فرادید؛ آیا به دنبال کسب درآمد بیشتر هستید؟ برایتان خبر خوبی داریم! تمام چیزی که نیاز دارید مبتلا شدن به کووید 19، نمردن و فروش پلاسمای خون غنی از آنتی‌بادی است.
به گزارش فرادید به نقل از گاردین، مراکز خون در سراسر آمریکا به نجات‌یافتگان از کووید 19 بابت پلاسمای خون‌شان –ماده زردرنگی که 55درصد از کل خون را تشکیل می‌دهد – هزینه پرداخت می‌کنند.
ظاهراً، شما می‌توانید مبلغی در حدود 100 تا 200 دلار بابت هر بار فروش پلاسما دریافت کنید.
به نظر می‌رسد که برخی از دانشجویان کارآفرین این فرصت را غنیمت شمرده و می‌خواهند از چنین طرحی پولسازی کنند. دانشگاه بیرمنگام یانگ در آیداهو اخیراً اعلام کرده که اقدام دانشجویان این دانشگاه برای قرار دادنِ «عمدی» خودشان در معرض ویروسِ کرونا برای دریافت پول شیرینِ خون، مسئولان دانشگاه را «عمیقاً به دردسر انداخته است.»
این دانشگاه اعلام کرده است: «هرگز نیازی نیست برای برطرف کردن نیاز‌ها به رفتار‌هایی متوسل شوید که سلامتی یا امنیت‌تان را به خطر می‌اندازد.» عقیده شریفی است.
اما حقیقت این است که اگر بنا نبود تعداد زیادی از افراد برای برطرف کردنِ نیازهایشان مجبور شوند سلامتی‌شان را به خطر بیندازند، پس اساساً چرا صنعتِ پررونقِ پلاسمای خون در بدو امر در آمریکا راه اندازی شد.
حتی پیش از آنکه ویروس کرونا قربانی بگیرد نیز آمریکا‌هایی‌های کم‌درآمد از طریق فروش پلاسمای خون زندگی خود را می‌گذراندند.
یک مقاله که در سال 2015 در آتلانتیک منتشر شده است می‌گوید: «فروش پلاسمای خون در میان افراد بسیار فقیر آمریکایی آنقدر شایع است که می‌توان گفت برای حیات آن‌ها ضروری است.»
آمریکا تنها کشور توسعه‌یافته‌ایست که در آن پلاسمای خون فروشی است. شما اجازه ندارید پلاسمای خون را در انگلستان یا هر کشور توسعه‌یافته دیگری بفروشید.
اما در آمریکا شما می‌توانید حتی تا دو بار در هفته - که به طور معمول هر بار 90 دقیقه طول می‌کشد و شما بابت هر بار بین 30 تا 50 دلار دریافت می‌کنید - پلاسما اهدا کنید. این رقم بیشتر از 7.25 دلار در ساعت است که میانگین دستمزد فدرال در این کشور است.
البته سود شرکت‌هایی که خون شما را در شیشه می‌کنند بسیار بیشتر است: پلاسمای خون یک کسب‌و‌کار مولتی‌میلیارد‌دلاری در آمریکاست.
در حقیقت، محصولات خونی 12امین صادرات ارزشمند در آمریکا را تشکیل می‌دهند؛ در سال 2016، بیشترین درصد صادرات آمریکا متعلق به محصولات خونی بود که بالاتر از محصولاتی مانند سویا و محصولات کامپیوتری قرار گرفته بود.
در بین افرادی که در صنعت مشغولند یک جوک بسیار رایج است: آن‌ها می‌گویند آمریکا که 70 درصد از پلاسمای خون در سراسر جهان را تولید می‌کند «اوپک جمع‌آوری پلاسما در جهان است.»
اهدای پلاسما اکنون یا هر زمان دیگری صدمه‌ای به شما نمی‌زند. درحقیقت، این کاری است که اگر می‌توانیم همیشه باید انجام دهیم: پلاسما برای درمان‌های حیاتی و نجات‌بخش به شدت ضروری است.
در کشور‌هایی نظیر انگلستان نجات‌یافتگان از کووید 19 تشویق می‌شوند پلاسمای خون خود را برای نجات افراد از کووید 19 اهدا کنند. اما فروش پلاسمای خون 104 بار در سال - کاری که آمریکایی‌های مستأصل انجام می‌دهند - ممکن است مسئله دیگری باشد.
برخی کارشناسان و محققان نسبت به سلامت بودن این کار تردید دارند و حتی در آمریکا هم اگر شما به جای فروش پلاسما بخواهید آن را اهدا کنید برایتان محدودیت‌هایی برای اهدا در نظر می‌گیرند.
برخی از افراد که به طور مرتب پلاسمای خون خود را می‌فروشند از وضعیت‌هایی مانند میگرن، بی‌حسی و غش شکایت می‌کنند.
من با این ایده که افراد باید مجاز باشند در ازای خون خون پول دریافت کنند مخالف نیستم: تا زمانیکه این کار با نظمی مشخص انجام شود، تعداد دفعات اهدای خون ایمن باشد و بهایی که بابت آن پرداخت می‌شود نیز عادلانه باشد.
اما، آنچه که من قویاً با آن مخالف هستم آن است که مردم برای گذران زندگی به فروش پلاسمای خون متوسل شوند؛ آن هم به دلیل فقدان دولت رفاه و پایین بودن دستمزد‌ها که یعنی این تنها کاری است که آن‌ها برای کسب درآمد می‌توانند داشته باشند.
حتی اگر اهدای پلاسمای خون کاملاً بدونِ خطر بود، چیزی درباره صنعت پلاسمای خون در آمریکا وجود دارد که اساساً تهوع‌آور است.
برطبق یک گزارش، مراکز اهدای خون به صورت نامتقارنی در مناطقی تأسیس شده‌اند که محل زندگی افراد کم‌درآمد است و بیشتر پولی که از این طریق حاصل می‌شود صرف برطرف کردن ضروریات ابتدایی زندگی و تأمین خوراک می‌شود.
این اتفاق دارد در ثروتمندترین کشور جهان رخ می‌دهد. این باید باعث شود خون‌تان به جوش بیاید.
