زمین برای مدت‌های طولانی در شرایط مساعد و مناسب برای حیات باقی مانده است
سیاره زمین به یک دلیل ساده برای مدت‌های طولانی، قابل سکونت باقی مانده است: خوش شانسی. محققان در دانشگاه ساوت همپتون، شبیه‌سازی‌های عظیمی از تغییرات و تحولات اقلیمی 100 هزار سیاره فرضی و تصادفی انجام داده‌اند. هر سیاره 100 بار با رخداد‌های تغییرات اقلیمی تصادفی شبیه‌سازی شد تا بتوان دید که آیا آن سیاره می‌تواند به مدت سه میلیارد سال به‌صورت پایدار میزبان حیات شبیه به زندگی روی زمین باشد.
9 درصد از این سیاره‌ها (معادل 8هزار و 700 سیاره) دست‌کم یک‌بار نتیجه موفقیت‌آمیز نشان دادند، بقیه (حدود 8هزار) تقریبا در کمتر از 50 بار از 100 بار موفق بودند. از میان حدود چهار هزار و 500 سیاره نیز در کمتر از 10بار از 100 بار نتیجه موفقیت‌آمیز حاصل شد.
پروفسور توبی تیرل، متخصص علوم سیاره‌ای می‌گوید که نتایج این بررسی که در ژورنال زمین و محیط‌زیست «نیچر» منتشر شده است نشان می‌دهد «بخت و شانس» در اینجا یک عامل مهم در پاسخ به این پرسش است که آیا سیاره‌هایی از قبیل زمین، می‌توانند در مدت بیش از میلیارد‌ها سال به‌طور پیوسته میزبان حیات باشند یا خیر.
پروفسور تیرل می‌گوید: «آب‌وهوای باثبات و زیست‌پذیر دایمی روی زمین، بسیار عجیب است. همسایگان ما مریخ و زهره (ونوس)، دمای مناسب و قابل زندگی ندارند، اگرچه که مریخ یک‌بار این شرایط را داشت. زمین نه تنها امروزه برای حیات موجودات زنده دمای مناسب دارد بلکه این دما را طی سه تا چهار میلیارد سال گذشته حفظ کرده است؛ یک محدوده زمانی وسیع از دوره‌های زمین‌شناسی.»
او می‌افزاید: «ما اکنون درمی‌یابیم که زمین برای مدت‌های طولانی در شرایط مساعد و مناسب برای حیات باقی مانده است؛ دست‌کم تا حدودی از روی شانس. تعداد دیگری از سایر رخداد‌های بزرگ می‌توانسته‌اند زیست پذیری زمین را تغییر دهند. رخداد‌هایی از قبیل اینکه مثلا اگر سیارکی با ابعاد کمی بزرگتر به زمین برخورد می‌کرد یا اینکه این برخورد در زمان دیگری صورت می‌گرفت.»
پروفسور تیرل می‌گوید: «اگر یک ناظر هوشمند در نخستین زمان‌های زمین، وقتی اولین بارقه‌های حیات روی این سیاره وجود داشتند می‌توانست شانس زیست پذیری این سیاره را برای چند میلیارد سال بعدی محاسبه کند، محاسبات او احتمال بسیار پایینی برای چنین فرضی در نظر می‌گرفت و بخت بسیار کمی برای زیست پذیری پایدار روی زمین برآورد می‌کرد.»
این احتمالات بسیار پایین به معنای آن است که احتمال و شانس یافتن یک دوقلوی قابل سکونت و زیست‌پذیر برای زمین جایی در این کیهان، بسیار اندک است؛ مسئله‌ای که با افزایش ماموریت‌های بین ستاره‌ای، به طور ویژه موردتوجه ستاره‌شناسان قرار گرفته است.
اگرچه یافتن یک سیاره مشابه زمین بسیار دشوار است، اما دانشمندان احتمالا دوقلوی گمشده ماه را که جایی پشت مریخ در حرکت است پیدا کرده‌اند. اخیرا دانشمندان سیگنال‌های رادیویی عجیبی را یافته اند که از یک سیاره خارج از منظومه شمسی سرچشمه می‌گیرد. این سیگنال‌ها از صورت فلکی «گاوران» می‌آیند که در سمت شمال آسمان قابل دیدن است.
منبع: ایندیپندنت
