ام‌اس؛ یک بیماری با هزار و یک افسانه

 

به مناسبت آغاز ماه مارس، ماه آگاهی از بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا همان ام‌اس، به افسانه‌ها و باور‌های غلطی می‌پردازیم که این بیماری نیز از گزند آن‌ها در امان نمانده است.

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن است که مغز و نخاع را درگیر می‌کند. یک بیماری مادام‌العمر که باعث ناتوانی‌های عصبی و طیف وسیعی از علائم می‌شود.

فقط افراد مسن به ام‌اس مبتلا می‌شوند: در واقع بیشتر افراد مبتلا به ام‌اس اولین علائم خود را در سنین 20 تا 40 سال تجربه می‌کنند. اگرچه ممکن است این بیماری در هر سنی ظاهر شود، اما ابتلا به ام‌اس پس از 50 سالگی نسبتاً نادر است.

افراد مبتلا به ام‌اس نباید ورزش کنند: این خلاف واقع است، چون ورزش می‌تواند به کاهش علائم کمک کند و تعادل و قدرت را بهبود بخشد.

 

ورزش باید به عنوان راهی ایمن و موثر برای توانبخشی در بیماران ام‌اس در نظر گرفته شود. شواهد موجود نشان می‌دهد که یک برنامه ورزشی تحت نظارت پزشک می‌تواند تناسب اندام، عملکرد و کیفیت زندگی و همچنین اختلالات قابل اصلاح را در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بهبود بخشد.

در صورت علائم جزئی، نیازی به درمان نیست: در حال حاضر متخصصان می‌گویند حتی اگر علائم ام‌اس نسبتاً جزئی باشد، درمان مهم است. در مراحل اولیه بیماری، علائم آن ممکن است مشکلات زیادی ایجاد نکند، اما درمان زودرس و پیگیری طولانی‌مدت می‌تواند پیشرفت بیماری را کُند کند.

افراد مبتلا به ام‌اس نباید باردار شوند: افسانه رایج دیگر این است که ام‌اس می‌تواند تلاش برای باردار شدن را مختل کند. متخصصان مغز و اعصاب بریتانیا معتقدند ابتلا به ام‌اس بر باروری یا خطر سقط جنین تأثیر نمی‌گذارد، و بارداری خطر ناتوانی طولانی‌مدت ناشی از ام‌اس را افزایش نمی‌دهد. ولی افراد مبتلا به ام‌اس نباید درمان دارویی بیماری را در صورت تمایل به بارداری به تعویق بیندازند.

من بیماری ام‌اس دارم، پس فرزندانم نیز مبتلا می‌شوند: در حالی که یک مولفه ژنتیکی در ام‌اس وجود دارد، اما این بیماری به طور مستقیم از والدین به کودک منتقل نمی‌شود. مطالعات نشان داده است که اگر یک دوقلوی همسان به ام‌اس مبتلا شود، 40 درصد احتمال دارد که دوقلوی دیگر نیز به این بیماری مبتلا شود.

 

در دوقلو‌های غیرهمسان، این خطر 3 تا 5 درصد است. این نشان می‌دهد که گرچه ژن‌ها در این امر دخیل هستند، اما این تمام ماجرا نیست.

مبتلایان به ام‌اس باید از اضطراب دوری کنند: درست است که وقایع استرس‌زای زندگی می‌تواند علائم ام‌اس را برای برخی افراد بدتر کند؛ همچنین درست است که افراد مبتلا به ام‌اس بیشتر دچار اضطراب می‌شوند، اما متخصصان تاکید دارند که از استرس نمی‌توان و نباید به طور کامل اجتناب کرد.

 

چالش این است که یاد بگیریم از شدت آن بکاهیم. علاوه بر این هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد استرس باعث بروز ام‌اس می‌شود.

ام‌اس همیشه کشنده است: اگرچه بیماری ام‌اس یک بیماری مادام‌العمر است، اما کشنده نیست. خوشبختانه بخشی از کنترل بیماری که به عهده شماست، در کنار پیشرفت‌هایی که در درمان این بیماری صورت گرفته، می‌تواند زندگی رضایت بخش تری به شما بدهد.

 

منبع: دویچه  وله