سرویس ورزش مشرق – با پایان سال 1399 و البته قرن چهاردهم هجری شمسی باز هم دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی واگذار نشدند و این برنامه هدفمند، به قرن پانزدهم کشیده شد. در صحبتی که با یکی از اعضای اسبق هیأت مدیره باشگاه استقلال داشتیم در ارتباط با خصوصی سازی و البته اختلافاتی که همواره در جمع مدیران این باشگاه در این سالها مشاهده شده حرف زدیم.
حسین فرزامی در گفت و گو با مشرق، درباره اتفاقات اخیر در عدم خرید بازیکن مد نظر فرهاد مجیدی برای استقلال و البته سهم مسعود سلطانی فر در عدم واگذاری سرخابی ها به بخش خصوصی حرف زد.
متن این صحبتها در ادامه می آید:
* مدیران استقلال امی قاسمی نژاد را جذب نکردند! فکر می کنید پرداخت 3 میلیارد تومان برای مدیران متمول استقلال تا این اندازه سخت بود؟
- قطعا که سخت نبوده است. شکر خدا افرادی در هیأت مدیره استقلال هستند که این اعداد برایشان پول خورد است و باید دید مشکل از کجاست. من قبل از این موضوع به فکر فرهاد مجیدی هستم.
* چرا مجیدی؟
- سابقه نشان داده او به محض اینکه در تیمش مشکلی ایجاد می شود قهر می کند و تیم را رها می کند. حالا می خواهد این مشکل مالی باشد، می خواهد اداری یا هر چیز دیگری باشد. او اصلا حاضر نیست خودش را به خطر بیندازد. در حالی که از قدیم گفته اند کسی که تنش را به آب می زند باید انتظار خیس شدن را داشته باشد. سرمربیگری در استقلال همان قدر که محبوبیت و کِیف کردن دارد سختی های خودش را هم دارد. در واقع پستی و بندی ها در کنار هم هستند. او باید خودش را در این قبیل مسایل دخالت بدهد.
* یعنی در امور مدیریتی ورود کند؟
- بله! سرمربی تیم می تواند برود و بین مدیران باشگاه بنشیند و خواسته اش را رخ به رخ و چشم در چشم مطرح کند. باید برود و بگوید من فلان بازیکن را می خواهم تا جام بیاورم. کاری که امثال امیر قلعه نویی می کنند. به هر حال هر اتفاق خوب و بدی در استقلال رخ بدهد همه این نفرات سهیم هستند. اگر فرهاد مجیدی بخواهد کناری بنشیند کارها پیش نمی رود و باید خودش هم در خیلی مسایل ورود کند. به ویژه مسایلی مانند یارگیری. او قطعا می دانسته که خرید قاسمی نژاد برای تیمش اهمیت زیادی داشته و باید این موضوع را دنبال کند.
* وظیفه مدیران باشگاه چه بود؟
- آنها هم باید خودشان را نشان بدهند. مدیریت که فقط عکس انداختن در هنگام عقد قرارداد نیست. این روزهاست که باید خودی نشان بدهند. از دسته چکشان هزینه کنند. داشته ایم مدیرانی که در این روزها از اموال شخصی شان زدند تا هوادار در آخر فصل قهرمانی بیاورد. استقلال یک پلی میکر می خواست و این بازیکن می توانست خواسته های فرهاد مجیدی را برآورده کند. ولی با این شیوه مدیریت این ره که می روند به ترکستان است.
* چرا مدیریت باشگاه در چنین روزهایی منفعل می شود؟
- این را باید از وزیر ورزش هم سئوال کرد. از بس که مدیریت استقلال چشمش به دهان وزیر است. این آقایان بدون اجازه مسعود سلطانی فر آب نمی خوردند. این استقلال و آن پرسپولیس دو مجموعه ای هستند که یک بابا دارند ولی نگاهی که به این دو فرزند می شود مساوی نیست. این دو مجموعه باید سالها پیش به بخش خصوصی واگذار شوند ولی وزیر این دو تیم را کرده عصای دست خودش و حاضر نیست از تکیه دادن به آنها دست بردارد. هر کاری می خواهد بکند از این دو تیم خرج می کند و معلوم است که دوست ندارد این دو تیم را به بورس یا هر جای دیگری واگذار کند. او هر دو تیم را برده زیر بلیت دولت و از آنطرف می خواهد از موقعیت اجتماعی شان استفاده کند و از طرفی نمی خواهد برایشان خرج کند.
* فکر می کنید این دو تیم در نهایت واگذار می شوند؟
- والا در قرن چهاردهم که این اتفاق رخ نداد. ببینیم در قرن پانزدهم کسی می آید که چنین عرضه ای داشته باشد! این وزارت ورزش هم با این همه سروصدا و وعده هایش باز هم همه را سرکار گذاشت. خیلی بعید می دانم دولت حالاحالاها دست از سر این دو باشگاه بردارد.