* خط حمله کم‌رمق؛ بعد از تایید محرومیت شش ماهه عیسی آل‌کثیر، پرسپولیس خیلی زودتر از حد انتظار جای خالی این مهاجم دزفولی را حس کرد. سرخپوشان که نسبت به فصل گذشته علی علیپور و مهدی ترابی را از دست داده‌اند، حالا تا پایان سال قادر به استفاده از آل‌کثیر هم نیستند تا همه موجودی‌شان در خط حمله به مهدی عبدی، وحید امیری و آرمان رمضانی محدود شود. قرمزها با این ابزار حتی برای موفقیت در لیگ هم مشکل دارند؛ بنابراین در فاصله چهل روزه تا فینال آسیا، کادرفنی حتما باید فکری به حال این موضوع کند. جذب یک بازیکن کارآمد در خط حمله یا یافتن یک استعداد جدید از داخل باشگاه، ماموریت دشوار یحیی گل‌محمدی در این چهل روز است.
* خط دفاع متزلزل؛ بدون‌تعارف یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت پرسپولیس در سال‌های اخیر ساختار دفاعی مستحکم این تیم بوده است؛ با این حال جدایی شجاع خلیل‌زاده یک ضربه جدی به این ساختار زد و یحیی اگر قصد دارد تیمش را در اوج نگه دارد، باید به فکر پوشش این نقص باشد. سایپا در هفته اول مطلقا به حمله فکر نمی‌کرد و از دقیقه یک برای کسب تساوی به‌میدان آمده بود، اما همین تیم بدون اراده جدی برای هجوم، دست‌کم صاحب سه موقعیت جدی گلزنی شد. پرسپولیس در سه مسابقه دوستانه پیش‌فصل هم پنج گل دریافت کرده بود که نشان از همین تزلزل دارد. سن جلال حسینی بالاست و او و کنعانی‌زادگان در حال‌حاضر آلترناتیو موثری ندارند. یک فصل طولانی با مسابقات مهم در راه است و پرسپولیس زودتر باید صلابت را به ساختار دفاعی‌اش برگرداند.
* تکرار عادات بد؛ شجاع خلیل‌زاده از پرسپولیس رفته، اما سنت او در مورد اعتراض به داور از بین نرفته است. احمد نوراللهی به‌خاطر یک خطای وسط زمین چنان الم‌شنگه‌ای راه‌انداخت که یک کارت گرفت و نزدیک بود اخراج شود. در پرسپولیس البته تقسیم وظایف وجود دارد و اخراج‌شدن کار کمال کامیابی‌نیا است؛ بنابراین هافبک دفاعی سرخ‌ها باز‌هم کارت قرمزی گرفت که می‌توانست نگیرد. راستی این عادات غلط کی قرار است اصلاح شود؟
