، در نتیجه ایران در وضعیت بهتری قرار خواهد گرفت و در این فرصت می‌تواند حضور منطقه‌ای خودش را ترمیم و تصحیح کند...کمرنگ‌شدن حضور ایران در عراق، سوریه و لبنان نگرانی اسرائیل را تا حدودی کم می‌کند. خواست اسرائیل این است که ایران در میان همسایگانش حضور نداشته باشد. آمریکا هم سعی می‌کند منافع اسرائیل را تا حدودی تأمین کند. بنابراین ایران مجبور می‌شود در فعالیت‌هایی که از قبل در عراق، سوریه و لبنان داشته و الان کم‌رنگ شده تغییراتی انجام دهد».
همان روزنامه ای که در سال 94 تاکید کرده بود که «امضای کِری تضمین است؛ اطمینان تهران از اجرای برجام»، حالا با سپری شدن 5 سال از امضای برجام می گوید شرط رفع تحریم ها، اصلاح برجام است!
هرمیداس باوند در این مصاحبه تاکید کرده که «دموکرات ها مایل‌اند که ضمن اجرای برجام، تغییراتی نسبی نیز صورت بگیرد». در هفته های گذشته حزب دموکرات آمریکا سندی 80 صفحه ای درباره سیاست هایش منتشر کرد. در بخش مرتبط با ایران آمده است: «ما معتقدیم برنامه جامع اقدام مشترک(برجام) بهترین روش برای قطع تمامی مسیرهای حرکت ایران به سمت سلاح هسته‌ای، به نحو قابل راستی‌آزمایی است. خروج یکجانبه آمریکا از برجام ما را از متحدانمان جدا و راه را برای از سرگیری حرکت ایران به سمت قابلیت ساخت سلاح هسته‌ای باز کرد. به همین دلیل است که بازگشت به پایبندی دوجانبه به این توافق تا این حد اضطراری است. توافق هسته‌ای همیشه قرار بوده آغاز دیپلماسی ما با ایران باشد نه پایان آن. دموکرات‌ها از تلاش‌های جامع دیپلماتیک برای محدود کردن برنامه هسته‌ای ایران و پرداختن به سایر فعالیت‌های تهدیدکننده این کشور اعم از ستیزه‌جویی منطقه‌ای، موشک‌های بالیستیک و سرکوبگری داخلی حمایت می‌کنند».
دموکرات ها صراحتا اعلام کرده اند که شرط بازگشت به برجام، تعمیم محدودیت های هسته ای به حوزه های دیگر از جمله توان موشکی و قدرت منطقه ای ایران است.
علاوه بر این، در روزهای گذشته «جو بایدن» معاون اول باراک اوباما و نامزد دموکرات‌ها در انتخابات آتی ریاست جمهوری آمریکا در یادداشتی با عنوان «راه هوشمندانه‌تری برای سخت گرفتن بر ایران وجود دارد» در پایگاه سی. ان. ان نوشت: «من هیچ تردیدی درباره چالش‌ها و مشکلاتی که رژیم ایران بر منافع امنیتی آمریکا، دوستان و شرکای ما و بر مردم خودش تحمیل می‌کند، ندارم. اما همان‌گونه که راه ترامپ وجود دارد، همزمان راه هوشمندانه و حساب شده دیگری نیز برای سخت‌گیری علیه ایران هست».
بایدن در ادامه نوشت: «ما با متحدانمان برای تقویت و گسترش مفاد توافق هسته‌ای کار خواهیم کرد و همزمان به دیگر نگرانی‌ها نیز توجه خواهیم کرد.ما به تلاش‌ها برای عقب‌راندن ایران از فعالیت‌های بی‌ثبات‌کننده که دوستان و شرکای ما را در منطقه تهدید می‌کند، ادامه خواهیم داد... ما همچنین به استفاده از تحریم‌های هدفمند علیه نقض حقوق بشر در ایران، حمایت این کشور از تروریسم و برنامه موشک‌های بالستیک ادامه خواهیم داد».
در روزهای گذشته روزنامه اعتماد با اذعان به دشمنی دموکرات ها با ایران در مطلبی نوشت: «پیروزی بایدن لزوما ممکن است صحنه را به سود ایران برنگرداند...حزب دموکرات و شخص بایدن به خصوص پشتیبانی معنوی باراک اوباما توان اجماع‌سازی عمده‌ای را علیه ایران در فضای بین‌المللی خواهد داشت».
