خبرگزاری ایسنا: در سال 1899 کودکی به نام سوزان لنگن در پاریس به دنیا آمد که دنیای تنیس زنان را تغییر داد. سوزان 12 ساله شده بود که پدرش برای او یک راکت تنیس مخصوص کودکان و چند توپ خرید. پدرش او را تشویق کرد برای درمان آسم خود تنیس بازی کند و از همان موقع لنگن تنیس بازی کردن را آغاز کرد.
با شروع جنگ جهانی فعالیت‌های تنیس متوقف شد، اما این اتفاق باعث نشد که او تلاش برای افزایش مهارت خود را کنار بگذارد. در سال 1919، لنگن در فینال ویمبلدون توانست دوروتی چمبرز از بریتانیا را شکست دهد و اولین عنوان خود را به دست بیاورد. او در سال‌های 1920، 1921، 1922، 1923 و 1925 موفق به تکرار عنوان خود شد.
لنگن که تبدیل به یک اعجوبه در تنیس زنان شده بود، در بازی‌های المپیک 1920 آنتروپ مدال طلا می‌خواست.
لنگن که 12 سالگی راکت تنیس را در دست گرفت، 9 سال بعد توانست قهرمان انفرادی المپیک 1920 شود و همچنین در بخش دو نفره هم مدال طلا و در بخش میکس مدال برنز گرفت. او با کسب سه مدال از المپیک برگشت و این تنها بخشی از کارنامه برجسته لنگن است.
طبق تالار مشاهر تنیس جهان، لنگن در مدت فعالیت خود 83 عنوان قهرمانی در انفرادی، 74 قهرمانی در دو نفره و 93 قهرمانی در میکس در سال‌های 1919 تا 1926 کسب کرد و در این سال‌ها تنها یک مسابقه را از دست داد و همین مسئله باعث شد به او لقب "فردی الهی" را بدهند.
او شش عنوان قهرمانی ویمبلدون و شش عنوان قهرمانی فرانسه را به دست آورد و رقابت او با ستاره نو ظهور آمریکا هلن ویلز به مسابقه قرن شهرت دارد. حتی در این مورد کتابی با عنوان الهه و دختر آمریکایی توسط لری اینگلمان نوشته شده است.
ارنست همینگوی نیز در کتاب خورشید طلوع می‌کند در مورد توصیف کتاب خود عنوان کرده است: رابرت کوهن احتمالا دوست داشت به اندازه لنگن برنده شود.
او در سال 1928 کار خود را به عنوان یک تنیس باز حرفه‌ای کنار گذاشت و در سن 39 سالگی نیز بر اثر ابتلا به سرطان خون درگذشت.
