روزنامه جام جم: چندی پیش در خبر‌ها به نقل از سازمان جهانی‌بهداشت آمده بود که در سراسر دنیا یک‌میلیارد و یکصد میلیون نوجوان و جوان 12 تا 35 ساله به دلیل قرارگرفتن در معرض نویز حاصل از سامانه‌های الکترونیکی- تفریحی، استفاده از هدفن در هنگام بازی‌های رایانه‌ای و شنیدن موسیقی با صدای بلند در معرض خطر ابتلا به ناشنوایی هستند.
این سازمان برآورد کرده است که اکنون نزدیک به 460 میلیون نفر در سطح جهان دچار ناشنوایی ناتوان‌کننده هستند که 34 میلیون نفر از آن‌ها را کودکان تشکیل می‌دهند. واقعیت این است نوجوانان و جوانان بدون آن که متوجه باشند در خطر پیرگوشی زودهنگام قرار دارند؛ زیرا به طرز نگران‌کننده‌ای و بدون توجه به حد صوتی مجاز از وسایل صوتی استفاده می‌کنند. به همین دلیل باید تحت آموزش‌های لازم قرار بگیرند. در ادامه دکتر حمید جلیلوند، در این باره توضیحاتی را به ما ارائه می‌دهند:
وسایلی که منجر به کم‌شنوایی و ناشنوایی در نوجوانان می‌شود
به‌طور کلی اگر کودک یا بزرگسال در معرض صدا‌های بلند قرار بگیرد و خیلی زیاد به صدا‌های بلند گوش کند، دچار مشکل می‌شود. قاعده‌ای کلی در این باره وجود دارد مبنی بر این که اگر صدا بلندتر از 85 دسی‌بل باشد، فرد بزرگسال می‌تواند تا هشت ساعت در معرضش قرار بگیرد و بعد از این زمان باید استراحت صوتی تا روز بعد داشته باشد.
از آنجا که معمولا نوجوانان از هدفن‌هایی استفاده می‌کنند که با آن بتوانند موسیقی را با صدای بلند گوش کنند، احتمال آسیب به سیستم شنوایی آن‌ها وجود دارد. به همین دلیل توصیه می‌کنیم کودکان و نوجوانان از هدفن‌های استاندارد استفاده کنند و همیشه با درجه صدای پایین‌تر به موسیقی گوش کنند. مخصوصا درمورد کودکان که در مراحل رشد هستند و مجرای گوش‌شان باریک‌تر است وقتی صدا وارد می‌شود انرژی بیشتری به حلزون شنوایی وارد می‌کند و ممکن است دچار آسیب شوند.
کدام دسته از نوجوانان به‌طور بالقوه آسیب‌پذیرترند؟
میزان آسیب‌پذیری سیستم شنوایی هر فرد نسبت به آلودگی صوتی به شرایط ژنتیک و نیز زمان استفاده از سیستم‌های صوتی با درجه صدای آسیب‌رسان بستگی دارد. در واقع جدا از عامل افزایش سن، سروصدای بیش از حد می‌تواند به عصب شنوایی آسیب بزند که از عوامل پیرگوشی زودهنگام محسوب می‌شود. در صورت بروز این نوع اختلال، سلول‌های شنوایی کار خودشان را درست انجام می‌دهند. ولی از آنجا که عصب شنوایی دچار مشکل شده است، اختلال در شنوایی اتفاق می‌افتد، زیرا عصب باید سیگنال‌ها را از حلزون گوش بگیرد و تحویل مغز دهد.
درجه صدا برای شنیدن موسیقی باید در حد متوسط باشد تا بتوان در عین حال صدای بیرون را هم در حد 40 تا 50 درصد شنید. چنین درجه صدایی به گوش آسیب نمی‌زند. همچنین هر فرد به ازای دو تا سه ساعت شنیدن موسیقی در یک روز تا روز بعد به خود استراحت صوتی دهند.
پیش نشانه‌های آسیب‌های شنوایی در کودکان
کودکانی که دچار آسیب شنوایی شده‌اند معمولا در موارد زیادی به والدین‌شان می‌گویند حرف‌های آنان را نشنیده‌اند یا به لب‌های والدین‌شان موقع صحبت دقت می‌کنند. همیشه گوشی تلفن همراه را برای شنیدن موسیقی به سمت یکی از گوش‌هایشان می‌برند؛ زیرا با گوش دیگر نمی‌توانند بشنوند. این کودکان معمولا صدای تلویزیون را زیاد می‌کنند. وقتی در اتاق شان بازی می‌کنند و صدایشان می‌کنید واکنش نشان نمی‌دهند. صدای پرندگان یا تیک‌تاک ساعت را نمی‌شنوند.
چنین کودکانی گاهی اوقات می‌گویند گوش درد دارند. گاهی با گوش‌شان بازی می‌کنند و گوش‌هایشان را می‌کشند. برخی کودکان تصور می‌کنند چیزی داخل گوش‌شان است، از این رو می‌ترسند و گریه می‌کنند. در این حالت باید در اسرع وقت فرزندشان را به متخصص شنوایی سنجی یا گوش و حلق و بینی ارجاع دهند.
آیا رسیدگی به موقع مانع آسیب شنوایی جدی می‌شود؟
بله دقیقا. به‌طور کلی دو نوع عارضه داریم؛ یکی عارضه‌ای که در شرف اتفاق است و می‌توانیم جلوی آن را بگیریم. دیگری عارضه‌ای است که اتفاق افتاده‌است و اگر درمان نشود، فرد را دچار مشکل می‌کند. در هر دو مورد، تشخیص و اقدام به‌موقع کمک‌کننده است.
