پژوهشگران آمریکایی با کمک یک روش جدید توانستند گسترش سرطان‌های سر و گردن را در موش‌ها کاهش دهند.
پژوهشگران "دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس" (UCLA) توانسته‌اند با هدف قرار دادن آنزیمی که نقش مهمی در سلول‌های سرطان سر و گردن بر عهده دارد، رشد و گسترش تومور‌ها را در موش‌ها به صورت قابل توجهی کاهش دهند و به کارآیی ایمنی‌درمانی در انواع سرطان‌هایی که اغلب در برابر درمان مقاوم هستند، بیفزایند.
شاید یافته‌های این پژوهش بتوانند به پژوهشگران کمک کنند تا روش‌های بهتری را برای غلبه بر سرطان‌های تهاجمی سر و گردن که بر دهان، بینی و گلو اثر می‌گذارند، ارائه دهند.
ایمنی‌درمانی که به عنوان یک درمان بالینی برای سرطان‌های گوناگون به کار می‌رود، دفاع بدن را برای غلبه بر بیماری تقویت می‌کند.
تاکنون برخی از سرطان‌ها از جمله سرطان‌های سر و گردن، واکنش خوبی نسبت به ایمنی‌درمانی نداشته‌اند یا واکنش آن‌ها به خوبی واکنش سرطان‌های دیگر نبوده است. تشخیص سرطان‌های سر و گردن، ضعیف است و میزان مرگ و میر این سرطان‌ها نیز بالا است؛ بنابراین نیاز فوری به درمان‌های مؤثر احساس می‌شود.
پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس به سرپرستی دکتر "کان یو وانگ" (Cun-Yu Wang)، استاد زیست‌شناسی دهان این دانشگاه، در بررسی جدیدی نشان داده‌اند که شاید بتوان با هدف قرار دادن نوعی آسیب‌پذیری در روند تکثیر تومور و ایمنی آن، واکنش سلول‌های تومور را نسبت به ایمنی‌درمانی تحت تاثیر قرار داد.
آنزیمی که پژوهشگران بر آن تمرکز کرده‌اند، "KDM4A" نام دارد که می‌تواند بیان ژن را تنظیم کند، به خاموش کردن برخی از ژن‌ها در سلول بپردازد و برخی دیگر را فعال کند. بیان بیش از اندازه آنزیم KDM4A در سرطان‌های سر و گردن، بیان ژن مرتبط با تکثیر و گسترش سلول سرطانی را تقویت می‌کند.
این موضوع مشخص است که اگر سلول‌های تومور توسط سیستم ایمنی بدن شناسایی نشوند و تحت نظارت نباشند، می‌توانند متاستاز کنند و به سایر بخش‌های بدن برسند.
تکثیر سلول سرطانی، به واسطه گسترش و فعال شدن غیرعادی مسیر‌های سیگنال‌دهی سلول‌های سرطانی رخ می‌دهد. سوال پژوهشگران این است که اگر بتوانند این فرآیند را مختل کنند و به شناسایی آسیب‌پذیری بپردازند، واکنش بدن در مقابله با سلول‌های سرطانی و همچنین واکنش نسبت به ایمنی درمانی تغییر خواهد کرد یا خیر.
"وانگ" گفت: ما می‌دانیم که ژن KDM4A، نقش مهمی در تکثیر و گسترش سلول‌های سرطانی دارد؛ بنابراین پژوهش خود را بر پاکسازی این ژن متمرکز کردیم.
پژوهشگران با حذف ژن KDM4A در موش‌ها، کاهش قابل توجهی را در متاستاز سرطان و گسترش آن مشاهده کردند. همچنین آن‌ها دریافتند که حذف این ژن می‌تواند سلول‌های تی بدن را برای مقابله با عفونت فعال کند.
یافته‌های این پژوهش، امید پژوهشگران را برای توسعه مهارکننده‌های ویژه KDM4A و روش‌های مؤثر ایمنی‌درمانی سرطان افزایش می‌دهد.
این پژوهش، در مجله "Molecular Cell" به چاپ رسید.