«حمیدرضا آصفی» سخنگوی وزارت خارجه دولت اصلاحات چندی پیش گفته بود: «با آمدن آقای بایدن هیچ تفاوتی نخواهد کرد. کما اینکه اکثر قریب به اتفاق تحریم‌ها و سنگین‌ترین آنها در زمان دموکرات اعمال شده است. ضمن اینکه آقای بایدن و دموکرات‌ها چون مثل ترامپ در دنیا و اروپا منزوی نیستند ممکن است برای فشار روی ایران بتوانند قوی‌تر عمل کنند. اینگونه نیست که اگر آقای بایدن بیاید طرف ایران را خواهد گرفت...هیچ‌فرقی بین جمهوریخواهان و دموکرات‌ها نیست. بله روش‌هایشان فرق می‌کند؛ یکی لبخندش بیشتر است و دیگری مشت گره کرده‌اش را بیشتر نشان می‌دهد».
هرمیداس باوند مدعی شده که تحریم ها به کلی لغو خواهد شد اما شرط آن این است که در برجام اصلاحاتی انجام شود و از جمله این اصلاحات این است که ایران نگرانی اسرائیل در منطقه را رفع کند!
«ریچارد هاویت» (تهیه‌کننده سند راهبردی اتحادیه اروپا درباره روابط ایران) -بهمن 95- گفته بود: «توافق هسته‌ای یک نقطه عطف بود، هر چند که همه مشکلات ما با ایران درباره اسرائیل، دموکراسی و حقوق‌بشر حل نشده است...نیروهایی در داخل ایران، در حال اعمال فشار بر حاکمیت هستند...ما می‌خواهیم به سوی ساختار جدید امنیتی در خاورمیانه حرکت کنیم».
** آشوبگران آبان 98 را آزاد کرده و از آنان دلجویی کنید!
«حسین نورانی نژاد» عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت(حزب مشارکت سابق) و از بازداشت شدگان فتنه 88 در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «برای آبان 98» نوشت: «آبان تمام نمی‌شود. هر از چندی یکی از زخم‌های آن روزهای فاجعه‌بار باز می‌شود و سوزشش جان جامعه را می‌خراشد. آخرینش خودکشی پدر امیرحسین مرادی، یکی از بازداشت‌شدگان آن روزهای بلواست که به اعدام محکوم شده و فشار این حکم و حاشیه‌هایش، نهایتا طاقت پدر را طاق کرد و برای خلاصی خود و احتمالا خلاصی فرزندش از خطر اجرای حکم، راهی را برگزید که هر وجدانی را با هر دیدگاه سیاسی و اجتماعی شدیدا آزرد».
این فعال فتنه 88 در ادامه نوشت: «اکثریت آنها(معترضان در آبان 98) صرفا جان به لب رسیده‌هایی از تنگی معیشت و بی‌ثباتی و ناامنی اقتصادی بودند... هر چه بود، بخشی از مردم عادی کوچه و خیابان بودند که به این نحو تصمیم‌گیری ناگهانی و بدون توضیح و از موضع بالا معترض بودند و حس تحقیر میکردند. نتیجه آن اتفاقات هم اعلام اعداد بزرگ و غیر قابل انتظاری از کشته‌ها و آسیب‌دیده‌ها بود که نشان از فراگیری اعتراضات خشونت‌آمیز از سویی و زیر سوال بودن نحوه مدیریت اعتراض‌ها از سوی نهادهای انتظامی و امنیتی بود که تاکنون نیز در این باره توضیح مناسبی به جامعه داده نشده است».
نورانی نژاد در ادامه تاکید کرد: «کش دادن موضوع آبان 98 با نگه داشتن بازداشتی‌ها و صدور و اجرای احکام سنگین که با روان جامعه بازی می‌کنند، بدون تردید برخلاف مصالح مردم و نظام و کشور است...عفو غیرمشروط و آزاد کردن زندانی‌های آبان، دلجویی از خانواده جانباختگان و آسیب دیدگان که در هر سویی از درگیری‌ها بوده‌اند و در انداختن فضای آزاد و عاقلانه گفت‌وگوی جمعی برای بررسی راه‌های تکرار نشدن اینگونه خشونت‌ها و حوادث تلخ، نفع به مراتب بیشتری برای همگان دارد تا تداوم نمایش یکسویه و خطی اقتدار. به جز این، زخم‌ها و بغض‌ها باقی می‌مانند و سایه هراس از خشونتی دوباره، همواره خواهد ماند».
