به گزارش مشرق، در تاریخ 27 بهمن در خبری به فدراسیون فوتبال و همچنین باشگاه هایی که قرار است در لیگ قهرمانان آسیا حضور پیدا کنند، این هشدار را دادیم که قرار است میزبانی از تیم های ایرانی گرفته شود اما از آنجایی که همیشه دیر به دقیقه 90 می رسیم، در روزهایی که مردان تاثیرگذار فدراسیون گذشته به کارهای مربوط به انتخابات مشغول بودند، این موضوع مهم به فراموشی سپرده شد.
روز گذشته کنفدراسیون آسیا سرانجام خبرهایی که غیر رسمی در این زمینه به گوش می رسید را رسمی و طبق برنامه ای که اعلام کرد، مشخص شد برای هیچ باشگاه ایرانی حق میزبانی قائل نشده است. این در حالیست که در بین 3 نماینده قطعی ایران در مرحله گروهی (استقلال، تراکتور و پرسپولیس)، تیم پرسپولیس دارای شرایط واجد میزبانی بود اما حتی برای سرخپوشان هم مسئولان کنفدراسیون حقی قائل نشدند و هند را که از لحاظ تجربی و کیفی قابل قیاس با ایران نیست را بر دیگر تیم های گروه E ترجیح دهند.
البته که به دلیل تحریم های ظالمانه علیه کشورمان، نقل و انتقالات پول به سختی انجام می شود و ای اف سی هم همین موضوع را دستمایه مهمی برای ندادن میزبانی قرار داده اما سوال اینجاست که وظیفه مسئولان ورزش کشور و مسئولان فدراسیون فوتبال برای دفاع از حق کشورمان در چنین مواقعی چیست؟ آیا دست روی دست گذاشتن و بی توجهی به موضوعی که از دو ماه قبل پالس های آن در فضای رسانه ای و مجازی داده شده بود، جای توجیه دارد؟
چه فاجعه ای از این بدتر که برای ای اف سی سالها حضور ایران در این رقابت ها و تاثیرگذاری حضور تیم های ایرانی پرطرفدار در لیگ قهرمانان اهمیتی نداشته و با در نظر گرفتن اینکه مسئولان ایرانی برای دفاع از حق باشگاه ها هیچ اقدام موثری انجام نداده اند، تحریم ها و حق پخش را بهترین بهانه برای خارج کردن ما از میزبانی قرار داده اند. آیا مسئولان گذشته فدراسیون نباید توضیح بدهند که وقتی متوجه چنین جریانی شده اند، چه برنامه ای برای حل این ماجرا داشته اند؟
نکته بسیار حائز اهمیت دیگری که نباید به راحتی از آن گذشت بی توجهی کنفدراسیون آسیا به عدم حضور تیم های ایرانی در عربستان است که بدون در نظر گرفتن ملاحظاتی که بین دو فدراسیون وجود دارد، میزبانی گروه استقلال را به الاهلی عربستان داده اند.
آخرین مذاکراتی که باشگاه های ایرانی با ای اف سی در این زمینه داشتند، مربوط به لیگ قهرمانان سال گذشته است. در آخرین تصمیم گیری ها قرار بر این شد که تیم های ایرانی در مرحله رفت میهمان باشند و برای دور برگشت تصمیم گیری مجدد شود اما با توجه به شیوع کرونا تصمیم گیری در مورد میزبانی و میهمانی نیمه تمام ماند و مسابقات هم در ادامه متمرکز برگزار شد.
اکنون تصمیم مسئولان ورزشی، سیاسی و در نهایت فدراسیون بابت تصمیم جدید AFC حائز اهمیت است. از این مسئله هم نباید به راحتی گذشت که قطر که سال گذشته میزبانی متمرکز بازی ها حتی در شرق آسیا را برعهده گرفت، ناگهان از میزبانی دور جدید کنار کشید تا به نوعی این موضوع به نفع عربستان تمام شود. مسئله ای که کاملا فوتبال ایران را تحت تاثیر قرار داده است.
بر فدراسیون جدید ایران نمی توان بابت این موضوع خرده ای گرفت چون نابسامانی که از گذشتگان رسیده را تحویل گرفته اند اما تصمیم گیری و دفاع از حقوق باشگاه ها بر عهده مدیران جدید است. اینکه آنها چه راهکاری برای برون رفت این وضعیت دارند که می تواند برای تیم ملی هم موثر واقع شود.
در واقع تصمیم روز گذشته کنفدراسیون آسیا زنگ خطری برای میزبانی مرحله گروهی انتخابی جام جهانی است. در مورد میزبانی گروه ایران هم زمزمه های شدیدی بابت برگزاری مسابقات در بحرین است. اتفاقی که اگر رخ دهد، از سلب میزبانی باشگاه های ایرانی یک پله بدتر است. وضعیت تیم ملی کشورمان در گروهی که عراق، بحرین، کامبوج و هنگ کنگ قرار دارد، نامناسب است و در واقع شاگردان دراگان اسکوچیچ برای صعود از این مرحله باید تمام دیدارهای برگشت خود را ببرند. تصور اینکه میزبانی در کشوری باشد که از نظر نتیجه گیری از ایران بهتر عمل کرده فشار روانی زیادی بر تیم ملی وارد می کند.
آیا فدراسیون جدید در دیپلماسی ورزشی خود همانند گذشتگان عمل می کند یا به روش های دیگری متوسل می شود؟ این موضوعی است که شهاب عزیزی خادم رئیس فدراسیون و هم قطارانش باید خیلی زود به نتیجه برسند؛ وگرنه شاهد از دست رفتن این میزبانی هم خواهیم بود.
