دانشمندان سیاره‌ای پیدا کرده‌اند که در آن سنگ می‌بارد، باد با سرعتی بیش از سرعت صوت می‌وزد و اقیانوسی از مواد مذاب با عمق بیش از 100 کیلومتر در آن وجود دارد.
محققان پیش از این نیز سیاراتی مذاب و گدازه‌ای پیدا کرده بودند. این سیارات آن چنان به ستاره میزبان خود نزدیک هستند که سطح آن‌ها از اقیانوس مواد مذاب تشکیل شده است. اما سیاره جدید مورد بررسی که به نام K2-141b شناخته می‌شود حتی در بین همان سیارات نیز یک مورد غیرمعمول به شمار می‌رود.
سطح این سیاره، اقیانوس و همچنین اتمسفر آن که تماما از سنگ تشکیل شده و مانند باران فرو می‌ریزد و در دریا‌های عظیم ذوب می‌شود.
دو سوم این سیاره در معرض تابش دائمی نور ستاره کوتوله نارنجی است که K2-141b به دور آن می‌چرخد. زیرا این سیاره بسیار به ستاره میزبان خود نزدیک است - هر سال این سیاره کمتر از یک سوم روز زمینی طول می‌کشد- و از نظر گرانشی قفل شده است به این معنا که همیشه یک سمت این سیاره به سوی ستاره میزبان آن قرار گرفته است.
در سمت تاریک آن دما گاهی به کمتر از 200- درجه سانتی گراد می‌رسد و در سمت دیگر یعنی سمت روز، در حدود سه هزار درجه است. درجه حرارتی به اندازه کافی داغ که سنگ‌ها را در یک جو نازک بخار کند. این جوی است که بارندگی در آن درست بر اساس همان اصول بارندگی در زمین اتفاق می‌افتد.
درست مانند بخار‌های آب در جو زمین و سقوط آن‌ها به زمین به شکل باران پیش از شروع دوباره، این مساله برای سدیم، مونوکسید سیلیکون در سیاره K2-141b نیز معتبر است، جو سنگی که از سمت تاریک سیاره با باد‌های فراصوت کشیده می‌شوند و سپس این امکان فراهم می‌شود که دوباره به سطح سیاره سقوط کنند.
محققان برای درک این که چه شرایطی ممکن است بر این سیاره (که حدودا در ابعاد زمین و البته به ستاره خود به مراتب نزدیک‌تر است) حاکم باشد از شبیه‌سازی‌های کامپیوتری استفاده کرده‌اند. این سیاره بیش از 200 سال نوری از ما فاصله دارد و در سال 2018 کشف شده است.
محققان با استفاده از داده‌های موجود درباره این سیاره و با تحلیل این داده‌ها از شبیه‌سازی کامپیوتری استفاده کردند. چیزی که به آن‌ها اجازه می‌داد تا بفهمند جو و چرخه اقلیمی این سیاره چگونه به نظر می‌رسد. یافته‌های محققان می‌تواند در آینده با فناوری‌های جدید مورد آزمون قرار بگیرد.
فناوری‌هایی که اجازه خواهند داد تا بتوان جزییات بیشتر مشاهداتی از جو و ترکیبات تشکیل‌دهنده سیارات دوردست را به دست آورد.
زانگ نگوین دانشجوی دوره دکترا در دانشگاه نیویورک و نویسنده اصلی این مقاله می‌گوید: «این بررسی نخستین پژوهشی است که پیش‌بینی‌هایی درباره شرایط اقلیمی سیاره K2-141b انجام می‌دهد. سیاره‌ای که می‌تواند صد‌ها سال نوری آن سوتر با تلسکوپ‌های نسل جدید از قبیل تلسکوپ فضایی جیمز وب رصد شود.»
منبع: ایندیپندنت