این فعال فتنه 88 مدعی شده است که علت خودکشی پدر امیرحسین مرادی، به دلیل حکم اعدام پسرش بوده است. این ادعا در حالی است که با وجود موافقت دیوان عالی کشور با بررسی مجدد پرونده امیرحسین مرادی و توجه ویژه رییس دستگاه قضا به این پرونده، پدر امیرحسین مرادی تحت فشار روانی رسانه های خارجی و رسانه های اصلاح طلب در داخل، دست به خودکشی زد.
طبق گفته مادر امیرحسین مرادی، پس از توقف حکم اعدام فرزندش، بارها تماس هایی از خارج از کشور با خانواده برقرار شده و ان ها را دعوت به فعالیت و مصاحبه علیه نظام کرده اند، افراد در این تماس ها با تحت فشار قرار دادن پدر امیرحسین مرادی عنوان میکردند که اگر سکوت کنید فرزندتان قطعا اعدام خواهد شد.این رسانه ها با فشار روانی بر خانواده مرادی باعث شدند پدر او دست به خودکشی بزند.
نورانی نژاد در یادداشت مذکور مدعی شده که معترضان آبان 98، همین مردم کوچه و بازار بوده اند. این ادعا در حالی است که اغتشاشگران عموما اراذل و اوباش بودند که با هدایت لیدرهای آموزش دیده به تخریب اموال عمومی پرداختند. این افراد برای تخریب پمپ بنزین و بانک ها و دیگر اماکن عمومی در کمترین زمان، تجهیزات بسیار حرفه ای و قابل توجهی داشتند.
علاوه بر این طبق گزارش های منتشر شده، اغتشاشگران در استان تهران در روزهای بعد به استان البرز رفته و در آنجا به تخریب اموال عمومی و اموال شخصی مردم اقدام کرده اند. مردم در شهرهای مختلف بارها تاکید کرده بودند که آشوبگران افرادی غیرآشنا و غیربومی بوده اند.
لازم به ذکر است که قاطبه مردم از همان روز اول اغتشاشات، حساب خود را از آشوبگران جدا کرده و نسبت به تخریب اموال عمومی به آشوبگران اعتراض کرده و تذکر می دادند.
جریان اصلاح طلب در مسئله «آبان 98» در جایگاه متهم است، نه شاکی. چرا که «دولتِ اصلاح طلبان» در آبان سال گذشته، یک اقدام لازم و ضروری- اصلاح قیمت بنزین- را به بدترین نحو ممکن اجرا کرد و خسارت های بزرگی به مردم و کشور وارد کرد.
**بجای حمله به منتقدان، به افکارعمومی «گزارش عملکرد» بدهید
روزنامه ایران در گزارشی با عنوان «پاستور، مقصد حمله» نوشت: «این روزها برخی چهره‌های سیاسی، رسانه‌ها و حتی برخی مسئولان کشوری هم مستقیم یا غیرمستقیم دولت را سیبل هدف‌های مواضع سیاسی- انتخاباتی خود قرار داده‌اند. محور مشترک این مواضع هم انداختن توپ مشکلات کشور در زمین دولت بدون توجه به واقعیات و مقدورات و امکانات قوه مجریه است و اینکه دیگر نهادها در مواجهه دولت با جنگ اقتصادی چقدر همکار و همپا هستند؟ این خط خبری و تحلیلی تلاش دارد در حالی که خود را مدعی و مدافع مقاومت در برابر جنگ اقتصادی می‌خواند از زیر بار هزینه‌های آن شانه خالی کرده و در حقیقت دولت را در میانه این مصاف رها کند. این جریان سیاسی به جای آنکه یار شاطر دولت باشند حالا بار خاطر شده‌اند».
متاسفانه رسانه های دولتی اصرار دارند که نقش دولت در ایجاد وضع موجود را انکار کنند.
اکنون بیش از هفت سال است که از آغاز به کار دولت آقای روحانی سپری شده، بنابراین در این مقطع افکارعمومی در انتظار گزارش عملکرد و ارائه کارنامه است.
اما متاسفانه رسانه های دولتی و اصلاح طلب بجای ارائه کارنامه به مردم، همچنان در حال حمله به منتقدان با چاشنی توهین و مظلوم نمایی هستند!
روحانی- مهر 91- با انتقاد از عملکرد دولت وقت گفته بود: «درست است که دشمن به ما فشار می‌آورد، درست است که ما نیاز به اقتصاد مقاومتی داریم اما آیا خودمان به ملتمان فشار وارد نمی‌کنیم؟ نقدینگی را چه کسی بالا برده؟ تحریم‌ها شروع شد برای این تحریم‌ها چه برنامه‌ای را در نظر گرفتیم آیا واقعا به فکر اقتصاد مقاومتی بودیم؟ ».
