محققان این پارچه را 100 بار شستند و خشک کردند، اما درخشش آن با گذشته، هیچ فرقی نکرد
محققان پارچه هوشمند و قابل تا شدن ساختهاند که میگویند آینده پوشاک و نمایشگرها را دگرگون میکنند. این پارچه نوساخته مانند بیشتر پارچههای دیگر، انعطافپذیر، پرمنفذ و بادوام است و این امکان را فراهم میکند تا برای کاربردهای مختلف، مورد استفاده قرار گیرد.
این پارچه قابل شستوشو است و در اثر پوشیدن فرسوده نمیشود یا از بین نمیرود؛ اما در عین حال الکترونیکی است و حالت نمایشگر هم دارد. حتی میتوان صفحهکلیدهای لمسی و منبعتغذیههای پارچهای نیز در آنها گنجاند و آن را به رایانه تبدیل کرد.
این محققان توانستهاند نقشهای تعاملی روی این پارچه به نمایش درآورند یا آن را برای ارسال یا دریافت پیامهای صوتی از طریق اتصال بلوتوثی به تلفن همراه هوشمند، به کار گیرند.
این پارچه، از قطعات نورانی منفردی از جنس الیاف رسانا و درخشان ساخته شده است که در نقاط اتصالی درون آن، به هم میرسند.
به گفته این محققان، حتی اگر این پارچه را هزار بار خم و راست کنیم، بکشیم یا فشار دهیم، بیشتر اجزای آن همچنان حالت نمایشگری پایدار خود را حفظ میکنند. محققان این پارچه را 100 بار شستند و خشک کردند، اما درخشش آن با گذشته، هیچ فرقی نکرد.
محققان پیشتر هم توانسته بودند منسوجاتی بسازند که مجموعه کارکردهای هوشمندانهای مثل حسگری یا برقرسانی داشته باشد؛ اما این پارچه جدید، نقطه عطفی در صنعت نساجی به شمار میآید، زیرا برای نخستین بار است که توانستهاند نمایشگری بزرگ و کارآمد را در منسوجات تعبیه کنند که در برابر فرسودگی هم مقاوم باشد و در پوشاک، به آسانی قابل استفاده باشد.
پارچهای که این محققان ساختهاند، شش متر طول و 25 سانتیمتر عرض دارد. به گفته محققان، این پارچه مانند منسوجات سنتی بادوام است و حالت نمایشگری در سراسر آن یکنواخت است.
کاربرد اصلی این فناوری که محققان ارائه دادهاند، در مراقبتهای درمانی است و افرادی در برقراری ارتباط مشکل دارند، میتوانند از طریق پوشاک خود این کار را انجام دهند؛ چنین لباسی، سیگنالهای مغز را دریافت میکند و با تحلیل آنها میتواند بفهمد حال فرد چطور است و روی لباس وی نمایش دهد.
البته تصور کاربردهای زیباشناختی این پارچه نیز دشوار نیست و شرکتهای بسیاری سعی کردهاند این فناوری را در پوشاک خود بگنجانند. این تحقیق امروز در مقالهای به نام «پارچههای نمایشگر بزرگ و یکپارچه با سامانههای کارکردی» در مجله «نیچر» چاپ شده است.
منبع: ایندیپندنت