نشانه‌های زبانی که می‌گویند شریک زندگی‌تان قصد جدایی دارد

فرادید؛ جدایی‌ها اتفاقات مطلوبی نیستند و به‌خصوص اگر خیلی ناگهانی و غیرمنتظره رخ دهند، بسیاری را وحشت‌زده می‌کنند.

فرادید به نقل از دیلی میل نوشت، اکنون محققان بر اساس زبانی که افراد به کار می‌برند روشی کلیدی را فاش کرده‌اند که می‌تواند به شما بگوید آیا شریک زندگی‌تان به جدایی می‌اندیشد یا نه. این مطالعه کشف کرده است که افرادی که در فکر خاتمه دادن به یک رابطه هستند زبان‌شان تغییر می‌کند و ضمیر «من» را جایگزین ضمیر «ما» می‌کنند.

برطبق کارشناسان، استفاده از ضمیر «من» با افسردگی و غم همبستگی دارد و نشانه‌ای کلیدی است که می‌گوید یک فرد زیر یک بار سنگینِ شناختی قرار دارد.

محققان امیدوارند این یافته‌ها بصیرت جدیدی را در اختیار مردم بگذارد تا بدانند که کسانی که دوست‌شان دارند چگون در گذر زمان به پایان یک رابطه عاشقانه واکنش نشان می‌دهند.

این مطالعه که در دانشگاه تگزاس انجام شده است نشان می‌دهد که کاربرد ضمیر‌های متفاوت یکی از نشانه‌های اولیه جدایی است. روان‌شناسان می‌گویند در کوچکترین واژگانی که افراد در مکالمات روزمره به کار می‌برند شواهدی از مسیری که رابطه در حال پیمودن است، وجود دارد؛ به‌طوریکه حتی ماه‌ها پیش از آنکه هر یک از طرفین متوجه باشند، می‌توان پیش‌بینی کرد که رابطه‌شان به کجا خواهد رسید.

محققان بیش از 1‌میلیون پست را که 6800‌نفر از کاربران وبسایت ردیت 1 سال قبل و بعد از جدایی‌شان به اشتراک گذاشته بودند تحلیل کردند. این تیم تحقیقاتی کشف کرد که زبان افراد 3‌ماه پیش از جدایی شروع به تغییر کردن کرده بود و تا 6‌ماه پس‌از‌جدایی هنوز به حالت عادی بازنگشته بود.

این مطالعه نخستین مطالعه‌ای است که با استفاده از داده‌های زبان طبیعی به مطالعه جدایی‌ها و طول مدتِ آن‌ها پرداخته است.
سارا سراج، دانشجوی دکترای روان‌شناسی از دانشگاه یوتی در آستین، می‌گوید: «به‌نظر می‌رسد که اثرگذاری جدایی بر زندگی افراد خیلی پیش از آنکه آن‌ها متوجه جدایی شوند، آغاز می‌شود.»

«ما واقعاً متوجه نمی‌شویم که چندبار از حروف اضافه، حروف تعریف یا ضمایر در کلام روزمره‌مان استفاده می‌کنیم، اما این کلمات کاربردی زمانی که شما دچار آشفتگی‌های روانی می‌شوید تغییر می‌کنند و تغییر آن به شکلی است که می‌تواند اطلاعاتی درباره وضعیت روانی و عاطفی افراد در اختیار ما بگذارند.»

او می‌گوید فرقی نمی‌کند که کسی رهاکننده یا رهاشونده باشد، در هر دو صورت شاخص‌هایی در زبان وجود دارد که جدایی قریب‌الوقوع را سه‌ماه قبل از جدایی پیش‌بینی می‌کند و تا 3‌ماه بعد از جدایی نیز همچنان در زبان افراد دیده می‌شود.

طی این مطالعه پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که زبان افراد در نزدیکی جدایی شخصی‌تر و غیررسمی‌تر می‌شد که نشان می‌داد تفکر تحلیلی در آن‌ها کاهش پیدا کرده است. آن‌ها به جای ضمیر «ما» از ضمیر «من» استفاده می‌کردند که نشانه‌ای از افزایش پردازش شناختی بود.

سراج می‌گوید: «این تغییر ضمیر از ما به من نشان می‌دهد که فرد یک بار شناختی سنگین را حمل می‌کند. او به شدت روی خودش متمرکز شده و عمیقاً درباره چیزی فکر می‌کند.»

سراج می‌گوید: «بعضی اوقات استفاده از ضمیر «من» با افسردگی و غم همبستگی دارد. وقتی افراد افسرده هستند بیشتر تمایل دارند که روی خودشان متمرکز شوند و در این وضعیت قادر نیستند که خودشان را زیاد به دیگران مرتبط بدانند.»

سراج می‌گوید الگو‌های زبانی‌ای که به آن‌ها اشاره شد در روز جدایی به اوج خود می‌رسد و تا 6‌ماه پس از جدایی همچنان در کلام افراد مشاهده می‌شود. این الگو‌ها حتی زمانی که افراد در مورد موضوعات دیگری در ردیت با هم مکالمه می‌کردند دیده می‌شد.

محققان نشان دادند که زبان برخی کاربران حتی یک سال بعد از جدایی نیز به حالت معمول بازنمی‌گردد. به گفته محققان این کاربران کسانی بودند که تمایل داشتند برای مدت طولانی در بخشِ «جدایی» ردیت بمانند و داستان جدایی‌شان را بار‌ها بازگو کنند که روند بهبود را دشوار می‌کرد.

نویسنده همکار این پژوهش، دکتر کیت بلکبرن، درباره این پژوهش می‌گوید: «آنچه این پروژه را جالب می‌کند این است که ما برای نخستین‌بار از طریق تکنولوژی به مطالعه تجربه جدایی در دنیای واقعی پرداختیم.»