برترین ها: نورما جین بیکر، معروف به مریلین مونرو، از بازیگران مشهوری است که زود از
دنیا رفته‌اند. این ستاره‌‌ی زیباروی هالیوود اگر چه سن 36 سالگی درگذشت،
اما چهره و فیلم‌هایی فراموش‌نشدنی او در ذهن سینما‌دوستان نقش بسته است.
روز اول ژوئن 2017 نود و یک سال از تولد مریلین مونرو می‌گذرد؛ ستاره‌ای که
زودهنگام چشم از جهان فرو بست، اما یاد و خاطره‌ی او در اذهان شیفتگان و
دوستدارنش زنده است. شاید همین مرگ زودرس بود که سبب شد مانند ستارگانی چون
الویس پریسلی و جیمز دین اسطوره شود. او در پانزده سالی که به بازیگری
مشغول بود، در ده‌ها اثر سینمایی نقش‌آفرینی کرد که برخی از آنها از آثار
کلاسیک تاریخ سینما محسوب می‌شوند.
مریلین مونرو در اول ژوئن 1926 از مادرى اسکاتلندى‌تبار و پدری نروژی در
لس‌آنجلس زاده شد. نام واقعى‌اش "نورما جین بیکر" بود. پدر و مادرش جدا شده بودند. مادر که سرپرستی فرزند را به عهده داشت، توان رسیدگی به او را
نداشت و به همین دلیل بود که سرپرستی نورمای کوچک نخست به چندین خانواده
دیگر و سرانجام به یتیم‌خانه سپرده شد.
او در همان دوران جوانی نخستین بار طعم ازدواج را چشید. نورما جین که در آن
سال‌ها 16 سال بیش نداشت، مجبور به ازدواج با پسر یکی از همسایگان شد. این
ازدواج ناموفق پس از چهار سال به جدایی انجامید.
نورما جین بعدها تحصیلات دبیرستان را نیمه‌کاره رها کرد و در جریان جنگ
جهانى دوم در کارخانه‌ى هواپیماسازى لس‌آنجلس مشغول به کار شد. در همین
دوران بود که یک عکاس او را به عنوان مدل کشف کرد و به او پیشنهاد کرد که
به عنوان مدل عکاسی به کار بپردازد. چندی نگذشت که عکس‌هاى این چهره جوان
زینت‌بخش مجله‌هاى پرفروش آمریکایى گردید.
نورما جین پس از مدتی راهی هالیوود شد تا رویای هنرپیشگی را محقق سازد. او
در استودیوی فیلمسازی کلمبیا دوره‌های آموزش بازیگری را طی کرد و در نخستین
سال‌های فعالیت هنری‌اش نقش‌های کوچکی را در فیلم‌ها برعهده گرفت.
او در کنار فعالیت‌های هنرپیشگی‌اش همچنان در برابر دوربین عکاسان قرار
می‌گرفت. در سال 1956 بود که نام هنری "مریلین مونرو" را رسما به ثبت
رساند.
فیلمسازان هالیوود در آغاز نسبت به توانایی‌های بازیگرى مریلین مونرو تردید
داشتند.درخشش مریلین
در فیلم‌هایى چون «جنگل آسفالت» (محصول 1950) و نیز «نیاگارا» (محصول 1953)
سبب شد که این پیشداورى‌ها به تدریج از میان برود.
مریلین مونرو به ویژه با نشان دادن استعداد خود براى نقش‌هاى کمدى در
فیلم‌هایى چون "آقایان موطلایى‌ها را ترجیح مى‌دهند" (محصول 1953) و نیز
"چگونه مى‌توان با یک میلیونر ازدواج کرد" (محصول 1953) توجه سینماگران را
به خود جلب کرد. در همین دو فیلم بود که توانایی‌های او در عرصه رقص و آواز
هم نمایان شد.
مونرو در طول فعالیت‌های خود با ستارگان مشهور هالیوود همکاری داشت، از
جمله کری گرانت. یکی از فیلم‌هایی معروف مریلین مونرو "خارش هفت ساله" (محصول 1955) است که
کارگردانی آن را بیلی وایلدر بر عهده داشت. مونرو به خاطر نقش‌آفرینی در
این فیلم نامزد دریافت جایزه فیلم آکادمی بریتانیا شد.
مریلین مونرو در سال 1954 به مدرسه هنرهای دراماتیک نیویورک رفت. او زیر نظر استادانی چون لى
استراسبرگ دوره‌ى بازیگرى را طی کرد. مونرو پس از آن در فیلم "ایستگاه
اتوبوس" (محصول 1956) نقش‌آفرینی کرد و با درخشش خود در این اثر ستایش
منتقدان فیلم را برانگیخت.
مریلین مونرو در مجموع سه بار ازدواج کرد که سومین بار آن با آرتور میلر
نویسنده‌ى آمریکایى بود. وى دو سال آرام و بى‌جنجال هنرى را در کنار آرتور
میلر در لندن و نیویورک گذرانید.
مونرو در سال 1958 به هالیوود بازگشت تا در کنار جک لمون و تونی کورتیس در
فیلم به‌یادماندنی "بعضی‌ها داغش را دوست دارند"، هنرنمایی کند. این فیلم
موفقیت زیادی کسب کرد
از آن پس بود که زندگی مریلین مونرو به سراشیبی افتاد. آخرین سال زندگی
مشترک او با آرتور میلر، با بحران‌هاى روحى مریلین و اعتیاد او به مواد
مخدر و الکل همراه بود. همین مسئله نیز به جدایى این زوج منجر شد.
در این ایام شایعه‌ى روابط پنهانى او با برادران کندى بر سر زبان‌ها بود.
حضور مریلین مونرو در جشن تولد جان کندى، رئیس‌جمهور آمریکا در ماه مه 1962
و آواز خواندن او برای کندی به شایعات بیشتر دامن زد.
مریلین مونرو در سال 1961 در آخرین فیلم خود "ناجورها" در کنار کلارک گیبل
ظاهر شد؛ فیلمی که موفقیت چندانی به دست نیاورد. فیلمنامه این اثر را آرتور
میلر نوشته بود.
مریلین مونرو در روز 5 اوت 1962 در برنت‌وود نزدیکى هولیوود و ظاهرا به
دلیل استفاده‌ى بیش از حد از داروى خواب‌آور چشم از جهان فروبست. درباره
مرگ او افسانه‌های زیادی ساخته‌اند، از خودکشی گرفت تا قتل برنامه‌ریزی
شده. مرلین مونرو، چهره‌ی افسانه‌ای هالیوود اگر در قید حیات می‌بود، روز 1
ژوئن 2017 تولد نود و یک سالگی خود را جشن می‌گرفت.
