تشخیص
اولین کاری که پزشک در تشخیص سرطان استخوان انجام می‌دهد. گرفتن یک سابقه پزشکی کامل است که در آن مسائل مربوط به سلامتی و همینطور علائم اولیه و پیشرفت بیماری مورد بررسی قرار می‌گیرد. برخی از سرطان‌ها جنبه ژنتیکی دارند و در صورتی که یکی از اعضای خانواده به آن دچار شوند، احتمال ابتلای سایر اعضا نیز وجود دارد.
برخی از انواع سرطان‌ها، به خصوص سرطان ریه در افراد سیگاری شایع‌تر است. شرح علایم و نشانه‌ها توسط بیمار می‌تواند به تشخیص سرطان از سوی پزشک کمک کند. پزشک با انجام یک معاینه کامل فیزیکی می‌تواند علائم بیماری را بیابد. آزمایش خون نیز در تشخیص برخی از انواع سرطان مفید است.
سپس ممکن است پزشک آزمایش‌های دیگری را درخواست کند، همچون اشعه ایکس، سی‌تی‌اسکن و یا MRI که این آزمایش‌ها جزئیات دقیق‌تری از استخوان‌ها را نشان می‌دهند و محل، اندازه و نوع دقیق تومور را مشخص می‌کنند. زمانی که تومور شناسایی شده پزشک اطلاعاتی از شرح حال بیمار را با معاینه فیزیکی همراه با مطالعات آزمایشگاهی و تصویربرداری در کنار یکدیگر قرار می‌دهد و علل احتمالی و روش‌های درمانی را بررسی می‌کند. گاهی نیز یک نمونه (بیوپسی) از تومور را از طریق یک سوزن کوچک و یا یک برش کوچک به دست می‌آورد تا از تشخیص خود و البته روش درمانی مناسب مطمئن شود.
عوارض جانبی درمان
متأسفانه هر یک از درمان‌های سرطان استخوان دارای خطر است و عوارض جانبی دارند. خطرات عمل جراحی شامل عفونت، عود سرطان و آسیب به بافت‌های اطراف است. بسته به محل سرطان، گاه ممکن است نیاز به برداشتن بخشی از استخوان، عضله، عصب و یا رگ‌های خونی باشد و همین امر با خطر شکستگی استخوان از دست دادن حس و ضعف همراه است.
پس از عمل جراحی با مراجعه به یک متخصص توانبخشی می‌توان قدرت و عملکرد خود را بهبود بخشید. در شیمی‌درمانی نیز چون از داروهای بسیار قوی استفاده می‌شود، مو، سلول‌های خونی و دستگاه گوارش تحت تاثیر قرار می‌گیرند و با عوارضی همچون تهوع، استفراغ، ریزش مو، عفونت و خستگی همراه است. خوشبختانه این عوارض جانبی معمولاً بعد از شیمی درمانی رفع می‌شوند. مراجعه به متخصص تغذیه و تغذیه مناسب برای افرادی که دچار تهوع و کاهش اشتها می‌شوند، بسیار مفید است. عوارض جانبی پرتودرمانی نیز خستگی، کاهش اشتها و صدمه به پوست اطراف و بافت‌های همراه است.
درمان
روش‌های مختلفی برای درمان سرطان وجود دارد و معمولا بهترین درمان براساس نوع سرطان، محل و مهاجم بودن و یا عدم انتشار آن به سایر ارگان‌ها و بافت‌ها تعیین می‌شود. به‌طور کلی سه نوع درمان اصلی برای سرطان استخوان وجود دارد: جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی که هر یک از آنها می‌توانند به صورت جداگانه و یا همراه با یکدیگر استفاده شوند.
جراحی: وضعیت استخوان را بررسی می‌کند و در صورت طبیعی بودن، معمولا کل تومور را برمی‌دارد که احتمال کمتری برای عود بیماری وجود دارد؛ اما بسته به نوع و مقدار استخوان جایگزین شده توسط تومور، نوع عمل و یا پیوند استخوان و یا استفاده از ایمپلنت‌های فلزی مشخص می شود. اگر پزشک تشخیص دهد که هنوز بخشی از بافت سرطانی در بدن وجود دارد نیاز به درمان های مکمل و جراحی بیشتر است.
شیمی درمانی: در این روش پزشک متخصص با تجویز داروهای مختلف از رشد سلول‌های سرطانی پیشگیری می‌کند. گاه برای کوچک کردن اندازه تومور قبل از جراحی، شیمی درمانی انجام می‌شود و گاه پس از عمل و برای از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده استفاده می‌گردد. در پرتودرمانی نیز انکولوژیست با استفاده از انرژی اشعه رادیو اکتیو سلول‌های سرطانی را هدف قرار می‌دهد و همانند شیمی‌درمانی قبل و یاپس از عمل جراحی استفاده می‌شود و بستگی به نوع سرطان دارد.
