به گزارش ایسنا، روزنامه «ال پایس» نوشت: روزنامه‌نگاران آمریکای لاتین در پنجاهمین سالگرد انتشار رمان «صد سال تنهایی» که مشهورترین اثر «گابریل گارسیا مارکز» کلمبیایی به حساب می‌آید، مراسمی را برای روخوانی جمعی این کتاب ترتیب داده‌اند.
این مراسم به مدت سه روز و روزانه دو ساعت در شهر کارتاخنای کلمبیا برگزار می‌شود. بنیاد روزنامه‌نگاران ایبرو ـ آمریکایی برای زنده نگه داشتن نام «مارکز» که این مرکز را راه‌اندازی کرد، این حرکت جمعی را در حاشیه فستیوال ادبی «هِی» برگزار می‌کند.
مدیر این بنیاد درباره این برنامه می‌گوید: این یک کتابخوانی جمعی و چندزبانه است. در این سه روز ما به «صد سال تنهایی» به زبان‌های انگلیسی، فرانسوی، پرتغالی، اسپانیایی کاستیلی و ایتالیایی گوش می‌دهیم.
در این مراسم همچنین رمان مشهور «گابو» با صدای نویسندگانی از کشورهای مختلف دنیا شنیده می‌شود. «هکتور اباد فاسیولینز» نویسنده کلمبیایی، «کارمن آریسته‌گویی» روزنامه‌نگار مکزیکی و «یاکوپو باریسون» ایتالیایی از جمله چهره‌هایی هستند که در این مراسم حضور پیدا می‌کنند.
گابریل گارسیا مارکز
«گابریل گارسیا مارکز» نویسنده کلمبیایی برنده نوبل و از چهره‌های فراموش‌ناشدنی ادبیات آمریکای لاتین بود که آوریل سال 2014 درگذشت. زمانی که او در دانشگاه ملی کلمبیا رشته حقوق می‌خواند، کارش را به عنوان روزنامه‌نگار شروع کرد.
این نویسنده برنده جایزه نوبل، اولین اثر داستانی خود را در سال 1947 در روزنامه «ال اسپکتادور» چاپ کرد، اما دبیر ادبی همین نشریه درباره داستان او نوشت: نسل جدید کلمبیایی‌ها دیگر در حوزه ادبیات خوب، حرف جدیدی برای گفتن ندارد.
او از سال 1948 تا 1949 برای «ال یونیورسال» کارتاخنا قلم می‌زد. بعدها از سال 1950 تا 1952 ستونی با نام «سپتیموس» را در روزنامه محلی «ال هرالدو»ی بارانکیلا می‌گرداند. نویسنده «عشق سال‌های وبا» در این دوران به عضویت گروه غیررسمی روزنامه‌نگاران و نویسندگان که «گروه بارانکیلا» خوانده می‌شد، درآمد.
این همکاری منبع مهمی برای تشویق و الهام گرفتن او برای دوران نویسندگی‌اش شد. «گابو» در این گروه با شخصیت‌های تأثیرگذاری همچون «رامون وینیس» آشنا شد که همان کتاب‌فروش پیر در رمان «صد سال تنهایی» است.
«مارکز» در همین دوران با آثار نویسندگانی چون «ویرجینیا وولف» و «ویلیام فاکنر» آشنا شد. او در سال 1954 تا 1955 در بوگوتا سکونت داشت و گه‌گاه برای «ال اسپکتاتور» می‌نوشت. او به یک منتقد فیلم فعال تبدیل شده بود. «گابو» در سال 1957 به محض ورود به پایتخت ونزوئلا، موقعیت شغلی در روزنامه «آل مومنتو»ی کاراکاس را پذیرفت.
«گابریل گارسیا مارکز» در سال 1982 به جایزه نوبل ادبیات دست یافت. «گابو» به عنوان پیشتاز سبک «رئالیسم جادویی» شهرت داشت. «صد سال تنهایی» که نمونه بارز رئالیسم جادویی است، معروف‌ترین اثر مارکز محسوب می‌شود.
«پاییز پدرسالار»، «عشق سال‌های وبا»، «خاطره دلبرکان غمگین من» و «گزارش یک مرگ» از دیگر کتاب‌های معروف این نویسنده برجسته هستند که آثارش تا کنون به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده‌اند.
