به‌عنوان مثال محمدحسین کنعانی‌زادگان گفته: «بازی خیلی سختی داشتیم و از فدراسیون فوتبال به‌خاطر تدارک این مسابقه خوب تشکر می‌کنم. طبق برنامه‌ای که کادر فنی تیم‌ملی از ما خواسته بود، توانستیم به نحو احسن در دیدار با بوسنی کار کنیم. نیمه اول را خیلی خوب پشت‌سر گذاشتیم و در نیمه دوم با تغییراتی که به وجود آمد، توانستیم روند خوبمان را حفظ کنیم و رفته‌رفته تیم نمایش بهتری داشت. امیدوار هستیم این روند را تا صعود به جام جهانی ادامه دهیم.» کریم انصاری‌فرد هم که در این بازی برای دقایقی فرصت حضور در میدان را پیدا کرد، به همین اندازه خوش‌بین است: «برای بردن این بازی خدا را شکر می‌کنیم زیرا توانستیم مقابل بوسنی که یکی از تیم‌های قدرتمند اروپا است و همیشه در طول تاریخ در مقدماتی جام‌جهانی و جام‌ملت‌های اروپا حضور داشته پیروز شویم. حریف بازیکنان با کیفیت و خیلی خوبی دارد و خوشبختانه با تلاش کادر فنی، بازیکنان و همه عوامل تیم توانستیم سربلند بیرون بیاییم. این برد را به تمام هواداران تیم‌ملی و افرادی که منتظر خبرهای خوش برای فوتبال کشورمان هستند، تبریک می‌گویم. خدا را شکر فضای اردوی تیم‌ملی در سال‌های اخیر همیشه خوب بوده و بازیکنان با صمیمیت، پشتکار و تلاش توانسته‌اند اردوهای خوبی را پشت‌سر بگذارند. این اردو هم خیلی خوب بود و نیروی جوان و بازیکنان جدید به تیم اضافه شدند. این نفرات با انگیزه و تلاش زیاد کار خود را انجام‌می‌دهند که ثمره آن را در بازی با بوسنی دیدیم و نتیجه خیلی خوبی هم گرفتیم.»
ویلموتس یادتان نرود!
طبیعتا ما هم از اینکه ملی‌پوشان این‌قدر به آینده تیم‌ملی خوش‌بین هستند خوشحالیم؛ مخصوصا که ماه گذشته نیز بعد از پیروزی تدارکاتی بر ازبکستان، شاهد ادبیات مشابهی بودیم. اینها لابد نشان می‌دهد اوضاع تیم بسامان است. دیروز در میان کارشناسان هم مواضع مشابهی وجود داشت و بسیاری از آنها از «تولد تیم اسکوچیچ» یا چیزهایی شبیه آن سخن می‌گفتند. حتی گزارشگر بازی هم از دقیقه یک، طوری که انگار نتیجه نهایی را می‌داند به تمجیدهای غلوشده از تیم پرداخت. با این همه اما لازم است مرز باریک بین خوش‌بینی و جوگیری را در نظر بگیریم. از یاد نبریم روزهای اول حضور مارک ویلموتس در تیم‌ملی هم همین فضا وجود داشت. بعد از گلباران کردن سوریه و نیز ارائه یک نمایش آبرومندانه برابر کره‌جنوبی، همه به تمجید از مربی بلژیکی پرداختند، اما خیلی زود شکست برابر بحرین و عراق یادمان آورد حکایت بازی دوستانه با رسمی خیلی متفاوت است. پس بهتر است طوری رفتار نکنیم که بچه‌ها مسابقات جدی‌تر را شل بگیرند.
