این شاید یکی از معدود دفعاتی باشد که اهالی فوتبال ایران خیلی نگران سقوط در رنکینگ فیفا نیستند. تیم کشورمان در دو فیفادی قبلی موفق شد ازبکستان و بوسنی را در خانه رقبا شکست بدهد. ما می‌توانستم در این دو فیفادی دو بازی بیشتر برگزار کنیم، اما مسابقه با مالی در مهرماه به خاطر بدشانسی و ابتلای بازیکنان تیم حریف به ویروس کرونا لغو شد و در فیفادی دوم آبان هم فدراسیون موفق به تدارک دیدن مسابقه‌ای غیر از دیدار با بوسنی نشد. شاید اگر این دو بازی را انجام می‌دادیم، امتیازات بیشتری به دست می‌آوردیم و حتی جایگاه نخست تیم‌های آسیایی را از ژاپن بازپس می‌گرفتیم، اما با وجود اینکه این اتفاق رخ نداد، چندان جای نگرانی وجود ندارد. مهم‌تر از این رنکینگ و بالا و پایین‌های آن، تطبیق‌پذیری تیم‌ملی با کادرفنی جدید بود که به‌نظر می‌رسد تا حدی رخ داد. دراگان اسکوچیچ که در شرایط عجیب ناشی از شیوع کرونا چندین ماه بیکار مانده بود، بالاخره توانست نفرات و سیستم‌هایش را در دو بازی ملی محک بزند و این اتفاق مهمی بود. از سوی دیگر بعد از آغاز مسابقات مقدماتی جام‌جهانی، در اسفند و فروردین هم دو بازی ابتدایی ما مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج خواهد بود؛ دیدارهایی که حداقل روی کاغذ آسان به نظر می‌رسند و حکم بازی تدارکاتی را پیش از دو دوئل سرنوشت‌ساز با بحرین و عراق دارند. پس فعلا خوش‌بین می‌مانیم.
