«دایره های بزرگ» (The Big Circles) مجموعه ای از 12 سازه ی سنگی مدور بزرگ است که در قسمت های از خاک اردن و سوریه پراکنده شده اند. اگر چه این سازه ها بیش از 2٫000 سال قدمت دارند اما توجه باستان شناسی بسیار اندکی به آنان شده و این سازه های عجیب تا حدود زیادی، حتی برای مردم محلی، ناشناخته باقی مانده اند.
این سازه های دایره ای در سال 1920 توسط یک خلبان بریتانیایی به نام لیونل ریس در حالی که بر فراز بیابانی ذر اردن کنونی پرواز می کرد کشف شد. عکس های هوایی که ریس از این سازه ها گرفت در واقع اولین عکس های باستان شناسی هوایی گرفته شده از «دایره های بزرگ» بود. به دلایلی ناشناخته یافته های ریس نادیده گرفته شده و فراموش شدند. 60 سلال طول کشید تا بار دیگر یک نفر متوجه آن ها شود. تنها در 10 سال اخیر بوده است که این سازه ها در نتیجه تلاش های یک محقق از دانشگاه استرالیای غربی به نام دیوید کندی مورد توجه قرار گرفته اند.
«دایره های بزرگ» از دیواره های سنگی بسیار کوتاه ساخته شده که ارتفاع آن ها حدود یک متر است. این سازه ها تقریباً همگی دایره ای بوده و عرض آن ها از 220 متر تا 365 متر متفاوت است. این دایره های سنگی در ابتدا هیچ ورودی نداشته اند اما در طول قرن ها قسمت هایی از دیواره های کوتاه آن ها فرو ریخته است. در دو عدد از این دایره ها می توان دید که جاده هایی از وسط آن ها عبور کرده است که قدمت آن ها دستکم به 2٫000 سال و دوره ی رومیان باز می گردد.
به گفته ی دیوید کندی ساخت این دایره های سنگی کار سختی نبوده و با استفاده از سنگ های اطراف و توسط چند ده کارگر سختکوش در مدت چندین هفته ساخته شده اند. اما دلیل ساخت این سازه های مدور سنگی تاکنون در هاله ای از ابهام باقی مانده است. برخی بر این باورند که این دایره های سنگی به عنوان آغل احشام مورد استفاده قرار گرفته اند اما با توجه به ارتفاع بسیار کم این سازه ها این موضوع پذیرفتنی نیست و با چینی ارتفاع کمی این دایره های نمی توانسته اند احشام را در خود نگه دارند. علاوه بر این هیچ دلیلی وجود ندارد که آغل حیوانات با چنین دقت هندسی ساخته شود.
از این دوازده حلقه، 8 مورد در غرب اردن بین وادی الحاسا و سراشیبی شارا و 4 مورد دیگر نیز در شمال وادی ازرق قرار دارند. اخیراً نیز یک دایره ی سنگی بسیار بزرگ دیگر در سرزمین های سوریه کشف شده است.
