نیمه پر لیوان
در شروع فصل جدید پرسپولیس نسبت به سایر رقبا فوتبال هماهنگتری بازی میکند. نمایش سرخپوشان در نیمه اول باطراوت بود و هر چه به دقایق پایانی این نیمه نزدیک شدیم، فشارها از چپ و راست روی دروازه نفت بیشتر و بیشتر شد. قرمزها بدشانس بودند که پیش از اعلام ضربه پنالتی در دقیقه 43 موفق به گلزنی نشدند. دستکم یک بار ضربه سر مهدی عبدی با فاصله بسیار کم از کنار دروازه به بیرون رفت و غیر از این هم قرمزها موقعیتهای دیگری برای فتح دروازه میهمان داشتند. کادر فنی پرسپولیس نسبت به پایان فصل گذشته تغییر نکرده و خریدهای جدید این تیم هم در لیگ قهرمانان آسیا به خوبی جا افتادهاند. بنابراین شرایط آنها از این نظر بهتر از رقبا است. به علاوه پرسپولیس در بسیاری از خطوط از نظر نفری بضاعت خوبی دارد. در این بازی هیچکس متوجه غیبت کمال کامیابینیا نشد، چرا که زوج میلاد سرلک و احمد نوراللهی به خوبی میانه میدان را پوشش دادند. همینطور غیبت بشار رسن هم حس نشد، چرا که سیامک نعمتی در خط میانی به کار گرفته شد و بازی خوبی ارائه داد. در سمت چپ همین خط هم احسان پهلوان یک بازی موفق دیگر را پشت سر گذاشت تا کمتر کسی متوجه غیبت انضباطی امید عالیشاه شود. اینها امتیازات تیمی است که برای قهرمانی مجدد خیز برداشته و انگیزه و عطش کافی را هم برای پیمودن این مسیر دارد. بازی فیزیکی و سختکوشانه قرمزها زیر باران تند آزادی بیش از هر چیز دیگری نشان میداد چهار قهرمانی متوالی آنها را سیر نکرده و همچنان دنبال موفقیتهای بیشتر هستند.
نیمه خالی لیوان
پرسپولیس در 180 دقیقه سپریشده از لیگ بیستم تنها یک گل از روی نقطه پنالتی به ثمر رسانده، اما حتی بدون در نظر گرفتن این آمار هم واضح است که سرخپوشان در خط حمله مشکل جدی دارند. علی علیپور رفت، عیسی آلکثیر محروم شد و باشگاه نتوانست مهاجم شناختهشدهای جذب کند. با این شرایط قطعا پرسپولیس به مشکل خواهد خورد؛ مخصوصا که همه سیاستگذاریهای این تیم باید معطوف به فینال آسیا باشد، جایی که وحید امیری هم محروم است. سرخپوشان تا چهار هفته دیگر باید در خط حمله به یک تعادل قابل اتکا رسیده باشند، اما یحیی گلمحمدی همچنان در بازی دادن به نفرات نیمکتنشین خسیس است. آریا برزگر در یک سال گذشته هرگز بازی نکرده، محمد شریفی همچنان مورد اعتماد قرار نمیگیرد و در این مسابقه حتی به مهدی مهدیخانی، خرید خود یحیی هم فرصت بازی داده نشد. از همه اینها که بگذریم، خشم لحظات پایانی گلمحمدی که منجر به اخراج این مربی از کنار زمین شد، کاملا آماتور و بدون توجیه بود.